Cloves Hongerspelen

Hoofdstuk 4

Mijn naam word omgeroepen en ik loop langs Cato heen de grote zaal in, waar de privesessies van dit jaar zullen plaatsvinden. Ik kijk in zijn ogen, ze zeggen genoeg.

"Doe je best." Fluistert hij nog als ik door de poort heen loop en heel geforceerd glimlach naar de spelmakers.

Voor de privesessies laat ik zien wat ik in huis heb, alles behalve mijn technieken om mensen te verlammen. Ik kan veel met messen, dus daar begin ik maar mee. Ik loop naar de vitrine en pak een stuk of 5 messen. Ik heb geen zin in de schietschijven, dus ik grijp mijn kans en gooi alle messen snel achter elkaar in de zwaardvechtdummies. Ze komen allemaal naar mijn mening voortreffelijk terecht in het hart. Hier had ik wat aan, ze mochten wel voor me uit gaan kijken. Dan pak ik nog 5 messen en ren naar de evenwichtsbalk. Ik kan goed werpen van dichtbij, maar ook van veraf. Dus terwijl ik over de balk ren gooi ik de messen naar de schietschijven. Ook al zulke mooie schoten. Dan maak ik een hoge sprong en werp mijn laatste mes terwijl ik in de lucht hang, naar het plafond. Het mes blijft steken en nadat ik een buiging heb gemaakt, valt hij recht in mijn handen. Ik werp het toch weer in een schietschijf en trek een sprint, iets dat ik verrassend goed kan voor een meisje. Ik kan niks met pijl en boog, maar met bijlen kan ik aardig overweg. Ik draai hem een paar keer om me heen en draai het dan als een lasso rond mijn hoofd, waarna die landt naast het mes in de schietschijf. Als er geen messen waren, was een bijl dus nog een optie. Ik pak nog 2 bijlen en doe hetzelfde, maar dan tegelijk en ik dan het alsof het een dagelijkse bezigheid is. Er komt nog een pikhouweel achter aan en dan is mijn tijd om. Ik knipoog verleidelijk en glimlach naar de spelmakers.

"Thanks."

En terwijl ik terugloop naar de poort kan ik het niet laten de jongen uit 3 eens lekker hard aan te stoten. Ze mogen nog gaan uitkijken voor mij.