*Hayallerimin Arasında*

*34*

*HAYAL*

   Zifiri karanlık. Hiçbir şey göremiyorum. Sanki gözlerimi siyah bir bantla bağlamışlar gibi. Gözlerimi sonuna kadar açmam hiçbir şeyi değiştirmiyor. "Kimse yok mu?" diye sesleniyorum boşluğa. Sesim yankı yapıp geri kulaklarımı dolduruyor ama cevap alamıyorum karanlıktan. Karanlık beni  boğuyormuş gibi hissediyorum.

   Nefesim kesiliyor.

   Temiz havayı içime çekmeye çalışsam da hava ciğerlerime gitmemek konusunda ısrarcı. Omzumda hissettiğim el ile irkiliyorum. Gözlerimi açtığımda kendi odamda olduğumu fark ettim. Karanlıkta değil tamamen güneş ısınlarının pencereden süzüldüğü odamdaydım.

   Rüyaydı.

   O karanlık, kimsesizlik hepsi rüyaydı. Temiz havanın ciğerlerime dolmasına rahatlayarak izin verdim. Yatağımın kenarına oturmuş endişeyle bana bakan babamı fark etmemle kendimi sakinleştirme işlemine son verdim. "İyi misin?" diye sordu tedirginlikle. Başımı iki yana sallayıp iyi olmadığımı belirttim. İyi değildim neden iyi olduğum yalanını söyleyecektim ki? Yatağımın kenarındaki masada duran suyu bana uzatınca titreyen ellerimle bardağı kavradım. Suyun kurumuş boğazımdan geçmesiyle biraz da olsa rahatladım. Gördüğüm rüyanın şokunu henüz üzerimden atmışken babamın yanımda olduğu gerçeğini beynim haykırdı. Ne olmuştu da yanıma gelmişti ki? "Neden buradasın?" diyerek düşüncelerimi dile getirdim. Bakışlarındaki hüzün görünemeyecek gibi değildi. "Biliyorum bana kızıyorsun. Seni hep yanlız bıraktım. Ama beni de anla anneni kaybettikten sonra ne yapacağımı nasıl davranacağımı bilemedim." dedi pişmanlıkla bense boş gözlerle ona bakmaya devam ediyordum. "Kararından dönmene ne sebep oldu?" diye sordum acımasızca. Bakışlarını ellerine indirince söyleyeceği şeyden hoşlanmayacağımı anladım. "Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Sanırım uzatmadan direk söylemem daha iyi." deyip derin bir nefes aldı. "Senin aslında bir kardeşin var." deyince istemesizce dudaklarımdan güçlü bir kahkaha çıktı. Ne yani beynimin bana oynadığı yeni oyunlardan biri de bu muydu?

   Nihayet kahkahalarıma son verebilince "Kardeşim var ve yeni mi söylüyorsun?" diye sordum inanamayarak. Yeni söyleşinden çok bir kardeşimin olmasına inanamamıştım aslında. "Ne zaman olduğunu bilmiyorum ama çok sarhoş olduğum bir gün sanırım başkasıyla birlikte olmuşum." dedi utanarak. Babamın bana bunları anlatması ne kadar iğrenç olsa da dinlemeye devam ediyordum. "Gecen gün şirkete gelmeseydi benimde senden baksa bir çocuğum olduğundan haberim yoktu." dedi gözlerimin içene bakarak. Sanki söylediklerim yalan değil demek ister gibiydi. "Bunu bana söylemenin sebebi ne?" diye sordum bu seferde. Bana bir şeyler anlatan biri değildi normalde. "Bilmek istersin diye düşündüm. Ayrıca sizi tanıştırmak istiyorum." diye cevap verdi. Omuz silkip "Benim için fark etmez. İzin verirsen üstümü değiştireceğim." diyerek kibarca odamdan kovdum. Babam başıyla onayladıktan sonra arkasından kapıyı kapatarak odamdan çıktı.

   Doğrulduğum yatağa kendimi geri bırakıp gözlerimi beyaz tavana diktim. Bu kardeş meselesi pekte umurumda değildi. Beni ilgilendirmiyordu sonuçta. Üzerime almam gereken bir sorumluluk olmadığı sürede ilgilendireceğini sanmıyordum. Bu kardeş meselesini beynimin en ücra köşesine attıktan sonra ön plana çıkan dünkü anılar ile yüzümde bir tebessüm oluştu. Aras ile çizdiğimiz resim, Aras'ın çizdiği benim resmim hepsi o kadar güzeldi ki acaba bunlarda mı hayaldi diye düşünmekten kendimi alamıyordum. Ama sonra bu düşünceyi beynimden attım.

   Hayal değildi.

   İlk defa bir şeyden bu kadar emindim. Bana hissettirdiği duygular o kadar gerçekti ki hayal olması imkansızdı. Bugünde Aras ile bir şeyler yapmak istiyordum. Onun yanındayken rahatlıyordum çünkü. Yastığımın altından telefonumu alıp mesaj yazan kısma dokundum. Parmaklarımı harflerin üzerine götürsem de ne yazacağıma karar veremiyordum. En sonunda 'Günaydın. Bugün görüşebilir miyiz? Zor bir öğrenci olduğum kadar fazla hevesliyim.' yazıp daha fazla düşünmeden gönder yazısına dokundum. Daha fazla düşünseydim yazdığım şeyi beğenmez baştan yazardım ve bunu istemiyordum.  Bir an önce cevabın gelmesini umarak odamda dolanmaya başladım.