mutlu ol...

26. Bölüm / Ağlamak ile hiçbir şeyi değiştirmiyor.

- Flasback -

Gözlerini aralayıp, duvar saatine bakıp tekrar kapadı. Yastığa başını iyice gömüp, mırıldanır gibi

Hae : Esra...

Kısa bir bekleyişten sonra bir kez daha seslenip gözlerini açtı. Baş ucunda duran saate baktı ve tekrar seslendi.

Hae : Bugün en azından biraz uyuyamaz mıyız? (yerinden doğrulurken) Senden önce uyuduğum için kızgınsan, dün gece neden o kadar geç geldiğini söylemelisin!

Masada duran suyu içerek mutfağa doğru ilerledi. Başını uzatıp içeri baktı.

Hae : Esra? Esra, Banyoda mısın? (Banyo kapısına gelip duvara yaslandı)

Hae : Tamam. Özür dilerim. Bir daha gereksiz sorular sormayacağım. Son zamanlarda fazla şey oldu, endişeleniyorum sadece. Esra?

Sustu. Bir ses vermesini bekliyordu sanki. Affettim demese de, kızgın veya kırgın olduğunu belli edecek bir iki kelime...

Hae : (Korkutan sessizlik ile kapıyı açtı) Esra? Yoks...( Gözü ani bir refleks ile aynalığın önündeki diş fırçalarına takıldı. Sadece Can ve hae'nin diş fırçası oradaydı.)

Hızla mutfağa döndü. Buzdolabı üzerindeki notu gördü...

--Mutlu Ol!--

1. Güne iyi bir öğün ve ılık bir duş ile başla.

2. Yemek saatinde mutlaka Chen ile aynı masada ol. ( ve evde mutlaka diş fırçanız aynı yerde görünür olsun.)

3. Egzersizi abartıp kendini yorma. Bol bol sıvı tüket ve doktor konrtollerini aksatma. (Nemli ortamlarda raahtsız olduğunu biliyorum ama arada da olsa deniz kenarına gidip chen ile kumsalda yalın ayak yürü. Gerçekten bunu çok seviyor.)

4.Chen'n yumurta alerjisi bir yaştan sonra geçecektir. Yemesini sağla ve Hiçbir tadı denemeden redetmesini söyle ona.

5. YongSun'a ve Khyun' ile vakit geçir ve Chen'in de iyi dostluklar kurmasını öğütle. Ama ilk önce en iyi arkadaşı sen ol.

6. Affet...Babanı...Chen'i..YongSun'u...Menajerini..Hatta ShinHye'i ...Ve mümkün olursa beni..

7. Ve hep mutlu ol..

.....

Hae : Bu ne şimdi. Ne tür bir şaka..Esra? ( bir yerlerde saklanıyormuş gibi seslendi... Dış kapıya doğru ilerlerleyip anahtaların yanında duran zarf büyüklüğünde katlanmış kağıdı gördü.

Sevdiğim,

İlk Heyecanım;

Son yangınım,

Anladım!

Ben... seni attıkları kuyunun ta kendisiyim!

Birşey var bir biliyorum. Belki yeni başladı belki de seni ilk gördüğüm anda bile duruyordu aramızda fakat o körlük haliyle göremiyordum,göremiyorduk.Bir şey var biliyorum ama dile getiremiyorum.

*******************

Zeynep : Ne oldu?

Salıncak demirlerinin çıkartığı o metalik ses, yağmurun hüznünü sertleşmiş Chen'in karın boşluğuna garip, sancılı bir hançer gibi saplamıştı. Bakışlarını bir yere sabitlemiş yutkundu ve Bir den ayağa kalktı.

Zeynep : İyi misin Chen?! Be... beni endişelendiriyorsun.

Chen : Aah..şimdi değil (başını iki elinin arasına almış, gözlerini oğuşturdu.)