don't let them see

||h22||

Daar pakte ik mijn gitaar en ging op de bank zitten. Larson verliet zacht de kamer. Ik tokkelde wat en begon daarna het meest verdrietige nummer dat ik kende te spelen. Save Myself van Ed Sheeran. Een traan viel op mijn gitaarband. Degene met mijn vleugels en naam. Ik begon te huilen. Mijn vleugels, daar ligt het probleem. Ze zijn niet normaal en de krachten die erbij komen kijken zijn gevaarlijk. Je kunt er veel mee bereiken. Dat is de reden dat ik hier ben. Als ik geen Gevleugelde was geweest, dan was ik nu gelukkig met mam, Maya, Beau, Angelo en Oliver. Mijn blik viel op de telefoon. Ik pakte hem uit zijn doos en keek wat er op stond. WhatsApp en Instagram en de nummers van mijn vrienden en familie. Ik had zelfs WiFi. Van Maya en Beau had ik berichten gekregen met de vraag of het ging, Angelo had me een afbeelding gestuurd en mam wenste me veel sterkte. Oliver had nog niets van zich laten horen. Ik appte hem als eerste.

Hey Oliver. Ik hoop dat je veilig bent aangekomen thuis. Hoe gaat het?

Ik ben heelhuids thuis gekomen en zit nu op de bank. Alles gaat goed. Ben jij oké?

Ja. meteen daarachter stuurde ik: nee

Wat doe je?

Ik zit in een hoge toren in een kasteel in Rusland die precies op mijn kamer lijkt. Ik maakte net muziek en kreeg mijn mobiel.

Zit je opgesloten?

Nee dat niet, maar...

Maar wat?

Ik voel me niet vrij. Ik voel me beklemd tot een ruimte. Al kan ik makkelijk weg... Ik ben bang dat, als ik dat doe, Larson achter jullie aan gaat. Dat kan ik mezelf nooit vergeven. Snap je?

Ongeveer. Ik bedenk me net iets trouwens.

Wat?

We weten weinig van elkaar. Alleen onze namen en een deel van ons verleden. Dus wat is je lievelingskleur?

:-) Ik heb er geen. Iedere kleur heeft een eigen manier van mooi zijn. Die van jou?

Dat is mosgroen. Wat is je lievelingsdier?

Ik vind arenden ontzettend mooi

Ik ben het met je eens. Wat is je lievelingseten?

IJsbergsla

Apart. Dat van mij is spaghetti.

Is ook lekker. Ik legde de telefoon weg. Na een paar minuten kreeg ik een berichtje van Oliver.

Ik voel zelfs op deze afstand dat je ongelukkig bent. Kan ik iets doen?

Wegblijven. Ik vrolijk vanzelf wel op. Als ik echt wanhopig wordt, kan ik gaan lezen. ;-)

Ik raad het aan. Je kan verdrinken in je eigen wereld.

Dat is wel iets waar ik aan toe ben. Doei! Ik downloadde Spotify en pakte de oortjes die blijkbaar nog in mijn winterjas zaten. Met My Way luisterend, liep ik naar de bibliotheek. Er waren veel Engelse boeken, wat mij goed uit kwam, want ik kan geen Russisch. Ik bekeek veel boeken, maar niets leek me echt leuk. Tot ik plots een notebook vond. Er was in geschreven door de vorige blauw-overloop vlindervleugel. Ik herkende het door de code en het handschrift. Ik liep fronsend terug naar mijn kamer en deed de deur op slot. Ik plofte neer op mijn bank en sloeg eht boek open.