Σχολείο Για Εγκληματίες Βιβλίο 1ο (ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 37ο

Βγαίνουμε απο σπίτι και κατευθυνόμαστε προς ενα κοντινό εστιατόριο

Α: ποσα εστιατόρια εχουν στην κατοχή τους;

Ο:Δεν ξέρω παρα πολλά αφου έχουν εξαπλωθεί παγκόσμια

Α: και μένουν ακόμα εδω; είναι πάρα πολύ μικρό το μέρος

Ο: θα τους αρέσει φαίνετε

Φτάνουμε μπροστά από ενα εστιατόριο το οποίο το έχουν οι παππούδες μου,μπαίνουμε μεσα και καθόμαστε σε ενα γωνιακό τραπέζι παρότι δεν έχει και πολύ κόσμο

Α: ωραίο μέρος! Ποτε θα έρθουμε να το κάψουμε;

Ο Όντιν μου κάνει νόημα να σωπάσω.

Ο: ηρέμησε αν σε ακουσουν θα..

Α: δεν είμαστε στο σχολείο κανένας δεν ξέρει τι είμαστε θα θεωρούν πως αυτά είναι λόγια από έναν ηλίθιο έφηβο

Ο: αυτός ο έφηβος όμως ότι λέει το κάνει

Α: αυτή είναι η δουλειά μου! Τι σκατα δολοφόνος θα γίνω; Αναρωτιέμαι πόσα θα βγάζω

Ο Όντιν αναστενάζει και βλέπουμε την σερβιτόρα να έρχεται για να μας πάρει παραγγελία.

<<Γειά σας τι θα πάρετε;>>

Κοιταζονται μαζί με τον Όντιν και επικρατεί μια αμήχανη σιωπή, το μόνο που κάνουν είναι να κοιταζονται στα μάτια και φαίνονται σαν να έχουν χαθεί, για να τους επαναφέρω λεω την παραγγελία μου στην κοκκινομάλλα κοπέλα

Α: εμένα φέρε μου ενα μπιφτέκι γεμιστό με κασέρι και μια μπύρα

Και οι 2 τους τρανταζονται και η κοπέλα αρχίζει να γράφει στο μπλοκάκι της

Ο: εμενα ....εεε...φερε μου το...ίδιο

Λέει αμήχανα και της χαρίζει ένα χαμόγελο, και έπειτα φεύγει, το βλέμμα του είναι προσηλωμένο στην σερβιτόρα και εγω αρχίζω να γελάω σαν χαζοχαρούμενο και πλέον στρέφει την προσοχή του σε μένα

Ο: τι γελάς;

Α: με την φάτσα σου!

Συνεχίζω να γελάω

Α: ξελιγομενε σα δε ντρέπεσαι μπροστά μου θα σου κάνω σκηνή ζηλοτηπιας

Του λεω και του πιανω το μάγουλο, εκείνος τραβάει το κεφάλι πίσω για να το αποφύγει

Ο: σκασε!

Α: γιατί δε της λες να βγείτε;

Ο: μπα άστο

Α: θα της το ζητήσω εγώ

Πάω να σηκωθώ αλλά με σταματάει