APARTMANDAKİLER (ŞİZOFREN ÇİFT)

8

*Arkadaşlar bölüm geç geldiği için kusuruma bakmayın. Umarım beğenirsiniz iyi okumalar :) *

Korkumu ona belli etmeden kolundan tutup kaldırdım.
R: "Özür dilerim Alice. Bu apartman beni korkutuyor ve burada kendimi kaybediyorum. Birdaha olmaz hadi gel eve girelim."
Içimden aslında sen beni apartmandan daha cok korkutuyorsun diye geçiriyordum. Yavaş adımlarla eve girdik.

Onu koltuğa oturttum, içerden koluna pansuman yapmak için yara bandı falan getirdim çünkü gerçekten kolunu çok kötü ısırmışım. Ben pansuman yaparken Alice nedense hiç sesini çıkarmamıştı. Sürekli aynı yere bakıyordu; benim 'yardım edin' yazılı kağıdı bulduğum yere. Aliceyi dürttüm.
R:" Hey! Canında mı yanmıyor kızım"
Alice ters ters bana baktı hâlâ suskunluğunu koruyordu. Zaten ondan korkuyordum bide bu haliyle dahada korktum bana birşey yapmasın diyede bi müddet sesimi çıkarmadım.

Çok yorgun hissediyordum bugün yaşadıklarım beni yormuştu. Alice'nin pansumanı bitirdikten sonra:
R:" Ben biraz yatıcam Alice kendimi çok halsiz hissediyorum."

Alice hiç sesini çıkarmadı, baktığı yerden gözlerini ayırmıyordu. Kaçar biçimde odama gittim. Yorganımı üzerime çekip güzeeel bi uykuya daldım. Gözlerimi açtığımda Alice karşımda dikilmiş bana bakıyordu.
R:" Ne oldu? Neden bana bakiyorsun?"
Cevabını alamamıştım. Ama gözlerini kırpmadan salondaki kağıdı bulduğum yere bakar gibi bana bakıyordu.
R:" Alice korkutma beni"

Deyip kolunu dürttüm. Dürttüğümde pansuman yaptığım kolundan kanlar aktığını gördüm; çok şaşırdım. Hatta şok oldum ne diyeceğimi bilemiyordum çığlık atmamak için ağzımı kapattım. Çünkü Alice'nin kolundan normal kan degil simsiyah bir sıvı akıyordu. Kolunu tutup bakmak istediğimde boğazıma yapıştı. Beni boğmaya çalışıyordu. "Alicee" diye bağırırken zıplayarak uyandım.
R:" Hepsi rüyaymış. Oh be! "

Bu korku filmi gibi rüyanın etkisinden kurtulmak için elimi yüzümü yıkamaya gidiyordum. Ama banyonun kapısı aralıktı ve Alice içerde kısık sesle biriyle konuşuyordu. Yavaşça kapı aralığından baktım. Alice ellerini lavabonun kenarlarına koymuş aynanın karşısında sanki biriyle sohbet ediyormuş gibi sessiz ve hızlıca konuşuyordu. Ama sakin bir şekilde değildi sinirliydi bunu ellerinin lavabonun kenarlarını sıkmasından anlamıştım. Korkudan ne yapacağımı bilemiyordum. Tam evden kaçacakken kapının yanındaki benimde arkamda olan masa üstündeki vazoya çarpıp düşürdüm. Alice bunun sesine hızlıca kapıyı açtı ve onu hiç bu kadar görmediğim sinirli bir şekilde bana baktı. Galiba sonun geldi Rafel dedim içimden....