Wat vliegt de tijd!

5 ~ een Franse ochtend

Dinsdag 4 juli

'Bonjour mademoiselles. Vous êtes prêtes pour le petit-déjeuner?', (A/N geen idee of het Frans volledig juist is) Mila giechelde. Jonas had zijn beste Frans uitgehaald toen ze 's morgens de meisjes gingen oppikken voor het ontbijt. Charlie keek Jonas niet-begrijpend aan. Wat had hij in hemelsnaam net gezegd? Haar Frans was nu ook niet je dat. 'Hij vroeg of jullie klaar zijn om te gaan ontbijten', vertaalde Jimmy met een glimlach. Hij bekeek zijn beste maatje eens wat beter. Ze ziet er echt stralend uit vandaag, vond hij. Charlie had een van haar fleurigste bloemenjurkjes aangetrokken. 'Kom guys, ik heb honger!', riep Alex en hij sleurde zijn vrienden mee naar restaurant van het hotel waar het ontbijt geserveerd zou worden. 

De geur van versgebakken croissantjes zweefde hen al van ver tegemoet en liet hun verwachtingen hoog oplopen. Maar die werden allemaal stuk voor stuk ingelost. Ze genoten van een overheerlijk Frans ontbijtje, voor ze de stad ingingen. Shoppen op de Champs-Elysées, genieten van de kunst in het Louvre, de sfeer opsnuiven in Montmartre, ze deden het allemaal.

's Avonds bezochten ze nog de ultieme toeristische trekpleister van Frankrijk: la tour Eiffel, ofwel simpelweg de Eiffeltoren. Het was echt een prachtig bouwwerk met al die schitterende lampjes die het ijzeren gevaarte lieten oplichten en opvallen in het hartje van de stad. 

'Jammer dat we niet naar boven kunnen', fluisterde Charlie zachtjes, eerder tegen zichzelf. Maar Jimmy had het gehoord. 'Wie zegt dat we dat niet kunnen?', zei hij terwijl hij met een zwierig gebaar een bundeltje papieren van achter zijn rug tevoorschijn toverde. 'Meen je dat? Echt?', gilde Charlie. 'Ja, we gaan naar boven', lachte Jimmy. 'Waar wachten we dan nog op?', gilde Charlie dolenthousiast terwijl ze Jimmy meetrok naar de toch relatief korte wachtrij. 

Een kwartier later stonden ze al in de lift die hen langzaam naar boven bracht. Het uitzicht was werkelijk adembenemend. Even later waren ze al aangekomen op het hoogste niveau dat voor het publiek toegankelijk was. Charlie ging bij de rand staan en genoot van het uitzicht. Jimmy liep langzaam naar haar toe, sloeg zijn armen losjes om haar middel heen en keek over haar schouder mee naar de skyline van de stad. Charlie kreeg spontaan een glimlach op  haar gezicht. Het altijd enthousiaste meisje draaide zich langzaam om en drukte haar lippen zachtjes op die van hem. 'Ik zie je graag, bever', zei Charlie zachtjes. Jimmy gaf haar nog een klein kusje voor hij antwoordde: 'Ik jou ook, heel graag.' Ze bleven de rest van de tijd verstrengeld in elkaars armen staan kijken naar het uitzicht van de stad van de liefde.