Half A Heart

Chapter Seven

''Niall, please. Zwem naar de kant.'' Ik kijk hem smekend aan. Hij schud zijn hoofd. ''Alleen als ik met jou daar heen zwem.'' Hij kijkt me vast besloten aan en ik weet dat het niet zou helpen als ik door smeek. ''Oke, fijn. Jij je zin Niall.'' Hij trekt me naar zich toe en samen zwemmen we naar de kant.

Als we halverwege zijn, komt er een boot naar ons toe. De jongens hebben waarschijnlijk 999 gebeld, het alarmnummer hier in Engeland. Ik zie ze naar ons kijken en ik besluit ze zo te bedanken. Misschien zouden we nu dood vriezen van het ijskoude water, dat wil ik Niall en de rest van de Directioners niet aan doen. Want laten we zeggen dat het water ijskoud is. De boot komt steeds dichterbij en als hij eenmaal hier is, trekken ze mij het water uit. Ook Niall word er uit getrokken en we krijgen een deken over ons heen.

''Lucy, wat was dat voor een actie?'' Zegt Niall een beetje haperend door het koude water. Ik kijk naar mijn handen en haal mijn schouders omhoog. ''Ik weet het niet, ik kan er niet meer tegen.'' Geef ik toe terwijl er een paar tranen in mijn ooghoeken komen. Ik veeg ze snel weg en leg mijn hoofd op Niall zijn schouder. Hij slaat een arm om me heen en we zijn de stil totdat de boot aan de kant is.

''Waarom ging je eigenlijk achter me aan?'' Vraag ik als ik in Niall's kamer zit, na dat ik heb gedoucht en de jongens mijn excuses aan te hebben geboden. ''Waarom niet? Ik bedoel, je bent Lucy. E-En je bent mijn beste vriendin. Ik geef gewoon om je.'' Vertelt Niall die naast me komt zitten met 2 koppen dampende thee.

''Ja dat is het juist. Ik ben máár Lucy, geen een of andere top model of what ever. Misschien ben ik je beste vriendin; je vergeet me op een gegeven moment weer. Je zal me misschien gaan missen, maar dat duurt niet lang. Je zal door gaan met je leven zoals je altijd hebt gedaan.'' Ik staar voor me uit terwijl ik op zijn bed zit en met mijn rug op zijn muur leun.

''Of ik zal met je mee gaan waar je ook heen gaat. Geloof me dat ik om je geef, meer dan dat ik ooit om iemand heb gegeven.'' Hij pakt mijn hand vast en vouwt zijn hand erin.

''Niall, waarom ben je in godsnaams zo lief voor me? Ik bedoel, waar aan heb ik jou verdiend? Terwijl jij een succesvolle baan heb, kom ik een beetje je leven inlopen van: Hey, ik ben Lucy en ik ben echt een verschrikkelijk persoon. Iedereen vertelt me dat ik aandacht tekort heb maar ze begrijpen niet dat ik geen eens aandacht wil.'' Zucht ik.

Ik haat het dat ik vollop in het nieuws kom. Ik haat het dat ik een 'trend' ben op twitter. Ik haat het om te zien hoeveel mensen me elke dag weer herinneren dat ik lelijk ben, dat ik nutteloos ben. Dat alles beter was met One Direction, zonder mij.

''Dat komt omdat ik van je hou Lucy.'' Niall kijkt me aan en ook kijk ik hem nu aan.

''Ik ook van jou Nialler, je weet niet hoevaak je mijn leven wel niet heb gered. Dankje voor alles. Gewoon dat je jezelf bent en vertelt aan mij en de rest van je fans dat je om ons geeft. En ik weet dat er heel veel meisjes zijn die nu in mijn plaats willen staan, dat ze 'geholpen' worden door een wereld beroemde popzanger. Maar er zijn zoveel nadelen. Je hoeft simpel twitter te openen, de straat op te gaan of gewoon in een tijdschrift te kijken. Je ziet een foto van mij.'' Mijn ogen vallen op mijn pols, waar ik nu allemaal littekens heb.

Nooit zullen die dingen vergaan, net als de woorden die mijn moeder tegen me heeft gezegd. Ik voel me alleen maar verschrikkelijker als ik aan haar denk. Hoelang heb ik haar al niet meer gesproken? Al een tijdje, sinds dat ik bij Niall en de jongens woon.

''Lucy, dat bedoelde ik niet.. Ik bedoel het niet vriendschappelijk meer. Eigenlijk, heb ik het nooit vriendschappelijk bedoelt. Ik hou al jaren van je en het deed me echt pijn dat ik je door One Direction niet meer zag. Ik vond het vreselijk dat ik mijn 'geweldige tijd' niet met jou kon delen. Want elke keer als ik met jou ben, is het geweldig. Ik wil dat je weet dat ik van je hou, oprecht. Toen je een brief had geschreven over dat ik vertelde dat ik een meisje wel zag zitten, dat was jij Lucy. Ik bedoelde jou.''

Zonder adem te halen kijk ik Niall aan. Wat zei die nou? Hij hield van me? Zoals ik in mijn laatste brief ook zei dat ik van hem hield.

Nog nooit ben ik zo gelukkig geweest als nu. Ik begin te glimlachen als het echt tot me doordringd:

Niall Horan heeft net bekend dat hij mij, Lucy Johnson leuk vind.