Uyandım etrafa bakındım. Her yerim o kadar cok acıyorduki anlatamam. Sanki birileri beni dövmüş gibiydi. Heryer çok karanlıktı yine. Kafamı kaldırdığımda ağaç gibi bir şeye çarptım. Kalkmaya çalıştığımda da bu sefer sırtımı. Yukarı bakıp dokundum. Sanırım burası çatı katı. Ah canım ne kadarda düşünceli bir siyah şey kıyamam. Hep alt kattan sıkılmışımdır diye birazda çatı fantazisi yapacak herhalde diye düşünürken ayak sesleri duydum. Yine başladık. Arkadaşım galiba insanlıktan çıktı.
Ayak sesleri yaklaştıkça kalbim küt küt atmaya başlıyordu. Nasıl korkuyorum anlatamam. Sanırım bu sefer işi kökten halledip beni öldürecek. Yinede tedbiri elden bırakmayayım diye bi yere saklandım. Çöküp yürümeye başladım. Bu sıradada etraf aşırı karanlık olduğu için ellerimle kaçacak kapı falan varmı diye aramaya başladım. Bulmamda çok sürmedi zaten. Dikdortgen demir bir şeye elim çarptı. Demiri tutup açtım yine elimle yoklayarak o tarafa doğru yöneldim. O şeyin içine girip üstüme kapadım. Bu şey ağaçtan yapılmış bir kutuydu galiba.
Ayak sesleri yine gelmeye başladı. Sanırım siyah şey burada. Bir elimle kapağı tuttuyordum bir elimlede ağzımı. Heyecandan orada can verecek gibiydim. Ayak sesi kesildi. Nefes alış verişlerini duyabiliyordum. Çok hızlı. Hemde baya. Etrafta dolaştığını hissedebiliyorum. Dolandı dolandı ve en sonunda durdu. Nefesi daha da yaklaştı gözlerimi kapadım ağzımı da daha sıkı. Aklıma çocukluğumu getirmeye çalıştım, küçük mor oyuncak ayımı. Ne de çok severdim onu, asla yanımdan ayırmazdım.
Birden kapı açıldı ve bir el beni yakalamaya çalışıyordu. Neye uğradığımı şaşırdım. Gözlerimi açtım karşımda kırmızı gözlü siyah yaratık bana bakıyordu. Cırlamaya başladım geri geri gidiyordum ama nafile kutu zaten küçücük. Siyah şey beni tuttuğu gibi dışarı çıkardı. Yere yatırıp iki eliyle boğazımı sıkmaya başladı. Ellerini tutmaya çalıştım. Elinde et yoktu damar ve kemikten ibaretti. Iyice nefesim kesilmişti. Onu engelleyemiyordum çok güçlü ve igrenç bi vücudu vardı. Gözlerimi kapadım her şey buraya kadar...
Siyah şey cırlamaya ve beni bırakmaya başladı. Neler olduğunu anlayamadım, anlamasamda olurdu zaten. İğrenç ellerinden kurtulup sürüne sürüne kaçmaya başladım. Çıkışı buldum. Ayağa kalktıgımda birine çarptım. Yine cırlamaya başladım, cırlamamla önümdeki şey bayılmıştı. Kaçmaya çalıştım ama bayılan kişiye takılıp düştüm. Düştüğümde ayağımdan birisi tutup geri çekmeye başladı....
Umarım beğenirsiniz❤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
APARTMANDAKİLER (ŞİZOFREN ÇİFT)
رعبiki üniversiteli kızın tek ve son hataları bu boş apartmana taşınmak oldu.....