When Playboy Falls (#Wattys2017)

Chapter 12: Comfort

Chapter 12: Comfort

Time flew so fast. Heto nga at biyernes na kaagad, at wala kaming pasok dahil may bagyo. Mabuti na lang talaga at nagkataong walang klase ngayon, cause if we do have a class, I'll be a deadmeat. Supposedly, I have a reports in our two major subject, Understanding the Self and Psychology of Learning. And today also, is the day of our by partner report in Filipino. I haven't done those yet. Wala pa nga akong nasisimulan ni draft.

This fast few days, weird things occured. Ilang araw ng hindi pumapasok si Rian, bali-balita rin na naglayas daw ito sa kanila. I don't know if those gossips are true. Aba, ano bang malay ko. Hindi naman ako tsismosa.

Also, this fast few days seems different because of Nate. Hindi ko alam, hindi lang siguro ako sanay. He still texting me but not regularly. One message per day na lang, minsan ay wala pa. Tapos kung hindi pa ako ang unang magti-text ay hindi sya mag-re-reply. Although naiintindihan ko namang busy sya sa pag-ha-handle ng business nila, at sino ba naman ako hindi ba? Pero kasi.. I already miss him. Hay! Ang hirap. Kasi naman, crush ko na si Nate. Nakakainis.

One more thing, si Christine ay missing in action palagi lately. Hindi ko alam kung saang lupalop ng mundo 'yon naroroon. Magmula nung araw ng play namin ay hindi na sya pumasok ng isang buong linggo.

Napabalikwas ako sa pagkakahiga sa higaan ng biglang may tumawag sa cellphone ko. The call is from unregistered number, Hindi ko na sana papansinin since Hindi nga familiar ang number kaya lang ay naisip ko, what if si Nate pala iyon? and with that thought, I answered the call.

"Yes? Who's this?"

"Si Christine 'to best. Can we talk? Puntahan mo ako dito sa condo. Ibibigay ko sa'yo yong address." she said then she sniffed. Is she crying?

"Ha? Sige, sige. Wait lang, umiiyak ka ba?" I asker her although it's obvious.

"Ano ka ba, hin--di." halos mapiyok sya kaya alam kong umiiyak talaga sya.

"Please, punta ka na dito Jez. Nasend ko na sayo 'yong address. Paumanhin sa abala but I really need you now, Jez." she then went off, immediately.

After I saw the address she sent to me. I immediately fix myself, nagpaalam lang ako kay mama na medyo gagabihin ako kela Christine, since she knew Christine ay pumayag naman sya. Binilinan lang nya akong magtext kapag gaganihin para di sya mag-alala. Di pumasok si mama ngayon kasi pinagpahinga muna sya nina Mr. and Mrs. Montesalba. Last day kasi nagkasakit si mama. Kaya andito sya ngayon sa bahay.

"Ma, I'll go ahead." paalam ko

"Sige anak, aba'y mag-iingat ka."

"Yes ma. You too, take care of yourself. Huwag ka rin po gaanong magkiki-kilos. Pagaling ka ma. I love you." I then kiss her on the cheek.

Kaagad na akong pumara ng taxi after I went down to the tricycle. Aba, anong malay ko kung nasa suicidal mode pala ang bestfriend ko?

Mabuti at Hindi gaanong traffic kaya mabilis lang ang naging biyahe.

"Ma'am, ito na po iyon." driver said. Kaagad akong nagbayad at bumaba na.

"Salamat po, manong." I said to the driver before I close the door. Ngumiti at nagpasalamat din ang driver sa akin.

Maganda ang Condominium Building na ito, halatang pang-mayaman. Laking pasasalamat ko rin dahil hindi umulan ngayong araw kahit pa nga may bagyo. Pero malakas ang pagbayo ng hangin at makulimlim ang kalangitan. Kung kaya't bago pa man ako abutan ng malakas na ulan, kaagad na akong pumasok sa loob at pumunta sa Front Desk. Mabuti at na-ipagbigay alam na ako ni Ten bilang panauhin, kaya hindi na ako nahirapan pa.