Ο Γιατρός κι Εγώ #WSA17

Κεφάλαιο 3: Με την πρώτη ματιά.

Συγκεντρωθήκαμε όλα τα παιδιά στην κεντρική αυλή. Πραγματικά... υπήρχε πολύς κόσμος! Αναρωτιέμαι πόσοι θα ήμασταν στο δικό μου τμήμα. Καλά... Σίγουρα θα ήμασταν όλες κορίτσια. Δεν υπάρχει , τουλάχιστον στην Ελλάδα, αγόρι, το οποίο θα θέλει να σπουδάσει νηπιαγωγός. Μάλλον και τα παιδάκια δεν θα το θέλουν. Θα νιώθουν πιο οικεία με μια γυναικεία φιγούρα δίπλα τους.

-''Εύα... Βλέπεις τίποτα''; με ρώτησε η Στέλλα.

-''Πώς να δω μωρέ; Αφού είμαστε προς το τέλος''.

-''Το καλό είναι πάντως ότι υπάρχουν τα μικρόφωνα'' είπε η Βαλεντίνα.

-''Ποια μικρόφωνα''; ρώτησε η Στέλλα νευριασμένη έχοντας σταυρωμένα τα χέρια της, επειδή δεν έβλεπε.

-'' Έχουν βάλει μπροστά δύο μικρόφωνα''.

-''Καλά, εσύ είσαι ψηλή. Μην κοιτάς εμάς που είμαστε 1,63''.

-''Εγώ είμαι 1,60. Μην μου προσθέτεις πόντους Στέλλα'' της τόνισα. Σιγά μην σκάσω για το ύψος μου!

-''Ούτε εγώ είμαι ψηλή. Είμαι 1,72'' ανταποκρίθηκε η Βαλεντίνα.

-''Εεε... ναι καλέ...! Σωστά! Είσαι ο κοντορεβιθούλης''!  της είπε κοροϊδευτικά η Στέλλα, η οποία ήταν ακόμα εκνευρισμένη, αφού δεν μπορούσε να δει τι γινόταν μπροστά. 

-''Καλά μην κάνεις έτσι. Και εγώ που είμαι πιο κοντή από εσένα, δεν τα βλέπω όλα ξεκάθαρα. Ααα.. να. Τώρα αρχίζουν να σωπαίνουν λίγο'' της είπα.

-''Μάλλον θα έρθει ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου για να μας μιλήσει'' μας ψιθύρισε η Βαλεντίνα, γιατί όντως κάποιος ερχόταν.

Σίγουρα θα ήταν ο Πρύτανης, εφόσον ήταν ο μόνος που φορούσε κοστούμι. Ανέβηκε πάνω σε δύο σκαλοπατάκια, τοποθέτησε τα μικρόφωνα κατάλληλα, έτσι ώστε να βρίσκονται μπροστά από το στόμα του και ξεκίνησε την ομιλία του.

-''Καλημέρα σε όλους''! και τότε όλοι χειροκροτήσαμε. ''Για άλλη μια χρονιά, είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που βλέπω περισσότερα παιδιά στο Πανεπιστήμιό μας. Γι'αυτό, καλωσορίζω τους πρωτοετείς φοιτητές μας! Φέτος, όπως κάθε χρόνο, θα ήθελα να αναφέρω τις ευχαριστίες μου σε συγκεκριμένους ανθρώπους, όπως την κ. Χριστοπούλου την υποδιευθύντρια μας, την κ. Χατζή, η οποία είναι βοηθός...''

-''Ωχ... Χριστέ μου... Δεν αντέχω άλλο''! βογκούσε η Στέλλα.

-''Ακόμα δεν αρχίσαμε κι εσύ δεν αντέχεις άλλο'';

-''Αφού είναι βαρετό αυτό το πράγμα ρε Εύα... Βαλεντίνα συμφωνείς'';

-''Εεε.. ναι.. αλλά πιστεύω ότι μπορεί να ακούσουμε κάτι ενδιαφέρον άμα προσέχουμε. Όπου να'ναι θα τελειώσει''.