Muli kong pinagmasdan ang lupang aking tinamnan.
Bagaman tinamnan ko ito ng mga buto, hindi katulad ng ibang bahagi ng aming hardin na punong-puno ng bulaklak, ito ay blanko. Sapat naman ito sa sikat ng araw, patubig, at pataba, ngunit walang silbi.
"Bakit ang tagal tumubo ng mga buto ni Inay?" Tanong ko't muling nagbungkal.
BINABASA MO ANG
Nanofiction
Short Storyantolohiya ng mga dagli mga salitang nabingwit sa karagatan ng kahirapan.
