Something Inside PL ✔️️ [ tłumaczenie PL]

Rozdział 27

Ashton's POV

Przez cały ostatni tydzień usilnie starałem się unikać kontaktu z Laylą i celowo większość czasu spędziłem zamknięty w swoim biurze lub w domu. Nie byłem pewien co dokładnie do niej czuję i czy jestem gotowy pogodzić się z tym co zrobiła mi Allie, ale zaczynałem coraz bardziej żałować swojej decyzji. Po kilku dniach zdałem sobie sprawę z tego jak bardzo moje zachowanie jest żałosne i odkryłem, że tak naprawdę nie potrafię uwolnić się od Layli.

Layla na nowo wzbudziła we mnie uczucia, których nie doświadczałem odkąd Allie zostawiła mnie z pustym kontem bankowym i złamanym sercem. Sprawiała, że przypomniałem sobie jak to jest prowadzić beztroskie życie, spędzać czas ze znajomymi i kogoś kochać. Z drugiej jednak strony emocje, które odżyły w moim sercu ciągnęły za sobą niechciane pytania. Czy ona również zostawi mnie na lodzie? Czy znów będę musiał przechodzić przez to samo? Chciałem móc wymazać te wszystkie wątpliwości z mojego życia, ale nie byłem w stanie. Allie sprawiła, że zacząłem zastanawiać się czy kiedyś uda mi się w żyć jak dawniej.

Przed poznaniem Layli nie przeszkadzał mi tytuł bezdusznego i aroganckiego dupka, tak jak i nie obchodziły mnie uczucia dziewczyn, z którymi sypiałem. Kilka nastrojowych, magicznych chwil sprawiło, że zechciałem się zmienić i być dawnym sobą. Zrozumiałem, że sposób w jaki traktuje ludzi jest podły i obiecałem sobie, że nigdy więcej do tego nie powrócę.

Najbardziej w Layli podobało mi się to jak bardzo różniła się od moich poprzednich dziewczyn. Uwielbiałem sposób w jaki się ze mną kłóciła i doprowadzała mnie do szału. Chciałem być innym człowiekiem. Chciałem bym to za sprawą Layli stał się innym człowiekiem.

Z tą myślą w głowie, wstałem zza biurka i ruszyłem w stronę jej biura. Stwierdziłem, że to idealny moment, by wyznać jej miłość i jak ostatni łotr prosić o wybaczenie. Biorąc głęboki wdech, otworzyłem drzwi i wszedłem do środka. Spodziewałem się widoku Layli siedzącej za biurkiem, ale zamiast tego zastałem ciemne pomieszczenie i puste krzesło. Marszcząc brwi, zamknąłem drzwi i ruszyłem w stronę recepcji.

   - Judy, wiesz gdzie jest Layla? - zapytałem, zatrzymując się przed jej biurkiem. Musiałem pilnie porozmawiać z Laylą i nie mogłem czekać ani minuty dłużej.

   - Wyszła niecałe pół godziny temu.

   - Gdzie?

   - Nie wiem. Pewnie ma coś w planach - odpowiedziała, patrząc na mnie przepraszająco. - Zadzwoń do niej jutro. Powiedziała, że będzie siedziała cały dzień w biurze. - Jutro? Nie mogę tak długo czekać! - Ashton, pewnie jest zajęta. Porozmawiasz z nią jutro - dodała stanowczo Judy, zauważając moją zaciętą minę.

Westchnąłem i opuściłem głowę, będąc w pełni świadom tego, że Judy ma rację. Obiecując sobie, że pierwszym co zrobię jutrzejszego ranka będą odwiedziny w domu Layli, podziękowałem recepcjonistce i ruszyłem w stronę swojego biura. Nie mam pojęcia ile razy tego wieczora sięgałem po telefon, by zadzwonić do Layli, ale odkładałem go, przypominając sobie, że prawdopodobnie jest zajęta. Skoro chciałem, by mi wybaczyła, musiałem dać jej trochę przestrzeni.

Tego dnia siedziałem w biurze do późnego wieczora. Koło siódmej, zacząłem zbierać się do domu, by trochę wypocząć. Musiałem również zagospodarować sobie trochę czasu na przemyślenie tego co powinienem powiedzieć Layli, by wybaczyła mi wszystkie przykrości, które spotkały ją z mojego powodu. Znaliśmy się zaledwie półtora miesiąca, a ja zdążyłem się w niej zakochać i zranić ją tyle razy.

Przez całą noc przewracałem się z boku na bok, próbując zająć swoje myśli czymś, co nie wiązało się z bolesnymi wspomnieniami o Allie. Zasnąłem dopiero gdy słońce zaczęło wynurzać się zza horyzontu, ale pomimo krótkiego snu byłem pobudzony jak nigdy wcześniej. Wiedziałem, że to tylko i wyłącznie dlatego, że zamierzałem wyznać Layli miłość i usprawiedliwić swoje zachowanie. Miałem nadzieję, że po usłyszeniu mojej nieszczęśliwej historii miłosnej chociażby zastanowi się nad wybaczeniem mi.