Half A Heart

Chapter Three

''Niall, morgen word ik ontslagen uit het ziekenhuis en dan?'' Ze kijkt me bang aan. ''Wat bedoel je?'' Vraag ik zacht en sla een arm om haar heen. ''Ik moet dan mijn moeder onder ogen komen, ik moet weer naar die verdomde internaat waar iedereen me uitlacht en dan? Ik weet het niet meer.'' Stamelt ze en ze begint te huilen.

''Je blijft gewoon bij mij.'' Zeg ik vastbesloten en glimlach. ''Dat kan toch niet, je hebt een tour binnenkort en het mag ook niet van het manage-'' ''Dat kan me niks schelen Lucy.'' Onderbreek ik haar en druk mijn lippen op haar wang.

''Doe normaal, ik moet mijn moeder toch ooit onder ogen komen?'' Ze kijkt naar haar handen. ''Wil je dat?'' ''N-Nee, maar het moet.. Ze is mijn moeder.'' Zucht ze. ''Stop met denken Lucy, als jij het niet wilt dan doen we het gewoon niet. We gaan morgen gewoon eerst naar het huis van mij en de jongens en dan zien we verder.''

----

''Welkom thuis.'' Glimlach ik en stap het huis binnen. Ongemakkelijk loopt Lucy naar binnen. Al snel komen de jongens bij de deur staan. ''Hey Lucy, ik heb veel van je gehoord.'' Zegt Zayn grinnikend en wenkt naar mij. Ik kijk snel naar mijn voeten en krab achter mijn oor. Awkward.

''Zoals wat?'' Hoor ik Lucy vragen. Alsjeblieft Zayn. Niet nu. ''Dat je hartstikke m-'' Snel leg ik mijn hand op Zayn's mond. ''Het is wel goed zo Zayn.'' Ik voel mezelf rood worden terwijl de rest van de jongens naar me grijnzen. ''Ik vertel het wel een ander keer.'' Grijnst Zayn naar Lucy en ze grinnikt. Snel trek ik Lucy mee naar de woonkamer.

''Wat gaan we vandaag eten?'' Vraagt Louis na een tijdje als we met zijn alle een film kijken. ''Pizza?'' Stel ik voor en kijk naar Lucy. ''I-Ik hoef niks. Ik heb geen honger.'' Zegt ze en ze kijkt weg. Ze liegt. ''Doe maar 2 pizza hawaii.'' Zeg ik tegen Louis die zijn jas en sleutels pakt. Lucy kijkt me geirriteerd aan maar focust zich verder weer op haar mobiel.

"Waar kijk je naar?" Vraag ik als ik met wat drinken weer naast Lucy komt zitten. "Twitter." Antwoord ze en ze gaat verder. Sinds dat Louis naar de pizzeria is gegaan en de jongens naar boven, is ze heel kortaf.

"Waarom ben je boos op me?" Zucht ik. "Ik ben niet boos op je." Nog steeds kijkt ze naar haar mobiel. "Wat ben je dan wel?" Ik bijt op mijn lip.

"Geïrriteerd. Je bent echt super irritant dat je dingen kiest voor me. Als ik zeg dat ik geen honger heb, dan heb ik het ook niet." Ze legt haar mobiel weg en kijkt me geïrriteerd aan.

"Dat komt omdat ik me zorgen om je maak. Ik wil niet dat je je uithongert. Je bent dun en er kunnen heus wel wat kilo's erbij. Je hebt ondergewicht Lucy. Dat betekent dat je niet dik bent."

Geef ik als antwoord.

Op dat moment komt Louis binnen met de pizza's.

''Ik zit vol.'' Zucht ze en ik werp een blik naar haar pizza. De helft ligt er nog. Ik schud mijn hoofd. ''Dat zit je niet. Toen je 9 was at je zelfs meer.'' Zeg ik vastbesloten. ''Ik kan echt niet meer Niall.'' Zucht ze en ze kijkt naar de pizza. ''Je hebt in de middag nauwlijks gegeten?'' Ze zucht en pakt nog een stuk van haar pizza. ''Goedzo.'' Mompel ik en neem een hap van mijn pizza.

Mijn gedachte gaan weer naar het gesprek van net. Misschien had ze gelijk dat ik irritant bezig was. Maar ik wil haar helpen.

"Ik ga even naar de wc." Lucy staat op en loopt naar de gang. Ondertussen heeft ze al een rondleiding gehad door het huis dus ze weet alles te vinden.

Ik vertrouw het niet en sta op. "Niall, probeer haar te vertrouwen." Mompelt Harry en ik geef hem gelijk. Misschien moest ze echt naar de wc. Ik ga weer naast Liam zitten en pak mijn laatste stukje pizza.

Ze blijft lang weg en we horen de kraan al sinds het begin lopen. Ik weet dat het niet klopt dus ik sta voor de tweede keer op. "Ik ga toch voor de zekerheid kijken." Zeg ik vastbesloten en negeer de blikken die ik krijg.

Ik zet mijn oor tegen de deur aan en hoor wat ze aan het doen is. Als ik op de deur wil bonzen, gaat de deur open. Lucy's ogen worden groot.

"Niall wat doe je hier?" Vraagt ze. "Nee Lucy, de vraag is wat jij daar binnen doet."