Cloves Hongerspelen

Hoofdstuk 5

Ik sta in de rij voor de intervieuws en kijk eens rond. Iedereen staat er zo bang bij, zo zenuwachtig voor wat komen gaat. Behalve ik, ik voel me redelijk op mijn gemak. Misschien omdat ik als een van de eerste moet en iedereen dan het meeste aandacht heeft, of misschien omdat ik niet bang ben voor een paar capitoolmensen die me aanstaren. Zolang het gesprek maar niet stilvalt, maar daar zorgt de presentator Ceasar wel voor. Ik loop de trap op en til mijn lange rok een beetje op. De jurk is erg mooi. Rood met een prachtige top. Rood staat mij sowieso wel heel goed. Het is een perfecte galajurk, al zeg ik het zelf. Mijn bruinzwarte haar is mooi opgestoken en ze hebben bij mijn hals nog kleine steentjes aangebracht die ik erg mooi vind. Mijn ogen zijn donker opgemaakt, maar mijn lippen hebben een simpele glans. Ik ga Ceasar vertellen over thuis, de belofte die ik mijn ouders heb gedaan, dat ik zou vechten terug te gaan. Maar niets over Cato want dat ligt zo gevoelig. Als ik ga zitten vraagt Ceasar wat ik het leukst vind aan het capitool.

"Nou, de mensen hier zijn altijd zo uitbundig.."

Hij lacht alsof ik iets heel leuks heb verteld, maar het was helemaal niet grappig. Het is raar dat pas nu onze scores worden verteld, of hebben Cato en ik soms de uitslag gemist?

"Maar Clove, wauw! Een 10 voor de privesessies!" Zegt Ceasar.

Ik veer meteen een stukje op. "Ik was niet echt verrast hoor. Ik wist wel dat ik het kon!"

Het publiek joelt en klapt.

"Hoewel het wel heel moeilijk is om de spelmakers te overtuigen, want ze zien natuurlijk wel heel veel." Ga ik verder.

Ceasar knikt. "Maar je tegenstander uit 12, wat vind je daar van?" Mijn gezicht betrekt natuurlijk automatisch.

"Wat voor score heeft ze?" Snauw ik.

Het publiek gilt dat ze een 11 heeft en beginnen voor hààr te klappen. Ik voel dat mijn bloed begint te koken. Ze klappen en juichen voor dat mens uit 12 en nìet voor mij! Dit zijn werkelijk waar de langste minuten van mijn leven. Dit is toch nota bene mijn intervieuw?

"Zeg hoor eens, in de arena maak ik haar af. Dan zullen we wel zien wie de beste is, want wie weet heeft ze gewoon de spelmaker gehanteerd met haar vlammetjes. Ik hoop voor d'r dat ze levend verbrand!"

Gelukkig gaat de zoemer en ik loop zonder afscheid te nemen weg. Ze kunnen de pot op met hun Katniss. Cato's gesprek gaat goed. Geen gelul over Katniss of Peeta. Hij laat zien wie hij is en zegt dat hij gaat vechten en dat ze mogen uitkijken voor hem. Als hij de trap af komt val ik hem om de hals.

"Het waren de langste 3 minuten van mijn leven." Fluister ik.