don't let them see

||h12||

Ik slaakte een zucht. Eindelijk zijn alle journalisten weg. Het heeft me vijf uur van mijn dag gekost. Vermoeid val ik op mijn bed. Het liefst slaap ik nu al, maar Maya en Beau moeten me per se ondervragen over hoe het was. Ze zeuren maar door en door en door en... je snapt het wel.
'Meiden stop! Ik ben kapot. Laat me nou maar even gaan slapen. Morgen beantwoord ik misschien jullie vragen,' klaagde ik.
'Oh sorry. We gaan al. Doei Flora. Doei Oliver,' zei Maya. Beau wou er tegenin gaan, maar Maya trok haar mee. Oliver zat een boek te lezen en liet me met rust.
'Welterusten,' zei hij nog. Ik glimlachte en en viel snel weg.

Die ochtend maakt mam me wakker door in mijn oor te gillen. Ik val van bed en beland pijnlijk op mijn heup. Mam lacht en helpt me omhoog.
'Waar was dat goed voor,' riep ik.
'Kijk een wat ik hier heb.' Mam had een slagroomtaart in haar hand. Ik kreeg een sluwe grijns en duwde hem in haar gezicht.
'Waag het om me nog eens zo wakker te maken,' lachte ik. Oliver schaterde en ook Beau en Maya die binnen kwamen rolden over de grond van het lachen. Mam veegde de taart uit haar gezicht en keek me lichtelijk geïrriteerd aan.
'Ik heb mijn lesje wel geleerd, dank je,' zei ze zuur. Ik grinnikte nog wat na en deed daarna mijn haar in een vlecht. Beau en Maya stonden op en Oliver stopte met lachen.
'Waarvoor was die taart eigenlijk,' vroeg ik.
'We wilden je verrassen met taart en een feest. Nu dus alleen een feest. Ik ga me even opfrissen en dan zie ik je zo in de zaal. Om met je gaven te oefenen. Je hebt je cadeau nog te goed.' Ik knikte en liep met Maya,  Oliver en Beau naar buiten. Er stond een groot hek om het terrein heen. Het stikte er van de journalisten die foto's maakten. Ik zuchtte en liep terug naar binnen.
'Nog even en ik moet met een zonnebril op straat lopen. Man die journalisten zijn irritant,' zei ik.
'Oh dan ben je echt famous. En ik dus ook,' riep Beau enthousiast.
'Beau wil je voor één keer niet aan jezelf denken?'
'Dat kan ze niet. Ze denkt alleen aan haar zelf,' zei Maya. Beau keek haar kwaad aan. Ik grinnikte en schudde mijn hoofd. Oliver glimlachte. Hij voelde zich op zijn gemak, wat ik erg fijn vond. Maar ze keken me alle drie niet recht in de ogen aan.
'Oké, wat verbergen jullie,' zei ik met over elkaar geslagen armen. Ze keken weer alle drie weg. Maya beet op haar lip.
'Maya?'
'Je gaat terug naar je oude huis, met ons drieën en je moeder. En je gaat weer naar school,' zei ze een paar tellen later en ze sloeg haar hand voor haar mond. Ik kreeg ogen zo groot als schoteltjes en wilde wel dansen, zo blij was ik. Beau en Oliver keken Maya zowat dood.
'Daar gaat de verrassing,' siste Beau.
'Ik heb niets gezegd over de surprise party met al onze vrienden.' Beau trapte op haar voet en Maya had door dat ze al te veel heeft gezegd. Ik maakte een juichende beweging en de stoel viel om. Ik vind mezelf om met planten en zette de stoel recht. Mam kwam net in onze richting gelopen.
'Maya? Heb je het verteld,' zei ze meteen.
'Ja. Sorry, maar mij kun je gewoon geen geheim toe vertrouwen. Ik kan mijn mond niet houden.'
'Dat zie ik ja. Ach Beau had het anders ook gezegd, dus het maakt niet veel meer uit. Laten we naar de zaal gaan. Dan kunnen we eerder naar huis.' We gingen via een kleine deur naar een grote zaal die wat weg had van een normale gymzaal. Al was de grind hier van zand.
'Zullen we beginnen met transformatie,' stelde ik voor.
'Prima. Weet iemand hoe het werkt?'
'Ik. Ik hoorde het in die steeds terugkerende droom.' Ik sprong de lucht in en veranderde in een arend. Ik vloog een rondje en landde daarna soepel als mens.
'Het is een soort intuïtie. En ik zweer dat dit mijn eerste keer was,' zei ik.
'Kun je in een olifant veranderen,' vroeg Oliver.
'Afrikaans of Aziatisch?'
'Afrikaans.' Ik liep weg van hen en veranderde. Appeltje eitje. Maya kwam met een vlinder, hoe ironisch, en Beau met een panter. Mam wilde graag een leguaan. En het lukte. Ik kon alleen niet in een waterdier veranderen. Is een beetje onhandig op het droge.
'Dan de planten,' zei mam.
'Ga eens bij de deur staan,' zei ik met een sluwe grijns. Ze deden wat ik zei en ik ging op een knie met een hand op de grond zitten, mijn blik gericht op de grond en met gesloten ogen. Ik nam in gedachten het ruisen van de bomen door wind en het stromen van het water en combineerde het tot een bos met een klein vennetje voor deze ruimte. Ik richtte mijn hoofd op de muur voor me en zag het resultaat. Tevreden stond ik op en klopte ik het zand weg. 'Misschien een beetje to much,' zei ik. Iedereen stond me met open mond aan te gapen. Ik lachte en haalde het weer weg.
'Gaan we morgen of overmorgen,' zei ik. Mam kwam als eerste uit haar trans en schraapte haar keel.
'Overmorgen. Juist... wat nu?'
'Wij gaan wel op onze kamer muziek maken. Komt wel goed,' zei ik. De rest knikte met hun monden nog steeds open. Ik lachte en wapperde voor hun gezichten met mijn hand.
'Aarde aan Beau, Maya en Oliver,' grijnsde ik.
'Zie je dat smerige grijnsje? Ze vindt maar wat grappig dat wij ons dood geschrokken zijn,' zei Oliver lachend. Nu begonnen Beau en Maya ook zachtjes te lachen. We liepen naar onze kamer en ik pakte mijn gitaar.
'Ken je de hedwig theme uit Harry Potter,' vroeg Oliver.
'Ja. Oh op mijn tablet staat een onwijs gave app om piano op te spelen,' zei ik. Ik verwisselde mijn gitaar voor mijn tablet en speelde de hedwig theme. Daarna nog veel verzoekjes en deden we een spel waarbij ik de muziek speelde en de anderen het nummer moesten raden. Ik kan niet wachten tot ik thuis ben.