Half A Heart

Letter Ten

POV Niall

From: Lucy Johnson

To: Niall James Horan

Date: 12-04'14

Lieve Niall,

Ik heb altijd beloofd om je alles te vertellen. Ik zou op jou bruiloft zijn en andersom. Ik zou vriendinnen worden met jou vrouw en jij zou bevriend raken met mijn man. Ik heb tijden gedacht dat dat niet eens hoefde. Want ik dacht dat jij mijn vriend zou zijn. Als in een relatie. Als mijn aanstaande man. Als mijn prins op het witte paard. Maar ik heb eens beter nagedacht..

Jij bent onbereikbaar voor mij. Jij verdient iemand veel beter dan mij. Jij kan met 4 simpele woorden mensen hun levens sparen. Gewoon simpel: Ik hou van je. Je kan met die woorden, mensen dol gelukkig maken. Dan maak je voor diegene de dag onvergeetbaar. Als ik dat zou zeggen, zou ze me uitlachen. Dan zouden ze gillen en wegrennen voor me.

En sinds ik in een internaat zit omdat mijn moeder me niet thuis meer wilde, heb ik een jongen ontmoet. Hij kan goed luisteren naar me, hij geeft om me hoe ik ben en ik houd van hem hoe hij is. Het is een beetje awkward om dit naar je schrijven want ja.. Normaal hoor je dit met je beste vriendin te overleggen. Maar besef dat ik er geen heb.

Ik vind hem oprecht geweldig, ook al snap ik niet waarom hij mijn vriend wilt zijn. Ik bedoel, Luke is niet de lelijkste moet ik eerlijk bekennen. Naja, tenslotte. Hij ziet er veel beter uit als mij. Ik weet zeker, als jullie elkaar ooit ontmoeten. Dat jullie hele goeie vrienden zullen worden. Luke is echt een hele aardige jongen.

Moet ik hier wat op zeggen? Ik bedoel, het doet me pijn. Ik houd van Lucy, ook al kan ik haar niet zien. Ookal kan ik haar niet elke dag vertellen hoe mooi ze is. Ik weet wel dat mijn hart tot die van haar begeerd. Ik weet dat Lucy het meisje het perfecte meisje is. Ondanks haar littekens. Ondanks haar gedachtes. Ze is het mooiste meisje dat ooit iemand heeft gezien.

En als zij Luke leuk vind, dan moet ik dat accepteren. Hoe verschrikkelijk ik het ook vind om te zien dat het meisje waar ik zielsveel van houd, naar een andere jongen gaat. Niet alleen verschrikkelijk, het breekt mijn hart. Maar eigenlijk hoop ik maar op 1 ding: Lucy moet in leven blijven. Met of zonder mij.

En ja, je las het goed. Ik zit in een internaat. Mijn moeder wilt me echt niet meer. En elke keer als ik eraan denk voel ik tranen opkomen. Het is niet gemakkelijk hier, ik mis mijn vertrouwde kamer.. Mijn mesjes, mijn weegschaal, alles. Ook al zijn de laatste twee slecht voor me, het is een deel van mij. De littekens horen bij mij. Ze maken me Lucy zoals ik me ken. Ik mis gewoon mijn eigen gemeende glimlach.

Ik snap niet dat de mensen hier me alleen maar vet mesten. 3 maaltijden op 1 dag en met tussendoortjes. Als het aan mij lag, was het dat ik alleen wat at bij het avondeten. Ik heb 'ondergewicht' volgens de dokters. Maar dat klopt helemaal niet. Hebben ze mijn buik nog niet gezien? Wat een en al vet is. Ik heb geen uitstekende botten. Ik heb geen dunne armen of een thigh-gap. Ik heb de benen van een obesitas persoon. Hoe bedoel je? Ik heb anorexia, tegenwoordig zijn de mensen echt dom om dat te zeggen.

Luke heeft mijn polsen gezien. Ik durfde hem niet aan te kijken, maar uiteindelijk zei hij dat hij van me hield. Met of zonder die sneeën. Het was echt, echt heel lief, Niall. Ik heb hem vervolgens alles uitgelegd. Hoe ik me voelde in het begin, hoe fijn het is om het koude puntenslijpermesje tegen me huid aan te voelen. Welke gevoel ik heb als er een rode streep komt die nooit meer van mijn lichaam zal verdwijnen. En hij luisterde, hij onderbrak me niet. Het was fijn om zo'n iemand in de buurt te hebben.

Ik had het natuurlijk ook wel tegen jou kunnen zeggen. Maar kom op Ni, alsof jij er aandacht aan zou besteden? Alsof jij moeite zou doen om me te redden. Je bent zoveel beter. Soms denk ik dat onze afstand misschien wel beter voor jou is. Zo kan jij je meer focussen op je werk en fans en raak je geen tijd kwijt door mij. Want ik val je behoorlijk lastig, het spijt me daarvoor.

Maar dat jij niet om mij geeft, betekend niet dat ik niet om jou geef. Ik geef zielsveel om je. Ik wil ons heel graag terug. Maar ik durf niet, ik ben bang dat ik me teveel aan je hecht. Dat we weer met een ruzie eindigen. Dat het dan ook echt klaar is.

Ik hou van je, Lucy. xx