Wat vliegt de tijd!

15 ~ terug naar huis

Vrijdag 14 juli 2017

'Bevers! We gaan vertrekken!', riep Charlie vanuit de deuropening. Mila en Jonas zaten al een tijdje onafgebroken op het bankje in de tuin naar hun schoenen te staren, allebei verzonken in hun eigen gedachten. Mila keek op toen ze Charlie's stem hoorde. 'We komen zo!', antwoordde ze haar beste vriendin.  'Blijf niet te lang meer weg, Alex wordt hier al helemaal zenuwachtig!', riep Charlie terug. Mila lachte. Ze kon zich wel voorstellen dat Alex al weer helemaal zenuwachtig werd bij het idee dat zijn timing niet meer zou kloppen. 

'Jonas, ga je mee?' Mila schudde voorzichtig aan de schouder van de gitarist. Jonas schrok. Hij had totaal niet meer gelet op zijn omgeving, hij was veel meer bezig met die nare herinnering van gisteren. Fenne. 'We gaan vertrekken', legde Mila uit. 'Ik kom', antwoordde Jonas. 'Gaat het wel met je? Na wat er gisteren gebeurd is', vroeg Mila bezorgd. Jonas haalde zijn schouders op. 'Het gaat wel. Het is misschien wat vreemd om te zeggen, maar ik had het ergens wel al zien aankomen. Het ging al een tijdje wat minder goed tussen ons. Maar het is nog steeds niet leuk natuurlijk.' Jonas keek naar het gras dat onder zijn schoenen werd platgedrukt toen hij er over liep. Mila legde haar hand troostend op zijn arm. 'Ik ben er voor je', zei ze zachtjes. 'Hoe is het eigenlijk met jou?', vroeg Jonas bezorgd. Mila had tenslotte ook een breuk te verwerken gekregen, nog maar een paar dagen geleden. Nu was het zij die naar de grond staarde. 'Beter. Ik heb besloten dat ik mijn vakantie niet ga laten verpesten door hem. Hij heeft gelogen, niet ik. Hij moet er ook de gevolgen van dragen. Ik wil geen relatie met een jongen die over zo'n dingen tegen me liegt', zei Mila kordaat. 'Zie ons hier staan. Alle twee met een gebroken hart', zei Jonas dramatisch. Mila moest lachen. Jonas was echt heel hilarisch als een toneelstuk uit de middeleeuwen naspeelde, met overdreven gebaren en accenten. 'Kom op, we gaan naar binnen, voor je met Alex een tragedie kan naspelen', lachte Mila. 

'Trein naar Antwerpen, spoor 3 komt nu aan', luidde een mechanische stem door de luidsprekers van het treinstation. 'Dat is de onze', zei Jimmy. Ze zouden met de trein naar België terugkeren, aangezien hun tourbusje nu ergens op een schroothoop lag te rotten. De trein kwam het station binnengerold en de vrienden hesen hun spullen van de grond en de wagon in. Na een hoop gesleur, geduw en getrek zaten ze toch vrij comfortabel neer. Met een hoop koffers en instrumenten rond hun weliswaar. 'Ik ga toch blij zijn als we terug in België zijn. Echt handig is dit ook niet', zei Mila terwijl ze een hoop kabels aan de kant duwde zodat ze niet meer in haar gezicht zouden hangen. 'Volledig mee eens', zei Charlie die met haar hand de kop van haar basgitaar bij haar hoofd vandaan hield. Omdat ze trein zo vol zat hadden ze niet echt veel plaats om hun spullen te zetten. 'Nog een paar uurtjes geduld, dames', zei Alex, die in tegenstelling tot de anderen een comfortabele plek gevonden had. Mila en Charlie keken hem verwijtend aan. 

De Ghost Rockers waren al even in stilte bezig op hun telefoon, ieder bezig met zijn eigen social media of highscores op een spelletje, toen Mila plots opkeek en haar oren spitste. De wagondeur was net opengeschoven en twee mannen, volledig in het zwart gekleed, keken naar binnen vanaf de andere kant van de wagon. 'Ze moeten toch ergens op die vervloekte trein zitten', zei de ene. 'Ik zie niets', antwoordde de ander. 'RDC zal niet tevreden zijn', vloekte de eerste stem weer. De Ghost Rockers, die al snel doorhadden dat het gesprek over hen ging en zich zo goed mogelijk achter hun zetel schuilhielden, wisselden verbaasde blikken uit. 'RDC? Dat was toch die schuilnaam van de vorige leider?', fluisterde Jonas. Mila knikte doodsbang.

Wonder boven wonder hadden de twee mannen hun niet gezien en sloten ze de wagondeur weer achter hen. Charlie haalde opgelucht adem. 'Dat scheelde niet veel.' De anderen gaven haar volmondig gelijk. 'Eén ding weten we nu tenminste zeker: de oude leden van het Zwarte Oog zijn terug, samen met hun leider.'