Niespodziewana miłość

Rozdział 22

Obudziłam się w swoim łóżku, sama nie wiem o której godzinie. Chwila jak ja tu trafiłam? Ostatnie co pamiętam to to, że jechałam samochodem z Rainerem. Uśmiechnęłam się na samą myśl o wczorajszym wieczorze. Rainer wyznał mi miłość nadal nie wierzę. Rozejrzałam się po pokoju moja sukienka wisiała na krześle, a ja leżałam pod kołdrą w samej bieliźnie. Widocznie Rainer przyniósł mnie do mieszkania. Usłyszałam jak ktoś otwiera drzwi od mojego pokoju, to pewnie Sofia. Myliłam się bo był to Rainer.

-Widzę, że już się obudziłaś.- powiedział trzymając w dłoni tackę z jajecznicą i sokiem pomarańczowym.

-Zastanawiałam się jak tu trafiłam. - zaśmiałam się siadając.

-Zasnęłaś, znalazłem klucze od mieszkania w twojej torebce i cię tu przyniosłem. -powiedział potem podał mi talerz ze śniadaniem i sam usiadł na łóżku.

-Zostałeś tu na noc? - spytałam jedząc.

-Byłem zmęczony i chciałem spędzić z tobą noc. Nie było łatwo ściągnąć z ciebie tą sukienkę. - zaśmiałam się razem z nim.

- Muszę iść do łazienki pewnie wyglądam okropnie. - powiedziałam kiedy zjadłam.

-Wyglądasz pięknie. - powiedział całując mnie w policzek.

-Nawet w rozmazanym makijażu? - spytałam.

-Nawet w rozmazanym makijażu. Zawsze wyglądasz pięknie. -powiedział uśmiechając się do mnie.

Boże nie wierzę, że to się dzieję.

Wstałam i poszłam do łazienki, zmazałam mój rozmazany od spania makijaż. Umyłam się następnie umyłam zęby i wykonałam delikatny makijaż. Wyszłam w samym ręczniku do pokoju bo oczywiście nie wzięłam ubrań.

-No jakie piękne widoki. - skomentował Rainer mierząc mnie wzrokiem.

-Zapomniałam ubrań. - powiedziałam podchodząc do szafy biorąc ubrania.

-Nie musisz się ubierać tak jest dobrze. - mówił patrząc na mnie z szeroko otwartymi oczami.

-I wyjdę tak na miasto. - powiedziałam, a jago mina zmieniła się na niezadowoloną.

-Może jednak się ubierz. - powiedział, a ja się zasmialm i poszłam do łazienki aby się ubrać. Było dziś ciepło więc ubrałam krótkie spodenki i czarna bluzkę na jedno ramię.

Następnie poszłam do swojego pokoju. Rainer oglądał mój album ze zdjęciami.

-Nie ładnie tak brać nie swoje rzeczy bez pytania. - skomentowałam patrząc na niego.

-Byłaś słodkim dzieckiem. - powiedział nie zwracając uwagi na moją wcześniejszą wypowiedź.

-Teraz nie jestem? - spytałam.

-Teraz też jesteś słodka. - powiedział wyciągając moje zdjęcie z albumu. Miałam na tym zdjęciu dziesięć lat.

-EJ co robisz ?- spytałam.

- Chce je mieć. - powiedział chowając je do kieszeni marynarki. Odłożył album na miejsce podszedł do mnie i pocałował mnie w usta.