don't let them see

||h32||

Na een aantal nachten niet werken, waren Larson en Cody niet meer onderzoekend en lieten ze het los.
'Cody, zou je vannacht even de gordijnen willen sluiten? Anders wordt het zo koud,' zei ik.
'Maar het raam is dicht.'
'Het is enkel glas. Dat isoleert niet.'
'Oké. Denk ik.' Hij sloot de gordijnen en controleerde of de keten om mijn enkel goed zat. Ja overdag zitten mijn armen en voeten vastgebonden en zit ik op de bank en 's nachts zit mijn enkel met een touw vast aan het bed. Ze zijn er heilig van overtuigd dat ik wil ontsnappen. Zodra Cody een uur slaapt ga ik verder met mijn tas. Ik heb spijkerstof gevonden in mijn kast die ik goed kan gebruiken. Ik vlecht en uiteindelijk het ik de buitenkant helemaal klaar. Hij is breed met twee vakken. 1 voor de parachute en 1 voor allerlei verschillende dingen zoals eten en kleren. Met de spijkerstof maakte ik de buitenkant en een vak in het achterste vak.  Ik maakte twee lagen stof op elkaar, met daar tussen plastic zodat hij waterdicht is. Ik had de tijd niet om nog handvatten te maken zodat hij om mijn rug kan. Ik probeerde weer te slapen, maar werd na een half uur slapen weer wakker gemaakt door de wekker voor Cody. Ik kreunde en liet me terug zakken.
'Waarom heb je een wekker,' zei ik in mijn kussen.
'Omdat ik iets moet overleggen met Larson. Probeer nog wat te slapen.' Helaas voor hem lukte het niet, waardoor ik tamelijk chagrijnig was. Rond half tien kwamen Larson en Cody binnen.
'Je bent wakker,' zei Cody verrast.
'Ja dat zie je toch? Ik had al een slechte nachtrust en dan kom jij aan met je wekker! Ik ben klaarwakker!' Hij deinsde een beetje terug.
'Goed, als je rustig kan blijven, hoef je niet meer vastgebonden te zitten. Aangezien het toch geen effect heeft,' zei Larson. Ik snoof, maar knikte. Hij maakte mijn enkel los. Ik pakte een blauwe jurk en het korset. In de badkamer kleedde ik me snel om en stak ik mijn haar op. Terug in de kamer stond Cody voor mijn neus. Ik schrok.
'Wat moet je?'
'Ik wilde je vergezellen naar de tuin.'
'Nee dank je. Ik ga eten.' Cody volgde me op de voet. Hij plakte aan me alsof ik honing aan m'n kont had zitten.
'Wil je alsjeblieft niet zo in mijn nek hijgen? Ik weet dat je bij me moet blijven, maar je zit in mijn comfortzone.' Daarmee liep ik de keuken in. De dienstmeisjes waren aardig en we kletsten heel wat af, tot ergenis van Cody. 'Meiden en hun gezwets,' zei hij. Ik keek hem dood en ging gezellig verder met mijn gesprek. En natuurlijk ging ik zingen. Back to Beautiful van Sofia Carson, History en Phoenix van Olivia Holt. Pas tegen de middag liep ik naar de tuin en ging ik op een lege plek in het gras liggen en staren naar de lucht. Al snel viel ik tevreden in slaap.
Ik ren en ren voor de mannen van Larson. Nog even en ze zouden me pakken. Ik klom een boom in en hoopte dat ze me niet hadden gezien. En gelukkig zagen ze me niet. Cody pakte me van achteren vast. Vergeten dat hij de ogen uit de lucht was. Ik vloekte zacht en stampte op zijn voet hij liet los en ik sprong naar beneden. Zo snel als ik maar kon rende ik dieper het bos in. Ik kwam een meer tegen waar ik in sprong. Er viel me een opening op. Ik zwom er snel door en kon boven komen. Ik zat in een grot in de bergketen waar het meer aan grensde. Uit mijn rugzak pakte ik droge kleren en een appel. Ik had genoeg eten voor een week. Ik merkte dat ik moe was van het vluchten en viel in slaap.
1 week later...
Ik loop door het nabijgelegen dorp en koop wat levensmiddelen. Als ik iemand naar me zie wijzen, loop ik met een enorme omweg naar de grot. De daaropvolgende dagen zoeken er mannen van Larson rond het meer. Niemand heeft de opening gezien. Zodra ze weg zijn, maak ik me klaar voor vertrek en ga ik al backpackend terug naar huis. Onderweg krijg ik te horen dat Larson en al zijn mannen zijn opgepakt. Na een week reizen kom ik dan eindelijk thuis aan bij mijn familie en vrienden. Mijn persoonlijke spullen stonden al weer terug in mijn kamer. Tevreden vierden we mijn verjaardag nog een keer uitgebreid en gaf ik interviews over mijn tijd bij Larson. Eind goed al goed. Op het gestalk van de paparazzo na.
Tevreden word ik wakker. Iemand had me in mijn eigen bed gelegd. Buiten was het al donker. Weer viel ik in slaap. Dit keer dromeloos.