don't let them see

||h30||

Hey lieve lezers!
Ik kom er achter dat flora meer dan tien hoofdstukken bij Larson is! Iets te veel misschien? Laten we er dan langzaam een eind aan breien te beginnen met twee weken later...
Midden in de nacht...
Eindelijk! Cody slaapt. Ik pak uit mijn matras mijn notebook, dat ik heb weten te smokkelen uit het kantoor van Larson, mijn natuur- en wiskunde boeken, mijn grote lappen stof en naald en draad die ik heb gepikt van een dienstmeisje. Ik naai al nachten lang aan een parachute. En nog een paar steken en dan is het zeil klaar. Daarna kan ik aan de tas gaan beginnen. Aangezien alles in mijn matras ligt, slaap ik niet lekker, maar ja. Ik krijg een appje van Oliver.
"Lieverd, wil je in een video alles wat je hebt meegemaakt met Larson vertellen. Voor The big escape."
"Oké."  Ik nam alles op. Ik was er 25 minuten zoet mee en moest een beetje huilen, maar dat is het waard. Daarna maakte ik de touwen af en bevestigde ze aan het zeil. Alles wat ik had om alles te kunnen laten werken vond ik in de natuurkunde en wiskunde boeken. In het notebook werkte ik alles uit. Toen ik zeker wist dat alles stevig was en dat de berekening klopte, pakte ik het hobby boek en sloeg ik het hoofdstuk open over manden vlechten over. Ik maakte zelf de twijgen die ik nodig had en begon. Tegen vier uur in de nacht had ik de bodem af. Ik verstopte alles weer in mijn matras en sliep tot half elf uit. Het fijne is, niemand heeft het door. Ik kreeg weer een berichtje van Oliver.
"Nu editten en dan kan het viral gaan en naar het nieuws. Hou nog even vol. Niemand van ons kan namelijk editten. Hebben acht kopieën voor de zekerheid."
"😂" Ik kleedde me om in mijn korset en een jurk. Tot mijn ergenis hangen die er nog steeds. En nog steeds krijg ik nauwelijks lucht met dat ding. Larson stelt het gesprek telkens uit wegens speciale zaken, maar vandaag gaat het plaatsvinden. Ik loop naar de keuken om te ontbijten, maar ik kan er niet in. Ik kan ook niet de eetzaal, bibliotheek, tuinen of gymzaal in. 'Wat heeft dit te betekenen,' vraag ik aan Cody, die me als een hond blijft volgens wegens zijn taak.
'Oh, had ik dit niet gezegd? Wat stom van me. Je mag alleen maar op vaste tijden naar de eetzaal en de rest van de tijd moet je in je kamer zijn. Oh en daar zijn we niet.' Hij tilde me op en bracht me naar mijn kamer. Om twaalf uur leidde hij me naar de eetzaal om te lunchen en daarna mocht ik met een boek naar mijn kamer. Ik las langzaam door het boek, maar snapte het niet. Het was vaag, maar toch wilde ik doorlezen. Aan het einde werd eindelijk alles duidelijk. Ik zuchtte. Daarom haat ik lezen. Je snapt er niets van, tot je het boek dicht slaat en dan denkt van oh, zo zit dat.  Cody merkt dat ik me verveel.
'Heb je zin in een potje boter kaas en eieren?'
'Waarop?'
'Ik heb wel een boekje.' Hij pakte een klein puzzelboek waarin alle pagina's gevuld zijn met rasters voor boter kaas en eieren. Ik begin. Van de ruim 21 potjes verlies ik er 1. Cody stopt er mee omdat hij er niet tegen kan dat hij verliest van een meisje. 'We kunnen even gaan basketballen in de gymzaal, als het mag,' stelde ik voor. Cody zei iets door een oortje.
'Het mag. Achter je jurken ligt 1 set sportkleding. Ik zie je zometeen als je bent omgekleed.' Ik kleed me op met volg Cody naar gymzaal. We spelen een 1 tegen 1. En ondanks het feit dat hij een sporter is, win ik. Ook bij afvalraceje scherpschutten. En als we gaan uni-hockeyen en voetballen. Hi is gewoon slecht in sporten. Best ironisch. 'Ik krijg zo het gevoel dat je een beetje hebt lopen opscheppen bij onze ontmoeting.' Hij knikte. Larson lachte.
'Trek het je niet al te veel aan. Zij sportte bijna iedere dag. Ze heeft een goede conditie en snelle reflexen. Daar kun je niet zo snel tegenop,' zei hij. Ik zuchtte. Waarom verpest hij mijn momentje nou?
'Kom je mee Flora?' Ik knik en vol hem naar zijn werkkamer. We nemen plaats. En Larson is recht door zee.