don't let them see

||h2||

Vandaag is het zo ver. Dinand en ik gaan zingen. Eerst doen we onze duetten. We waren als laatsten aan de beurt. Veel waren uit aladdin en frozen, maar die van ons zaten er niet tussen. Na de duetten deed ik als eerste mijn nummer (komt hij weer hoor). De klas was ademloos. Blozend liep ik terug naar mijn plaats. Ik had mezelf begeleid op de piano. Aan het einde van de les vroeg de docent om me.
'U wilde me spreken,' zei ik.
'Over je cijfer, het is een 9,5, maar je stak met kop en schouders boven iedereen uit.'
'Ik zing vaak thuis. Maar het stelt niet veel voor. Ik wil er niets mee gaan doen.'
'Oh jammer. Fijne dag nog.'
'U ook.' Dinand kwam naar me toe.
'En Flora ga je nu naar je vriendin fauna? Of terug naar je sprookjeswerel?'
'Dinand, er zit een verschil tussen stoer zijn en om vrienden te hebben je stoer voordoen. Je bent niet stoer.'
'Ik ben groter dan jou.'
'En dus? Je mag dan groter zijn, dat maakt mij niet uit. Mag ik nu bij mijn kluisje?' Dinand stapte niet opzij. Ik zuchtte en zette mijn tas neer. Daarna gaf ik Dinand een harde schouderduw en kon ik bij mijn kluisje. De vrienden van Dinand riepen dingen naar me. Ene oor in, andere oor uit Flora. Kalmeer. Ik liep weg van de jongens en naar Angelo en Beau.
'Angelo,' vroeg ik.
'Ja Flora?'
'Je gaat naar het schoolfeest toch?'
'Ja.'
'Beau heeft me overgehaald om ook te gaan en ze wil dat ik per se een date heb. Je kent haar. Zullen wij gaan.'
'Is goed. Zal ik je om acht uur ophalen?'
'Prima. En nu is Beau een beetje chagrijnig,' zei ik toen Beau me nep-boos aankeek. Ik lachte.
'Heb jij al een date,' vroeg ik.
'Ja. Chase uit jouw klas.'
'Goede keus. Hij is erg aardig.'
'En hij heeft een auto.'
'Ja dus wat is je punt? Ik heb er ook een.'
'Jij weet ook altijd alles voor me te verzieken.'
'Ehm... Ja inderdaad. Hoe kom je daar zo bij?' We lachten en gingen aan een tafel zitten. We hadden het over de muziekles van net.
'Niet zeggen welk nummer je deed voor je solo,' zei Beau.
'Ieder een gok,' lachte ik.
'Om de kromming van de stroom,' opperde Angelo.
'Was mijn tweede keus. Beau?'
'If only van Dove Cameron.'
'Ja. Ik krijg een 9,5.'
'Nice. Heb je jezelf begeleid met de piano,' zei Angelo.
'Ja. Dat doe ik altijd.'
'Kan Chase goed zingen?'
'Vraag dat maar niet. Mijn oren doen nog steeds pijn.'
'Oh.'
'Nee hij kan aardig zingen. Het is in ieder geval niet zo vals als dat van jou.' Beau keek me zuur aan en ik lachte.
'Sorry jongens, ik heb een frans mondeling dus ik moet gaan. Tot vanmiddag,' zei ik. Ze zwaaiden en ik liep naar mijn lokaal. Mijn stamklas was er ook al.
'Hoi,' zei ik.
'Jij kan zo mooi zingen,' zei een van hen.
'Oké, wie heeft het gefilmd,' vroeg ik. Chase stak zijn hand op.
'Juist. Nou bedankt voor het compliment.'
'Wil je nu zingen,' vroeg een ander.
'Geef me een nummer.'
'Kleuren van de wind. Pocahontas,' zei Dinand. Ik zuchtte en begon. Ademloos luisterde iedereen. Toen ik klaar was ging de bel. Wat een timing. De docent was komen luisteren.
'C'était très beau. Tu aimes des film?'
'Oui madame. Merci.' We liepen naar binnen en ik kreeg mijn mondeling. Was niets mis mee, dus kreeg ik een 8,5.
Thuis had ik net mijn fiets opgeruimd en mijn moeder gedag gezegd, toen de bel ging. Ik pakte mijn gitaar en liep samen met Beau en Angelo naar de schuur.
'Welk nummer willen jullie horen,' vroeg ik.
'Nee, we gaan eerst het feest regelen. Dus jij doet die witte jurk met open rug aan. Waarom geen gele,' zei Beau.
'Ik hoef niet op te vallen.'
'Oké. En wat doe je met je haar?'
'Ik krul het en laat het dan los.'
'Wat zal ik met mijn haar doen?'
'Ik wil er wel een bloem van maken.'
'Oh ja! En doe je dan make-up op?'
'Nee. Maar jij pakt sowieso geel.'
'Ja. En jij Angelo?'
'Een jeans en een nette bloes. Voldoende toch.'
'Ja ik vind het goed. Zullen we met mijn auto gaan?'
'Ja leuk. Het duurt nog drie weken, maar dat maakt niet uit. Beau's idee zeker.'
'Van wie anders.'
'Thumbs van Sabrina Carpenter. Die moet je zingen,' zei Beau. Ik lachte en begon met zingen.
'Waarom heb je zo veel talent? Dat wil ik ook,' klaagde Angelo.
'Zeur niet. Jij kan tenminste tekenen! Ik niet,' zei ik.
'Jouw ideeën zijn beter.'
'En daarom maken we projecten altijd samen,' zeg ik. Angelo lachte en keek op zijn horloge.
'Ik moet gaan. Fijne middag meiden. Maak elkaar niet af,' zei hij. We lachten.
'Hoe gaat het met je nicht nadat ze is opgepakt,' vroeg Beau.
'Goed. Het valt mee om daar te zitten,  zegt ze. Je bent alleen niet vrij.'
'Maakt niet uit dan toch?'
'Nee. Wij mogen zelfs eens langs komen. Dus het maakt zeker niet uit.'
'Wel fijn dat het niet zo'n film-cel is als je begrijpt wat ik bedoel.'
'Ja hoor. En ze zei dat ze met 999 andere elfenvleugels zat.'
'Zo veel?'
'Jouw soort is de meest voorkomende.'
'Ja dat is waar.' Mam kwam binnen met thee en koekjes.
'Naar welke dierentuin gaan jullie eigenlijk zaterdag,' vroeg Beau.
'Artis. Daar zijn wij beiden nog nooit geweest.'
'Leuk. Wij hebben familieweekend.'
'Sterkte met je zes broers.'
'Dank je.'
'Wil je voor mij een nummer spelen,' vroeg mam. Ik speelde een deuntje en keek op. Mam herkende hem wel. Het is haar favoriete Disney nummer. Om de kromming van de stroom van pocahontas. We praatten met z'n drieën nog lang verder tot Beau ging. Fijn om zulke fijne mensen om me heen te hebben.