Hatalarım varsa affola...
***
Chanyeol başına daha nelerin gelebileciğinden habersizdi. Ona evlenmesi geretiği bile söylenmişti. Bu yaşadıklarına kendince bir anlam yükleyemiyordu. Bu oldukça zordu. Olayın neresinden bakarsa baksın tuhaftı. Hem de çok fazla tuhaftı. Ne demeliydi emin değildi. Bir cevap vermeliydi.
''Seninle evlenemem.'' Genç çocuk yere bakarak söyledi. Karşısında ki bedene bakmaya çekiniyordu. Onun kendine has olan ezici tarafı Chanyeol'u geriyordu ve onu red ederken başka yerlere gitmek istiyordu.
''Sana öleceğini söyledim çocuk. Sen buna rağmen red mi ediyorsun?'' Kurt olan onu uyarır bir tonla konuştu. Chanyeol'un ona karşı olan ilgisinin farkındaydı. Bunun ileride başına dert olacağını düşünürken kıvırcık saçlı çocuk onu red etmişti. Ne düşünmeliydi emin değildi. Ama onu ikna etmesi gerekiyordu. Bir kez ona mühürlenmişti.
Genç çocuk uzun parmaklarıyla oynamaya ve tırnak etlerini çekiştirip koparmaya başladı. Gergindi ve bunu kendi bedeni üzerinden yenmeye çalışıyordu. ''Ben hep annem ve babamın evliliği gibi bir evlilik istedim. Onların birbirini sevdiğini ve aşık olduğunu biliyordum. Ama sen benimle mecburiyetten evlenmek istiyorsun ben bunu istemiyorum. Ölecek olsam dahi istemiyorum.'' Genç çocuk bahanelerin arkasına saklanmış gibi görünse bile dediklerinde haklıydı. Kendisi Mavi'den hoşlanıyordu fakan onun kalbinin etrafında ki buzları görmüştü. O buzdan duvarlar oluşturmuş bir alfaydı. Onunla mutlu olamayacağını düşünüyordu. Bu yüzden onun bu teklifini geri çevirmişti.
''Bak, sana düşünmen için iki gün süre verdim ve sen bana cevabının olumsuz olduğunu mu söylüyorsun? Çocuk, ben senin rahatça sinirlendirebileceğin basit birisi değilim.'' İki gün önceki karşılaşmalarında olduğu gibi çıplaktı Baekhyun ve bu durumdan hala rahatsız değildi.
''Biliyorum. Ama bende öyle her benimle evleneceksin diyenin kucağına atlayan birisi değilim. Beni anlıyor musun?''
''Anlamıyorum. Bu saçmalığı anlamamı bekleme.'' Baekhyun yavaşça oturdu yerden kalkıp yatağında iki büklüm duran çocuğa doğru adımladı. ''Aşk mı istiyorsun? Sana istediğini verebilirim. Güç mü istiyorsun? Sana hayallerinin ötesinde bir güç verebilirim. Zaman mı istiyorsun? Sana sonsuz zaman yaratabilirim. Sana istediğin her şeyi vaad ediyorum. Tek yapman gerekne benimle evlenmek.'' Onun tam önünde durduğunda konuşmasını tamalamıştı ama bu yapacaklarının biteceği anlamınha gelmiyordu.
Chanyeol'un kuruyan dudaklarına uzandı ve onları baş parmağıyla okşadı. Bununla birlikte genç çocuğun kalp atışlarının ritminin değiştiğinin farkındaydı. Kendi dudaklarını yaladıktan sonra onun kahve gözlerine dikti mavilerini. Aralarında ki mesafeyi en aza indirdi. Şimdi alıp verdiği nefesler Chanyeol'un yüzünü yalayıp geçiyordu. ''Benimle gelmek zorundasın. Aramızda ki tek bağ olan omzundaki mühür seni zehirlemeden önce benim eşim olmak zorundasın. Yoksa annene verdiğin sözü bozmak zorunda kalacaksın?''
''Sen bunu nereden biliyorsun?'' Gözleri kocaman açılan çocuk şaşkınlıkla sordu. Alıp verdi nefesler hızlıydı. Beyni alfanın dokunuşu yüzünden pelte kıvamına gelmiş olsa bile hala düşenebilen tarafı vardı.
''Senin hakkında tahmin ettiğinden daha çok şey biliyorum çocuk. İnkar etmeye çalışsan bile benden etkileniyorsun. İstediğin aşk ise sana bunu bedenimle vereceğim. Sende karşılığında bana ruhunu adayacaksın.'' Beyaz saçlı olanın sesi kulağını yalayıp geçerken Chanyeol yenilmişliğin etkisiyle pes etti. Ölecekse bile onun yanında ölmeyi kabul etti.
''Seninle geleceğim ve eşin olacağım.''
***
Chanyeol eşyalarını toparlamış öylece boş duvara bakıyordu. Ahşaptan olan duvarla konuşmaya çalışır gibi bir hali vardı. Bu dışarıdan oldukça komik görünüyordu. ''Hala beni almaya gelmedi. Aptal mı ne? Nasıl eşini bekletebilirsin böyle? Gerçekten sinir bozucu!''
