APARTMANDAKİLER (ŞİZOFREN ÇİFT)

13

Çığlık ata ata sürüleniyordum. Ayak bileğim çok acıyordu galiba tırnaklarını geçirmiş pislik. Ağlamaya başladım sinirlerim iyice bozulmuştu. Merdivenlere geldik beni çekmeye devam ediyordu. Hızlı hızlı merdivenlerden sürüklenmek... Canım çok ama çok acıyordu artık dayanamıyorum, gözlerimi kapadım ve sadece ölmeyi bekledim. Ve birkaç dakika sonra durdum neler olduğunu anlayamıyorum ama durdum. Sevinsem mi üzülsemmi bilemedim. Siyah şey yine cırlamaya başladı. Kulaklarım patlayacak yeterrrr.

Arkama döndüm biri siyah şeyin boynunu sıkıyordu. Anlayamadım ayağa kalktım dikkatlice baktım. Bu- bu annemdi. İnanamıyorum ama benim annem ölmüştü. Hemde ben çok küçükken. Üvey annem büyütmüştü beni. Annee...

Annem beni kurtarmaya geldi ama nasıl? Annem: "Git burdan Rafel, git!"
Diye bağırdı. Anneme birkez daha bakıp en alt kata hızla koşmaya başladım. Bir yandan annemi düşünüyordum ama onun kendini kurtaracağından emindim çünkü benim annemdi. Ve evet beni çatı katında kurtaranda oydu. Benim güçlü ve güzel annem...

Zemin kata geldim apartman kapısından çıkacaktım. Koşarak kapıya geldim ve açmaya çalıştım. Hayır olamaz. Kapı açılmıyordu kafayı yiyecektim şimdi ya kapı resmen açılmıyordu. Son çare kendi evime gitmeliydim. Hemen daire kapısına bir tekme atarak kapıyı açtım. Etrafa bakındım kimsenin olmadığına emin olduğumda kapıyı kapattım ve arkasına çöküp tüm olanları düşünmeye başladım.

Buraya nasıl geldim ben? Bu olaylar nasıl oldu? Arkadaşımı nasıl tanıyamadım?

Kapım tıklamaya başladı. Yeter artık yeter. Büyük bir korkuyla kapı değiline baktım. Annemdi evet evet bu annemdi siyah şeyi öldürmüş olmalı. Hemen kapıyı açtım annem içeri girdi boynuna sarılacaktım. Ama olmadı ellerim boşlukta kaldı.
R:"Anne sana neden sarılamıyorum?"
Dedim gözlerim dolu dolu.
Annem:"Benim tatlı Rafel'im ben sadece bir ruhum. Seninle uğraşan siyah yaratıkda bir ruh. Alice'yi esir almış olan bir ruh. Bazı kötü ruhlar korkak insanları esir alır ve dünyada doymadıkları kötülüklere bu insanların vücutlarından devam ederler."
R:" Bu olanlara inanamıyorum. Neden anne neden Alice'yi seçtiler?"
Artık haykırarak ağlamaya başlamıştım tüm olanlar sinirlerimi o kadar bozdu ki.
Annem:" Bunu bende bilmiyorum bunu senin öğrenmen gerek canım. Ama unutma ben senin yardıma ihtiyacın olduğunda hep yanında olacağım güzel Rafel'im."
Dedi ve annem kayboldu. Daha çok ağlamaya başladım bunların hiçbirini hak etmiyordum.

Bunları düşünüp ağlarken bir ses duydum.
"Yalnız değilsin Rafel"

Bölümlerin geç gelmesi okunma sayısına bağlı oluyor arkadaşlar ve birazcıkda benim üşengeçliğimden :) Ama burada sürekli aktif olmaya çalışıyorum neyse çok uzatmayım hepinize iyi okumalarrr arkadaşlarınıza önermeyi unutmayın :)♡♡