Wat vliegt de tijd!

7 ~ gezelschap op tour

Donderdag 6 juli

De jongens keken verbaasd op toen ze in de vroege ochtend een klopje hoorden op hun deur. Ze waren hun spullen bijeen aan het zoeken, omdat ze over een halfuurtje weer verder zouden rijden naar hun volgende optreden van vanavond.  Uiteindelijk liep Alex toch maar naar de deur van hun hotelkamer en trok die nogal bruut open. 'Opa?', riep hij verbaasd. De oude man knikte. Alex gaf hem van blijdschap een dikke knuffel en trok hem mee de kamer in. 'Ik dacht dat je met de anderen terug naar huis zou gaan gisteren', zei Alex nadat het ergste enthousiasme wat weggeëbd was. 'Ik blijf nog wat langer om die onstuimige kleinzoon van me aan het werk te zien', antwoordde hij en hij wreef liefdevol door de zorgvuldig gekamde haren van zijn kleinzoon. 'Ik wou dat gewoon nog even laten weten, en vragen of jullie het niet erg vinden dat ik achteraf nog even hallo kom zeggen' 'Tuurlijk vinden we dat niet erg', antwoordde Jonas voordat Alex zijn mond nog maar kon opentrekken. 

De drie kameraden hadden zich gisteren al kostelijk geamuseerd met de vriendelijke man. Hij zag er nogal streng en nors uit, maar eenmaal hij zijn mond opendeed hield hij niet meer op met praten. Hij maakte voortdurend flauwe grapjes waar de vrienden hartelijk mee konden lachen. In veel opzichten leek Alex sterk op hem.

-

Met de raampjes helemaal naar beneden gedraaid en de zomerse muziek lekker luid reden de vrienden naar het verre zuiden van Frankrijk. Daar hadden ze een huisje gehuurd waar ze de komende weken zouden blijven. Het was makkelijker dan iedere keer valiezen meesleuren naar een plaatsje dat enkele luttele kilometers verderop lag. Met hun busje zouden ze 's morgens vertrekken en na afloop terugkeren naar hun vakantiehuisje. 'Echt wel tof van je opa dat hij nog even blijft', zei Charlie plots tussen twee liedjes door. Alex knikte. Hij was echt blij dat hij nog wat tijd met zijn geliefde grootvader zou kunnen doorbrengen. Hij had de man al lang niet meer gezien. Dat lag waarschijnlijk aan het feit dat hij zowat aan de andere kant van het land woonde.

-

Na een hele dag in het busje waren ze nu toch eindelijk bij hun huisje. Maar het was toch niet helemaal precies wat ze verwacht hadden. 'Eindelijk', zuchtte Mila en ze liet zich languit in de zachte sofa vallen. Jonas zette zich naast haar en Jimmy en Charlie namen samen de tweezitter in beslag. Alex had zich al lang geïnstalleerd in de comfortabele relax-zetel. Na een tijdje stond Charlie recht en trok ze Mila mee. 'Kom, we gaan naar onze kamer kijken', zei ze.

Ze werden niet teleurgesteld. Het was een ruime en lichte kamer met twee ruime eenpersoonsbedden. Ze smeten hun tas in de hoek - die zouden ze later wel uitpakken - en liepen de deur uit naar de kamer van de jongens die aan hun kamer grensde.

De ruimte was ongeveer even groot, het opvallendste verschil was dat er een stapelbed stond en een apart bed. Maar waar de kamer van de meisjes nog zo netjes was, net zo rommelig was die van de jongens. 'Jullie zijn hier vijf minuten binnen en maken er al een slagveld van', lachte Mila terwijl ze haar best deed om niet over een openstaande valies te struikelen.
'Ja ja, boodschap begrepen. We ruimen straks wel op', zei Jonas braaf. 'Goed zo Jonasje. Je bent een flinke leerling', zei Mila zo serieus mogelijk terwijl ze speels door zijn haar wreef. 'Maar eigenlijk wilden we nu iets anders gaan doen', zei Jimmy. Charlie en Mila wisselden een vragende blik uit. 'Zouden de dames ons willen volgen naar de tuin voor een gezellig kampvuur met muziek en marshmallows?', zei Jonas galant terwijl hij Mila zijn arm aanbood. Hin frontzangeres giechelde terwijl ze Jonas' aanbod accepteerde en hem naar buiten volgde.

Het werd een gezellige avond en de vrienden bleven tot in de late uurtjes buiten zitten. Met een grote zak marshmallows die ze boven het vuur konden roosteren en de warme gitaarklanken van Jonas was de sfeer al snel gemaakt.

Voor Mila werd het echter steeds moeilijker om haar gevoelens te blijven negeren. De knappe gitarist bleef haar ook in haar dromen achtervolgen. Wat ze niet wist was dat de bruinharige jongen aan de andere kant van de muur precies hetzelfde droomde.