Σχολείο Για Εγκληματίες Βιβλίο 1ο (ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 49ο

Μόλις είχαμε φτάσει στο σπίτι, μπαίνω μέσα και για έναν περίεργο λόγο το βρίσκω καθαρό, λογικά ο Τζέισον θα το έκανε, είπα στον Όντιν να ανέβει για να αφήσει τα πράγματα και εγώ πήγα να ανοίξω τον γενικό. Ο Όντιν κατεβαίνει κάτω και έρχεται στην Κουζίνα.

Ο: δεν είναι και πολυ μεγάλο έτσι

Μου λέει κάπως απογοητευμένος

Α: και που το είχαμε τυχερές είμασταν

Του λέω ενώ ταυτόχρονα έβαζα σε λειτουργία το ψυγείο

Α: πάμε να πάρουμε τίποτα να έχουμε να τσιμπάμε όσο θα είμαστε εδώ.

Εκείνος απλά συμφωνεί και με ακολουθεί εξω κατευθυνόμενοι προς το κοντινότερο super market. Όταν μπαίνουμε μέσα δεν υπάρχει πολύς κόσμος, περνούμε ένα καλάθι και περνάμε από τους διαδρόμους

Ο: τι θα κάνουμε σήμερα να αράξουμε και να δουμε καμία ταινία ή θα πάμε καμία βόλτα

Α: εγώ λέω να κάτσουμε σπίτι άλλωστε αύριο έχουμε πολλά να κανουμε

Ο: αα ώστε όντως θες να αλλάξεις όπως λες

Γνεφω καταφατικά

Α: έχεις ακομα την κάρτα του πατέρα σου;

Το ρωτάω έχοντας ένας πονηρό χαμόγελο

Ο: πατέρα μας! Και όχι δεν τον έχω, αλλά εχω την δική μου έχω πολλά μέσα

Α: Ναι ότι Πεις. Γιατί δεν τον παίρνεις τηλέφωνο να του ζητήσεις δεν θέλω να χαλας τα δικά σου

Γελάει

Ο: μπαμπά δε τον λες αλλά λεφτά θες

Α: μου χρωστάει δεν πέρασα και λίγα, και αν βάλουμε όλα τα παιδικά τραύματα την δολοφονία της μητέρας μας και όλα τα υπόλοιπα είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει.  Άλλωστε αυτό δεν ήθελες να κάνεις κι εσύ νε την Κάθριν και τον Μπεν;

Εκείνος δεν απαντάει αλλά διακρίνω το βλέμμα του ηττημένου που έχει ζωγραφίθει στο πρόσωπο του

Ο: πάρε τι θες και πάω έξω να του μιλήσω

Α: έτσι μπραβο το αγόρι μου
 
Του λέω κοροϊδευτικά και αυτός πάει έξω έχοντας μια ξινισμενη μούρη, συνεχίσω τα ψωνια μου μέχρι που πλέον έχω τελειώσει και έτσι  προχωράω προς τον διάδρομο με τα αναψυκτικά όταν βλέπω τον Ντύλαν με την χαζοπαρεα του.

Αχχ ο Ντύλαν! Ένα από τα πιο ωραία και δημοφιλή αγόρια της πόλης, καλύτερος παίχτης στην ομάδα του, έχει γινει ντούκι μόνο και μόνο από την πρωτεΐνη ή τι αλλο σκατα παίρνει αλλά έχει μια κορμάρα, ήμουν καψούρα μαζί του από το δημοτικό μέχρι που η πλεον γκόμενά του έμαθε πως τον θέλω και πέρασα το Γυμνάσιο αλλά και τις 2 τελευταίες χρονιές του δημοτικού κοροϊδεύοντας με και εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Απαίσιες εποχές!
Δε θέλω να με δούνε, αχχ που είναι  και αυτός ο Όντιν, μα τι μαλακας τώρα βρήκε κι αυτός να φύγει. Προχωράω αργά προς τα πίσω όταν βλέπω τον Όντιν να έρχεται προς τα εμένα αλλά από την αρχή του διαδρόμου.