||h29||

129 11 0
                                    

Het is drie dagen na mijn verjaardag. Larson is vergeten dat hij me nog iets wou zeggen, maar dat maakt me niet zo veel uit. Ik kwam er vanmorgen achter dat deze nacht al mijn kleren zijn vervangen door jurken. Ik heb helemaal niets tegen jurken, maar ik draag ze niet graag als ik gedwongen word om met iemand te daten. Daar komt nog bij dat ik een korset aan heb en bijna geen lucht heb. Mijn haar zit opgestoken. Deze ochtend kwam een dienstmeisje me wekken, stopte me in bad, deed me het korset om en de jurk aan, die trouwens zilver is, en deed mascara op mijn wimpers. Ik was nog slaapdronken en kon dus niet reageren. En de jurk uittrekken gaat niet, ik kan niet bij de rits. Nu zit ik dus onder de pergola te wachten op de eerste jongen. Hij komt vriendelijk over. Misschien moet ik proberen om hem aardig te vinden. Hij kwam naast me zitten. 'Hoi. Ik ben Troy. Hoe gaat hij,' zei de jongen met een scheef lachje.
'Kan beter.'
'Hoezo? Je hebt een prachtig gebouw, een enorme tuin en iedereen is aardig. Wat kan hier beter aan.'
'Oh ja geweldig. En meteen zit ik beklemd tussen muren en achter hekken.'
'Is alles wel oké?'
'Nee. Ik ben hier tegen mijn wil, in een jurk en korset, waardoor ik niet kan ademen, en mijn vader houdt me weg van iedereen van wie ik hou, inclusief mijn zielsverwant. En daarna kwam hij met het idee om me te koppelen omdat het een familietraditie is.' Ik legde mijn hoofd mokkend op mijn hand. 'Ben je... ontvoerd?' Ik knikte en zuchtte: 'Ja. Omdat ik in het nieuws kwam, kon hij me vinden. En ik heb mijn vleugels uit voorzorg gebroken. Die man is gestoord.'
'Dan denk ik dat ik ga. Ik ben niet van plan om jou tot iets te dwingen of medeplichtig te zijn aan kidnapping.'
'Fijn dat je hersenen hebt.' Troy beende weg. Hij was niet verkeerd, maar mijn hart ligt bij Oliver. Larson kwam na een kwartier naar me toe. 'Jongen twee heeft om dezelfde reden afgezegd als Troy. Maar de derde en laatste komt er zo aan. Hij is een paarsvleugel met de gave sterk. Veel plezier dadelijk.' Ik knikte alleen maar. Larson was net weg toen er een kleerkast kwam aanlopen. Hij had het uiterlijk van een typische sporter zonder hersenen. En dat was hij ook. Het half uur dat voorbij ging had hij het alleen over zichzelf. Het was een eeuwigheid. Toen hij begon over zijn vriendinnetjes was de maat vol en stond ik op om weg te lopen. Hij pakte mijn pols vast en trok me tegen hem aan. 'Oh nee prinses. Jij blijft bij mij.' Met mijn hak trapte ik op zijn voet. Hij liet me los en ik kon weglopen. In de bibliotheek wachtte ik tot hij me vond.
'Ah hier ben je. Kom hier snoesje.'
'Gatverdamme! Ik ben verloofd ja!' Hij keek me stom aan en zei: 'Echt?'
'Nee natuurlijk niet.' Ik gooide een boek tegen zijn hoofd en liep naar de tuin. Met moeite klom ik in een boom. Net op tijd, want de kleerkast kwam me zoeken. Na een halve minuut gaf hij het op. Sukkel. Ik had vanuit de boom een mooi uitzicht op het landschap voor me. Ik wilde hoger klimmen, maar mijn jurk zat me in de weg. Ik halveerde hem tot op mijn knieën en klom omhoog. Veel beter. Bovenin zag ik nog meer. De zon tussen twee bergen het meer en een uitgestrekt bos dat langzaam overliep in een toendra. Geweldig. Na een hele poos te hebben genoten, klom ik terug en liep in naar mijn kamer. Het was al laat geworden. Blijkbaar heb een aantal uur in die boom gezeten. En toch... ik voel weer compleet. Niemand kan me dit nu nog afnemen. Iemand klopte op de deur. Ik opende hem en zag Larson en kleerkast staan. 'Cody hier is vanaf nu je lijfwacht. Hij blijft bij je in de buurt 24/7. Via mij communiceert hij wat er met jou gebeurd. Oké tot morgen. Ik herinner me ineens wat ik wou zeggen.' Voor ik kon reageren was hij al weg. Ik wilde hem achterna gaan, maar Cody ging met gespreide vleugels voor me staan. 'Je mag niet weg prinses. Je moet naar bed.' Ik zuchtte.
'Mag ik trouwens jouw vleugels eens zien?'
'Het zijn zwarte stompjes omdat ik ze brak. Had je verder nog iets?' Ik liep de badkamer in met een pyjama om me om te kleden.
'Nee.' Waarom zit ik opgescheept met dat domme varken (niet dat ik iets tegen ze heb hoor😊🐷)?

don't let them seeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu