Yalnızlığın Notaları

Geride Bırakılanlar

Hayatımızda yaptığımız kararlar kimine göre hata iken; kimine göre de birer tecrübedir. Güzel bir hayat için çok çalışmak, daha kaliteli yaşamak için sosyal hayattan fedakarlıkta bulunmak ve daha niceleri...
Sadece arkaya dönüp bakma cesaretinde bulunanlar kararları ile yüzleşebilirler. Bu küme dışında kalan herkes birer hata veya birer tecrübe olarak adlandırılır. Kendini savunma imkanı olmayan bu insanlar için yargılama defteri kapatılmaz. Atıl... Kısa süre içinde dostum olan Atıl'ın arkasında bıraktığı izi takip ediyorum. Evet, Tunç'a sahip çıkmadım. Evet, beladan da uzak durmadım. Ama dostum; arkada bıraktığın insanları, bizleri, hiç düşünmedin.

Canından öte değer verdiğin Sevgi Evi'niz ile ilgileniyorum. Çocuklar için yaptığımız odalara her geçen gün kitaplar ekliyorum. Temizliğini düzenli yapıyor, tabelayı her gün siliyor, Efil için kurduğum bu mabede seni de ekliyorum. "Neden?" sorusunu kendime hiç sormadım. Sanırım cevabını bildiğimden ya da daha da kötüsü cevabından korktuğumdan... Bunu asla kendime itiraf edemeyeceğim. Güvenlik kamerası görüntülerini defalarca izleyip kendi kendine yaptığın konuşmayı anlamaya çalıştım. Ağzını okumak için uğraştım. Hareketlerini, Efil'in hayaletini izledim. Sen oradasın! Bu küçük ekranın içinde varsın. Gülüyor, konuşuyor ve daha da iyisi nefes alıyorsun. Ama şu küçücük düğme seni yeniden alıyor benden. Ailemden bir insanı kaybetmiş kadar sorumlu ve üzgünüm, haklısın. Seni durdursam ne olurdu diye kendimi sorguluyorum. Çok kötü bir şey fark ettim Atıl. Yaşadığın dakikalarda nefes almıyormuşsun. Daha doğrusu nefes alıyor olman, yaşadığın anlamına gelmiyormuş.

Ah, Atıl! Ağlak Atıl! Sevmediğin baban bile haberin için ne kadar ağladı biliyor musun? Öldüğünü kabullenemedi hâlâ. Yalnız da sayılmaz. Tunç da ondan farksız! Hâlâ kaçtığını düşünüyor. Dostum eğer bedenini görmeseydim ben de inanmazdım. Masal gibi yaşadın, yaşadınız, yaşattınız. Sana büyük bir teşekkür borçluyum. Bana acılarımla yüzleşmeyi öğrettiğin ve kendin de bir 'acı' olduğun için...

Seni affediyorum.
Seni özlüyorum.

Ve unutmadan; asla dediğim her şeyi bir bir yapıyorum.

Can.