Wat vliegt de tijd!

2 ~ smakelijke sorry

Zaterdag 1 juli

'Mila, opstaan", fluisterde een maar al te bekende stem in haar oor. Slaperig probeerde ze haar ogen open te doen om te zien wie er voor haar stond. 'Brandon?' Meteen was ze klaarwakker en ging ze overeind zitten. 'Wat doe jij hier?', vroeg ze verward. 'Ik heb een ontbijtje voor je meegebracht' Brandon knikte in de richting van een dienblad met allerlei lekkernijen dat op haar nachtkastje stond. 'Waar heb ik dat aan verdiend?' 'Ik...euh...' Brandon had de grootste moeite met het vinden van de juiste woorden om zijn gevoelens uit te leggen. 'Sorry Mila! Ik heb je gisteren gekwetst en dat vind ik echt verschrikkelijk. Ik wil echt graag met je mee op tournee deze zomer, echt waar! Die dansstage is gewoon een unieke kans, ik kan hem echt niet laten schieten. Op die stage krijg je les van de beroemdste leden van die geweldige dansgroep waar ik je al over verteld heb. Ik hoop dat je het begrijpt.' Brandon keek Mila smekend aan. Ze legde troostend haar hand op zijne. 'Hé, ik snap het wel. Je moet die stage echt wel volgen. Het is gewoon jammer dat het tijdens onze tour valt', zei Mila. 'Er was alleen nog één ding. Of liever gezegd iemand. Een bloedmooie brunette genaamd Emma. 'Komaan, we gaan dat lekkers hier niet laten staan hé', lachte Brandon. Samen verorberden ze de overheerlijke croissantjes, het smakelijke fruitsap en het lekkere eitje. 'Zijn er nog andere leerlingen van het DAM die die stage gaan volgen?', informeerde Mila langs haar neus weg. Ze hoopte maar dat het niet te hard opviel. Maar haar gezicht sprak boekdelen en Brandon had het dus ook meteen door. 'Emma gaat niet mee op de stage, Mila, maak je geen zorgen', antwoordde hij lachend. Mila keek hem verbaasd aan. Hoe wist hij? 'Je weet toch dat je de enige voor me bent, Mila', onderbrak Brandon haar gedachten, nu weer serieus. Mila leunde naar voor en kuste haar lief op de lippen. Die beantwoordde de kus maar al te graag. 'Ik zie je graag', fluisterde ze. Brandon antwoordde niet met woorden, maar drukte zijn lippen gewoon nog eens op de hare. 'Weet je wat, wij gaan er vandaag een leuk dagje met ons twee van maken', zei Mila een paar minuten later. Zo gezegd, zo gedaan. Terwijl Brandon de resten van het lekkere ontbijtje opruimde, ging Mila zich snel omkleden. Ze liep tenslotte nog steeds in haar pyjama rond! 

Een kwartiertje later lagen ze gezellig in de zetel naar een film te kijken. En zoals je misschien wel zou kunnen verwachten, was het een dansfilm. Met wat popcorn en een dekentje werd het als snel lekker gezellig. Maar in de vroege namiddag moesten ze toch wel afscheid nemen. Mila had nog een laatste repetitie gepland voor hun tour, de setlist nog eens doornemen, alle spullen klaarzetten zodat ze vlot in het busje geladen zouden kunnen worden... 

'Ik ga je missen', mompelde Mila. 'Ik jou ook. Maar ik kom zo vaak ik kan naar jullie concerten kijken. Beloofd', antwoordde Brandon. Na een laatste knuffel vertrokken ze dan toch maar, elk een andere richting uit. Mila naar links, naar het DAM. Brandon naar rechts, op weg naar huis. 

'Je ziet er al een pak vrolijker uit dan gisteren', plaagde Jonas zijn beste vriendin. 'Brandon en ik hebben het vanmorgen bijgelegd' Jonas keek haar even aan tussen het ontwarren van de draad van zijn versterker door. 'Ik ben echt blij voor je. Ik haat het echt om je ongelukkig te zien', zei Jonas uiteindelijk. Mila voelde het bloed al snel naar haar wangen stijgen. Aaaargh! Waarom bloosde ze toch altijd zo snel?! Ze keek hem aan en verdronk al snel in zijn oceaanblauwe ogen. 

Hun staarwedstrijd werd onderbroken door Alex die de kelder kwam binnenstormen. 'Ah, je komt toch nog?', lachtte Jimmy. Maar ergens zat er wel een kern van waarheid verscholen in zijn grapje. 'Jimster, ik zou Alex De Coninck toch niet zijn als ik op tijd zou komen?', antwoordde Alex gevat. Iedereen lachtte. 'Komaan bevers, we gaan beginnen! Anders komt er niet veel terecht van die tour!', commandeerde Charlie. 

Zo gezegd, zo gedaan. Ze knalden de ene hit na de andere uit hun instrumenten en vulden de kelder met muziek. Ze speelden een paar uur na elkaar tot ze gewoon niet meer langer konden doorgaan. 'Die tour wordt echt geweldig!', juichte Alex. 'Beverknuffel!', gilde Charlie en iedereen dromde om haar heen. 

- 

Mila genoot nog lang na van de dag. Het was er echt één om nooit te vergeten. De gezellige voormiddag met Brandon en dan de geweldige repetitie met haar vier vrienden. Ze trok de lade van haar nachtkastje open en haalde er een oud en verweerd schriftje uit. Het elastiekje dat het boekje met behulp van een knoopje moest dichthouden, zag er uit alsof het het elk moment zou kunnen begeven. De balpen die aan de zijkant van het schriftje door de ringetjes was gestoken, was al bijna leeg. 

Mila opende het schriftje op de eerstvolgende pagina en schreef er in grote letters "Zomervakantie 2017" op. Ze sloeg de pagina om en begon aan een beschrijving van de afgelopen dag. Het schriftje kon je niet echt een soort dagboek noemen, meer een verzameling van losse notities, oude ideeën voor daguitstapjes uit haar kindertijd en beschrijvingen van geweldige dagen zoals deze. Hier en daar waren er ook, ondertussen verkleurde, foto's ingeplakt en soms kon je tussen de regels door kleine schetjes en tekeningen vinden van toen ze klein was. Het schriftje ging al jaren mee, en Mila vond het leuk om er gewoon af en toe in terug te bladeren en haar leven opnieuw te beleven. Het was ook een goede manier om oude herinneringen vast te houden.

Met een brede glimlach trok ze het elastiekje weer voorzichtig over de voorkant van het schriftje heen, schoof de pen weer door de ringetjes en borg het weer weg op het vaste plekje in de lade. Ze knipte het licht uit en voor ze ook nog maar goed gaan liggen was, was Mila al vertrokken naar dromenland.