Σχολείο Για Εγκληματίες Βιβλίο 1ο (ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 36ο

Ο: καλώς ήρθες στο Σέντραλ Φολς

Μου λεει καθώς απλώνει τα χέρια και μου δείχνει ενθουσιασμένος την πινακίδα με το όνομα της πόλης

Α: πως κανείς ετσι σιγά το μέρος

Ο: εχω να έρθω εδω από όταν ήμουν 6, όλα είναι ίδια όπως τα άφησα, αν και δεν θυμάμαι και πολλά

Γελάει κάπως αμήχανα και τρίβει το κεφάλι του

Α: ουαου! Σιγα το μέρος

Λεω κάπως βαριεστημένα και αρχίζω να προχωράω

Α: λοιπόν που θα μείνουμε;

Ο: στην γιαγια μου, την πήρα τηλέφωνο και θα χαρεί πολύ μα μας φιλοξενήσει αλλα είναι λίγο περίεργη

Α: καλά δεν πειράζει έτσι κι αλλιώς δεν εχω χρήματα για ξόδεμα

Ακολουθώ τον Όντιν σε όλη την διαδρομή μέχρι που φτάνουμε απ έξω από ενα δυοροφο σπίτι, ο Όντιν μπαίνει στον κήπο και χτυπάει την πόρτα, του ανοίγει μια ηλικιωμένη γιαγια.

Ο: γιαγιά!

Γ: Όντιν παλιοτομαρο που χάθηκες

Τον χτυπάει με δύναμη στο κεφάλι και αυτός αρχίζει να το τρίβει

Ο: γιατί κάθε φορά με χτυπάς;

Λεει με ενα παραπονιαρικο ύφος

Γ: αφου έχεις να με δεις πάνω από 3 χρόνια ούτε ενα τηλέφωνο δεν πέρνεις αχαριστε

Ο: Συγγνώμη ήθελα να έρθω αλλά ο πατέρας με έπαιρνε μαζί του στην δουλειά

Γ: δεν πειράζει αντε έλα μέσα

Τον χτυπάει φιλικά στην πλάτη και τότε το βλέμμα τής πέφτει πάνω μου

Γ: το κορίτσι σου είναι αυτό;

Δείχνει εμένα και εγω χαμογελάω αμήχανα

Ο: οχι οχι είναι απλά μια φίλη

Σκύβει και της λέει κάτι στο αυτί που δεν μπορώ να ακούσω

Γ: πολύ καλά καλώς ήρθες αντε μπείτε μέσα είχατε μακρύ ταξίδι

Ο Όντιν παίρνει τις βαλίτσες μας και μπαίνουμε μέσα

[....]

Καθόμαστε στο σαλόνι και η Γιαγιά του μας σερβίρει καφέ

Γ: εσένα κοπέλα μου πως σε λένε;

Α: Αριάννα... Αριάννα Ρογουίλος η μητέρα μου ήταν από εδω

Μένει λίγο έκπληκτη μόλις το ακούει

Γ: μόνο μια Αριάννα Ρογουίλος ξέρω και αυτή σίγουρα δεν είσαι εσύ