Σχολείο Για Εγκληματίες Βιβλίο 1ο (ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 42ο

Ο Οντιν μπαίνει φουργιοζος μέσα στο δωμάτιο μου και αρχίζει να με ταρακουνάει, ξυπνάω αναγκαστικά και προσπαθώ να τον κοιτάξω

Α: τι έπαθες;

Ο: η Λίζα θέλει να μας μιλήσει είναι επείγον ντυσου

Σηκώνομαι απότομα και βάζω κατι πρόχειρο, κατεβαίνω κάτω όπου με περιμένει ο Όντιν βγαίνουμε γρήγορα εξω και αρχίζουμε να περπατάμε

Α: θα μου πεις τι συμβαίνει;

Ο: δεν ξέρω η Λιζα με παίρνει τηλέφωνο ήταν πολυ αναστατωμενη και έκλαιγε, είπε οτι θα την βρώ στο πάρκο δεν ξέρω τι έγινε

Σε λιγη ώρα ειχαμε φτάσει! Την βρήκαμε να κλαίει ενω καθόταν σε ένα παγκάκι δίπλα της υπήρχαν δύο μεγάλες βαλίτσες ο Όντιν τρέχει προς το μέρος της και την αγκαλιάζει τους πλησιάζω και κάθομαι δίπλα της

Ο: μωρό μου τι έγινε; που πας;

Λ: με απέλυσαν

Είπε με δυσκολία μεσα απο τα αναφιλητά της

Ο: δεν πειραζει θα βρεις αλλού θα σε βοηθήσω εγω αλλα γιατί σε έδιωξαν;

Λ: δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα! Εμένα σε ένα δωμάτιο στο εστιατόριο γιατί δεν είχα σπίτι και τώρα έμεινα αστεγη, άνεργη και αφραγκη

Α: μας έφαγαν τα α

Αστειεύετηκα ενω ο Όντιν μου έκανε νόημα να σωπάσω, εκείνη συνεχίζει ακόμα να κλαίει

Ο: δεν σου έδωσαν αποζημίωση;

Λ: οχι! Είπαν πως κάποιοι πελάτες παραπονέθηκαν για μένα και με απείλησε οτι θα με καταγγείλει για εξύβριση και για επίθεση κατά τις ανήλικης εγγονής της

Τώρα αρχισα να τα παίρνω εγω! Ένοιωθα το αίμα μου να ανεβαίνει στο κεφάλι μου

Ο: δεν μπορεις να πας στους γονείς σου;

Λ: τι;! Οχι αποκλείεται άλλωστε εκείνοι με έδιωξαν, τωρα δεν εχω που να πάω, καταραμένη να είναι η ώρα που ήρθε αυτή εδώ

Ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του Όντιν εκείνος της χάιδευε τα μαλλιά. Δεν το πιστεύω οτι αυτή τους κάνει ότι θέλει! Σηκώθηκα όρθια και ετοιμάστηκα να φύγω

Ο: που πας;

Α: να βρώ αυτόν που θα έπρεπε εγω να αποκαλώ παππού

Η Λιζα με κοίταξε παραξενεμενη ενώ ο Όντιν ειχε μείνει έκπληκτος

Ο: δεν μπορεις να το κανείς αυτό!