APARTMANDAKİLER (ŞİZOFREN ÇİFT)

14

Duyduğum da neydi öyle. Iyice kafayı yedim sanırım. Bi elimi yüzümü  yıkamalıyım bence. Yavaşça kalktım hala annemi ve tüm olanları düşünüyordum. Iki saat kadar olmadı ve neler yaşadım. Psikolojim bozuldu galiba. Eski ben olsam hemen kaçıp giderdim ama şimdi... Anlayamıyorum sanırım beni buraya bağlayan birşey var. Ama ne?

Bilinmeyen bir ses :"Seni seviyoruz Rafael"
R:"Heeeey ne oluyor, bunu kim söyledi?"
 Tanrım çıldırmak üzereyim. Lavaboya gittim. Musluğu açtığımda gözlerime inanamadım. Kan akıyordu. Kıpkırmızı kan... Ağlamaya başladım, bağıra bağıra.
R:" Ye-Yeter artık yeteeeer. Her kimseniz bıktım sizden anlıyor musunuz, bıktımm!!"
Musluğu kapatıp tekrar açtım. Bu sefer normal su geliyordu hemen değişmeden ellerimi yıkamalıyım.

Yüzüme hızlıca art arda su çarptım. Sesleride duymuyordum artık. Sanırım kendime geldim. Şimdi birde sıcak kahve yapıp internetten kiralık evlere baksam herşey  muhteşem olacak. Yüzümü havluya sildim. Aynanın karşısına geçip kendimi süzdüm. Tanrım... Ne kadarda yaşlanmışım. Buraya geleli daha ne kadar oldu ki?

 Gözlerimi kapadım eski hayatımı mutlu güzel anılarımı düşünmeye başladım. Her şey çok güzeldi. Herşey...
Gözlerimi açmak istemiyorum ama şuan gerçek hayata dönmeliyim. Kötü hayata, mutsuz hayata, yaşlı, tuhaf hayata...

Ellerim lavabonun üstüne abanmış duruyordum. Ve sag elimin üstüne ılık bir damla düştü, aynı anda sol yanağımda ılık bir sıvı hissettim. Gözlerimi açtım. Hayır, hayır bu olamaz kesinlikle bu olamaz. Bu bir hayal, bu bir kabus. Birileri benim aklımla dalga geçiyor olmalı. Gözlerimi kapadım ona kadar saymaya başladım.

R:"....9"
Bilinmeyen ses:" Gözlerini aç tatlı Rafael, hadi"
Korkuyorum gerçekten hemde çok.

Hepinize bol sağlıklı mutlu yıllar dilerim yarın yeni bölümde görüşmek üzere iyi okumalar, umarım beğenirsiniz♡♡♡♡
(Bölüm okunması 100 oluncaya kadar bölüm atmıyorum zaten fark etmişsinizdir :) )