Half A Heart

Letter Six

POV Niall Horan

To: Niall James Horan

From: Lucy Johnson

Date: 23'03'2014

Dear Niall, 

Ik ben kwaad. Echt heel kwaad. Mijn moeder, ooit de liefste vrouw die ik ooit heb gekent; die mij alles heeft geleerd. Die mijn grote voorbeeld is. Ze is in een monster veranderd. Ze komt thuis en het eerste wat ze doet is mij belachelijk maken. Mijn bloed eigen moeder, Ni.. Ze heeft brief 5 gelezen. Ze zei dat ik een raar en lelijk depressief kind ben. Hoor je dat als moeder te zeggen Niall? Hoort dat? 

Denkt ze nou echt dat ik depressief wil zijn? Denkt ze nou echt dat ik voor mijn lol elke avond me in slaap huilt? Denkt ze dat nou echt? Ze kent me al 19 jaar. Is dat niet genoeg om te begrijpen dat ik ook succesvol wil zijn net als de andere meisjes? Dat ik ook gevoelens heb? Dat ik überhaupt liefde nodig heb? Blijkbaar niet dus.

Ik bal mijn vuisten, het doet me pijn dat andere Lucy niet begrijpt. Dat ze alleen aan hun zelf denken. Dat ze denken dat Lucy alles kan pikken. Hoe meer ik dit lees, hoe meer ik Lucy in mijn handen wilt hebben. Dat ze mag uithuilen op mijn schouder. Dat ik haar zachtjes toe fluister dat het niet erg is om te huilen. Om tegen haar te zeggen dat ik er voor haar ben.

En toen, toen kwam het ergste Ni. Ze zei dat ik nutteloos was. Dat ik dingen in mijn hoofd haal dat onmogelijk zijn. Het maakt me niet uit of je dit leest of niet, het gaat om het idee. Dit voelt als een dagboek voor me. Het voelt alsof dit de enige manier is om tegen je te praten. Het voelt alsof ik een vriend heb..

De enige vriend die naar me luistert. Die me niet onderbreekt, hij luistert naar me totdat ik uit vertelt bent. Ik weet dat je hier nooit op zou reageren. Maar het voelt fijn om mijn gevoelens op papier te schrijven. Ik kan het niet geloven dat mijn moeder zei dat je niks om me hebt gegeven. Dat er alleen maar liefde kwam van mijn kant. 

Soms denk ik dat ''they don't know about us'' voor mij is gescheven. Het is een van mijn favoriete liedjes van One Direction. Ik weet, het liedje is oud. Maar de tekst.. Het is perfect. Mijn moeder weet niet hoe wij met elkaar zijn om gegaan. Je was er voor me toen niemand er voor me was, waar ik je elke dag nog dankbaar voor ben. 

Er rolt een traan over mijn wang. Er volgen meerdere. Het liedje was ook voor haar gescheven. Ik zing het voor haar. Elke keer opnieuw. Ze is prachtig, ook al ziet ze dat zelf niet. Ze is mooi, van binnen en van buiten. Ook al heb ik haar voor een lange tijd niet meer gezien. Ze is perfect in mijn ogen. 

Ondanks haar sneeën. Ondanks de 'vriendinnen' in haar hoofd. Ondanks haar gedachtes. Ze is het mooiste meisje die ik ooit heb gezien.

Aangezien je dit niet leest en als je het leest: Je zal nooit in mijn pikzwarte ogen kijken waar je de pijn in kan zien. Nooit meer mijn vettige huid waar elke dag meer vet op komt. Mijn koude handen voelen die zo koud aanvoelen dat je bevriest. Nooit zou je me aan kunnen raken, me aan kunnen kijken. Of mijn stem kunnen horen. 

Daarom ga ik je wat bekennen: Elke dag hoop ik dat je naar me toe komt. Me vasthoudt en vertelt dat je me nooit meer laat gaan. Dat je voor me zal vechten, net als hoe ik voor jou vocht. Dat je van me houd, net als hoeveel ik van jou hield. Dat je vertelt dat ik sterk moet blijven, dat we samen uitkomen als we samen sterk blijven. Ik wil gewoon nog 1 keer jou liefde voelen.

Die voor mij was bedoelt. 

Dat je me ziet als een vriendin en niet voor een depressieve directioner. 

Love, Lucy.

Zachtjes voel ik een arm om me heen geslagen. Zayn. ''Waar kijk je naar en waarom huil je?'' Hij kijkt me bezorgt aan. Ik haal mijn schouders op. ''Er is niks.'' Ik bijt op mijn lip. ''Je moet stoppen met haat lezen, je bent geweldig zoals je bent.'' Zayn glimlacht naar me. ''Dankje Zayn, het betekent echt veel voor me.'' Ik glimlach terug naar hem. Ik meen het niet echt helemaal. Het enige wat in mijn hoofd spookt is Lucy. 

Lucy heeft niemand die dat tegen der zegt. Ik wil diegene zijn die dat zegt. Ik wil haar aan het lachen maken, ik wil diegene zijn die haar échte lach ziet. Ik wil diegene zijn die de monsters wegjaagt. Samen met Lucy, mijn allerbeste vriendin. 

Ik hou van haar, wat er ook gebeurd.

-------------

Kort hoofdstukje, maar oke. 

Bedankt voor alle votes, comments.. Het is echt geweldig om te zien dat mensen huilen om dit boek. Ik bedoel, 1 jaar geleden was ik diegene die huilde om andermans boeken. (Nu nog steeds by the way.) Was ik diegene die jaloers was dat ze mij konden laten huilen.. En nu maak ik jullie gewoon aan het huilen zonder dat ik het zelf door heb. In 1 jaar is er zoveel veranderd, eerst was ik een lezer.. Nu ben ik een schrijfster die enorm veel comments, votes, lezers en fans heb. Ik had het niet zonder jullie gekunt! Jullie betekenen echt heel veel voor me. Onthoud dat. 

xx