Wat vliegt de tijd!

6 ~ stomme in-ears

Woensdag 5 juli

'Waar zijn mijn in-ears? Hallo, iemand? Luisteren jullie wel? Hallo!' Charlie raasde als een wervelwind door de backstage. Zoals gewoonlijk was ze weer eens iets kwijtgespeeld. 'Hallo, jullie moeten ook niet reageren hoor!', snauwde ze. Nu werd ze toch wel behoorlijk kwaad. Ze voelde een hand op haar schouder en draaide zich met een snelle ruk om. Ze had al een kwade blik klaar, maar haar gezicht verzachtte meteen toen ze in twee warme bruine ogen keek. 'Hier' Jimmy gaf haar haar in-ears aan. 'Ze lagen gewoon in een ander vakje van je thuis' Hij schudde zijn hoofd bij de gedachte aan de verstrooidheid van zijn eeuwig vrolijke vriendin. 'Oeps', lachte Charlie verlegen. 'Ik moet misschien eens beter leren zoeken', voegde ze er nog aan toe. Jimmy lachte. 'Het geeft niet hoor. Het is wel schattig', zei hij. Charlie kuste hem vol op zijn mond en gaf hem een dikke knuffel. 

'Die twee zijn wel een leuk stel, vind je niet?' Jonas kwam bij Mila staan. 'Inderdaad', lachte Mila, 'Ik ben gewoon erg blij voor Charlie. Ze verdient het echt zo hard! Ze heeft al genoeg meegemaakt.' Jonas knikte instemmend. Hij keek Mila even aan en schoot meteen in de lach. 'Lukt het een beetje?', zei hij tussen twee lachuitbarstingen door. Mila zat helemaal in de knoop met haar in-ears. Een van de draden zat zelfs verstrengeld in haar haar en ze had de grootste moeite om alles los te krijgen. 'Ja, hoor. Alles prima', zei ze zo normaal mogelijk. Wat heeft iedereen toch met die stomme in-ears vandaag, dacht Jonas nog voor hij haar begon te helpen. Zijn behendige vingers hadden alle knopen er al snel uitgehaald. 'Bedankt', zei Mila op recht. Ze ging op haar tenen staan en gaf hem een vluchtig kusje op zijn wang. Jonas kleurde meteen knalrood en deed hard zijn best om zijn gezicht af te wenden zodat niemand het zou kunnen zien. 

Tevergeefs. 

En buiten Charlie gerekend natuurlijk. 

'Seg bever, je staat zo rood! Is er iets gebeurd misschien?', ratelde ze nieuwsgierig. 'Nee, Charlie, er is niks gebeurd', antwoordde Jonas bruut en hij liep weg om zijn gitaar nog te stemmen. Charlie haalde haar schouders op. Dan niet hé! 

- 

'Zijn jullie klaar om te rocken!', riep Mila luid en duidelijk door de micro. Haar stem schalde over het festivalterrein en ze kreeg ze menigte meteen op haar hand. Overal waar je maar keek zag je mensen roepen, mensen met spandoeken, mensen die zichtbaar van de muziek genoten...

De Ghost Rockers maakten er een echt feest van. Met hun hitsingles zoals bijvoorbeeld Een voor allen, De Beat en De films van ons Leven zong - of deed een poging tot iets wat op zingen leek - iedere festivalganger luidkeels mee. Ze kenden alle nummers stuk voor stuk van voor naar achter. Heel wat mensen uit de menigte waren speciaal voor hen afgezakt naar het anders niet erg bijzondere grasplein. Zowel oud als jong had de tijd van zijn leven.

-

'Jullie hebben het echt geweldig gedaan!', zeiden een hoop stemmen door elkaar. Een groep vrolijke volwassenen liep de kleedkamer van de vijf tieners in. Het waren hun familieleden die naar hun concert kwamen kijken. Ze wilden hun grote schatten wel bezig zien op hun tour! De ouders van Charlie, de moeder van Jonas, de ouders van Jimmy, Alex ouders samen met zijn grootvader, een heel grote groep was afgezakt naar Parijs. 

Ze bleven nog lang nakletsen. Toen hun familie eindelijk vertrokken was en de tieners naar buiten liepen was er bijna niemand meer te bespeuren op het festivalterrein. 'Jij kijkt wel erg vrolijk', zei Mila toen ze naast Jonas kwam lopen. 'Ik ben gewoon blij dat mijn familie gekomen is. Ik ga ze wel missen op tour.' Mila keek naar de grond, tegen haar tranen vechtend. Voor haar was er vandaag niemand bijgeweest. 'Je familie is altijd bij je in je hart, vergeet dat nooit Mila', fluisterde Jonas. Hij hield haar tegen en met twee vingers onder haar kin tilde hij haar gezicht op zodat ze hem aankeek. Hij schrok toen hij zag dat Mila huilde. Normaal gesproken huilde ze bijna nooit, maar de laatste tijd had ze het wel erg moeilijk. De hele situatie met Brandon en nu haar familie eisten hun tol wel wat. Jonas knuffelde haar eens stevig en hij voelde hoe Mila haast meteen troost zocht in zijn warme omhelzing. De andere bevers hadden niets in de gaten en liepen rustig verder terwijl Jonas en Mila nog enkele minuten bleven knuffelen in het heldere maanlicht.