Half A Heart

Letter Three

POV Harry

To: Niall James Horan

From: Lucy Johnson

Date: 10-03'2014

Dear Niall,

Alles doet pijn, echt alles. Ik voelde haar scherpe lange nagels in mijn huid. Ik voelde getrap tegen mijn schenen. Ik voelde een klap vol in mijn gezicht. En er volgde meer Niall. Veel meer. Ik ben bang, bang om uit mijn kamer te komen. Overal, maar dan overal ben ik bang om haar tegen te komen. Het maakt me niet uit. Ooit, ze was zo mooi.. Zo liefdevol en mensen zeiden dat we als twee druppels water leken. Maar alles veranderde. Zij veranderde. Weet je wat ik bedoel?

Zachtjes knik ik. 'Yeah Lucy, I do.' Niall.. One Direction hadden allemaal wat gemeen. We wouden allemaal beroemd worden met zingen. En niet iedereen kan zeggen dat ze zo succesvol zijn als wij. Maar er is inderdaad veel veranderd. Niall veranderde. One Direction veranderde. We zijn One Direction en Niall. Niet dé One Direction zoals iedereen ons kent.

Ook probeer ik aan de ''butterfly project'' mee te doen. Dan moet je een vlinder op jezelf tekenen, je vernoemd die vlinder naar iemand waar je veel om geeft en je moet wachten totdat de vlinder vervaagt, alleen dan blijft de vlinder leven. Als je jezelf express pijn doet, dan heb je hem gedood. Ik heb mijn vlinder Niall genoemd. Omdat jij de enige persoon in mijn leven bent die speciaal is. Geloof me, zonder jou.. Zonder One Direction zou ik er nu niet meer geweest zijn. Dan zou ik van mijn apartement zijn gesprongen. Maar jullie doen wat met me. Iets positiefs.

Deze meid, wow.. Ze geeft echt heel veel om Niall. Niall heeft echt iets bijzonders kwijt geraakt.

Heb jij nooit het gevoel dat iedereen het beste van je verwacht? Dat je de lyrics in 1 keer kan, dat je geen valse noten zingt. Dat je de pasjes in 1 keer goed kent en dat je altijd het perfecte antwoord geeft op intervieuws? Ik kan het ook fout hebben, want ik ben geen superster. Maar ik geloof best dat je onderdruk word gezet.

Ik heb het namelijk wel, iedereen denkt dat ik blij met mezelf kan zijn. Ik haal goeie cijfers, ik maak mensen aan het lachen en ga maar door. Net als jij, iedereen denkt dat je gelukkig bent. Je kan ieder meisje daten die je maar wilt, je verdient veel geld met iets wat je leuk vind. Maar bijna niemand, weet wat jij recht in je hart voelt. Alleen jij Nialler. We hebben niet alles voor elkaar. Iedereen wilt meer en meer. Omdat we niet volmaakt zijn, begrijp je dat?

Laat ze jou niet veranderen, je bent goed zoals je bent. Het maakt niks uit als je na 10 keer nogsteeds het pasje niet kent. Je bent perfect in mijn ogen, onthoud dat.

Ik denk de laatste tijd vaak dat alles wel goed met me komt, uiteindelijk. Dat ik weet kan glimlachen, blij kan zijn en me echt gelukkig voelen. Alleen dat ik even op het juiste moment moet wachten. Maar toen besefte ik me dat de kans heel klein is. Het is eigenlijk net alsof je zegt: Ik ga de loterij winnen. Waarom?

Omdat het universum mij niks is verschuldigd, ik ben mezelf wat verschuldigd. Ik kan niet wachten op het lot. Ik moet gewoon er nu wat aan doen, ik moet zelf eraan werken om gelukkig te worden. Niet wachten op een bepaald moment. Zometeen ben ik 30!? Als ik dat teminste haal.. Het is nu of nooit, Niall. Snap je dat?

Ook zeggen mensen vaak als excuus dat ze zijn voorbestemd. Denk je dat dat echt waar is? Ik vind van niet. Je moet het zelf doen. Je kan niet nu stoppen met werken en denken: Oh, ik krijg vanzelf wel geld. Nee, dat krijg je niet. Je bent niet voorbestemd voor eten. Zelfs jij niet Nialler. Dus ook niet voor Nutella. Just saying.

Weet je nog toen we klein waren? Mijn ouders waren altijd weg. Waarom? Omdat ze meer geld wouden. Maar achteraf is het echt kansloos. Want we hebben genoeg eten thuis, we woonde in een mooi huis. Dus waarom zouden mijn ouders in godsnaams harder gaan werken? Als je meer geld hebt betekent het niet dat je gelukkiger bent. Toch?

Ik denk dat ik een einde maak aan deze brief, zorg goed voor jezelf Niall.

Ik hou van je,

Lucy.

Ze heeft gelijk, ookal verdien ik miljoenen met mijn werk.. Geld maakt me niet altijd gelukkig. Ik heb familie om me heen. Ik werk voor mijn plezier, niet voor het geld. Ik doe het voor de fans, niet voor de roem. Want alles wat wondervol in het leven is, dat kost je niks.

''Poging 2.'' Mompel ik en klop op de deur van Niall. Eigenlijk is het mijn en Niall's slaapkamer, maar de vorige keer toen ik zonder te kloppen naar binnen ging draaide Niall door. Ik had geen respect voor mijn mede mens. *uhum*

''Niall, wil je asjeblieft deze kaart lezen?'' Zachtjes steek ik de brief naar Niall uit. Ik kijk in Niall's ogen. Niall zucht. ''Harry, ik wil verdomme geen fanmail lezen. Ze boeien me niks. Ik weet al dat ze mijn pizza willen zijn, een followback op twitter willen en dat ze met mij willen trouwen.'' Hij grist de brief uit mijn handen. ''Maar deze is van een speciaal iemand.'' Ik kijk hem hopeloos aan. Zachtjes kijkt hij geintresseerd naar de witte envelop. Jammer genoeg acteert hij. ''Sorry, niet geintresseerd.' En met dat scheurt hij de envelop waar de kaart in zit in stukken.

Mijn mond valt open. No fucking way. ''Het was van Lucy ja. Fucking Lucy Johnson.'' Schreeuw ik. En met dat loop ik onze kamer uit. Ik gooi de deur met een harde klap dicht. Niall is te ver gegaan.