Σχολείο Για Εγκληματίες Βιβλίο 1ο (ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 41ο

Περίμενα εδω και ενα τέταρτο την Λιζα να βγει από το σπίτι, ο Όντιν έχει κάνει ήδη 3 τσιγάρα όταν βγαίνει εξω από το σπίτι της πετάει το τέταρτο τσιγάρο που μόλις είχε ανάψει κάτω

Ο: άργησες!

Λ: είμαι κορίτσι! Τα κορίτσια αργούν να ετοιμαστούν

Του είπε κάπως ναζιάρικα και του δίνει ένα φιλί στο μάγουλο, η αναμονή άξιζε, οι κόκκινες μπούκλες της έφταναν μέχρι το στήθος της, φορούσε ένα μακριμανικο μαύρο αέρινο  φόρεμα και ένα σκουρόχρωμο καλσόν, τα χείλια της ήταν βαμμένα με ενα βαθύ κόκκινο κραγιόν σχεδόν ίδιο με τα μαλλιά της, ρο βάψιμο της θα ταίριαζε με επαγγελματία αισθάνθηκα κάπως άσχημα αφου εγω ήρθα φορώντας ένα μπορντό τζιν και μια μαύρη κοντομανικη μπλούζα με λίγο βαθύ ντεκολτέ, φυσικά όπως πάντα δεν βαφτηκα και έμοιαζα τόσο καθημερινή μπροστά της. Με κοίταξε και μου χαμογέλασε

Λ: γεια σου Αριάννα!

Α: γεια!

Της λεω και προσπαθώ να φανώ όσο πιο ευδιαθετη μπορώ, επικρατούσε μια αμήχανη σιωπή μεταξύ μας μέχρι που ο Όντιν την έσπασε

Ο: λοιπόν τι λέτε πάμε;

Κουνάμε καταφατικά το κεφάλι, πιάνει την Λιζα από την μέση και αρχίζουμε να περπατάμε προς το μπαρακι που θα πηγαίναμε, μπαίνουμε μέσα ευτυχώς δεν έχει πολύ κόσμο και βρίσκουμε ενα ελεύθερο τραπέζι, ενας σερβιτόρος ερχετε αμέσως προς το μερος μας

<<Τι θα πάρετε;>>

Λ: μια βότκα πορτοκάλι

Ο: το ίδιο

Λεει και την κοιτάζει στα μάτια, θελω να ξεράσω!

Α: μια τεκίλα κικρινη

Φεύγει και μένουμε πάλι οι τρείς μας! Εκείνοι κοιταζονται σαν ηλίθια και δεν λένε λέξη, όλα κυλούν ομαλά και βαρετά μέχρι που 3 κορίτσια μπαίνουν μέσα, βλεπω την Λίζα να αναστενάζει και να προσπαθεί να κρυφτεί

Α: ποια είναι αυτή;

Η λιζα μου απαντάει άγχομενη

Λ: η Αριάννα Ρογουίλος η εγγονή του αφεντικού μου πάντα με περιφρονεί οπως και όλους, της αρέσει να κάνει δύσκολη την ζωή όλων

Κοιτάζω τον Όντιν με ένα σατανικό χαμόγελο κι εκείνος το ίδιο, την βλέπουμε να χαιρετάει μερικά άτομα και έπειτα πάει και κάθετε σε έναν καναπέ μαζί με τις φίλες της

Λ: σήμερα βρήκε να βγει κι αυτή;

Σίγουρα ειχε ξενερώσει, φαινόταν η απέχθεια της που έτρεφε για το πρόσωπο της