Confessions of the past - Harry Potter Fanfic

Hoofdstuk 11. "Time Flies.."

De maanden verstreken en schooldagen bleven even saai als altijd. We zijn nu in een verdere periode van het Hogwarts leerjaar. Het is December en een dag voor Kerstmis.

Amy Julia Campbell

Julliet zat op mijn kussen en keek toe hoe ik mijn hutkoffer weer inpakte. Het was de dag voor Kerstmis en ik was aan het inpakken omdat ik weer naar huis zou gaan deze vakantie. Niet dat ik er geen zin in had, maar toch. Ik had helemaal geen zin in mijn vreselijk irritante broer Jake en mijn bijna net zo erge zus Mia.

'Amy, ben je al bijna klaar?' vroeg Lucia Applebaum geïrriteerd, terwijl ze de slaapzaal binnenkwam. Ik zuchtte en draaide me om. ''Het kan dat zo zijn dat jouw ouders te arm zijn om een fatsoenlijke hutkoffer te kopen, waardoor je maar zo weinig kon meenemen, mijn ouders daarintegen hebben wèl genoeg geld om een hutkoffer te kopen van goede kwaliteit.' Lucia wilde haar mond open doen maar wist blijkbaar niets te zeggen, ik zag dat haar ogen vol tranen stonden. Mooi. Stom Halfbloedje.

Lucia draaide zich om en liep de slaapzaal weer uit. Tevreden draaide ik me weer naar mijn hutkoffer en pakte de laatste spulletjes in. De vogelkooi met Valentina erin zette ik er bovenop.

Ik liep naar de Common Room en zag dat Stefan op de bank zat, met Maddison naast zich. Zo te zien hadden ze het heel gezellig samen. Blegh.. Straks kregen ze nog verkering. Stefan, die uit een rijke familie van (bijna) alleen volbloeden komt, met Maddison die een moeder heeft uit Huffelpuf en een Dreuzelvader die werkt bij een of ander bedrijf waar ze hamers verkopen?

Ik zag dat Nathan ze ook aan het begluren was. Hij zag mij en maakte een gebaar alsof hij aan het overgeven was. Ik lachtte. Plots zag ik dat Nathan naar iemand anders keek. Naar de Feeks, oftewel Faith, die in een stoel zat te lezen.

Hij liep naar me toe. 'Amy,' zei hij. ''Amy, ik moet je wat vertellen..' Nieuwsgierig keek ik hem aan, 'Wat dan?'  vroeg ik. Nathan schudde zijn hoofd. ''Niet hier, stel je voor dat iemand anders het hoort... Ik mag het niet vertellen van pa en ma maar-' Hij werd onderbroken door een stem. 'Nathan Campbell! Ben je soms vergeten wat je vader en ik jou en je broers wel duizend keer gezegd hebben? VERTEL HET NIET AAN AMY!' Nathan keek geschokt naar de brief die hij in zijn handen had, en ik besefte dat het geluid daar vandaan was gekomen. ''Wat was dat?!' riep Jake die opeens achter Nathan verschenen was. Nathan draaide zich om. ''Als jij het aan Mia verteld hebt, waarom mag Amy het dan niet weten?' riep hij boos. Nathan zuchtte. ''Wat denk je zelf, Mia zou het geheim voor zichzelf houden. Amy daarintegen zou het door vertellen aan iedereen die het maar horen wil.'

Ik kreeg zin om tegen Jake te slaan. Altijd maar weer zeggen dat Mia beter was dan ik. ''Vertel het nou gewoon..' zeurde ik. Jake schudde zijn hoofd en trok Nathan mee. ''Waag het niet om nog eens te proberen om het Amy te zeggen!' hoorde ik hem nog zeggen.

Ik wist dat het geen nut had om Jake achterna te gaan. Als hij iets niet wilde vertellen, dat vertelde hij het ook niet. Het maakte hem niet uit wat je deed, hij hield zijn mond. Ik zag dat Faith opstond en naar het schilderij liep. 'Ga je weer bij Slughorn over ons klagen?' vroeg ik pestend. Ze draaide zich om. ''Waarom zou ik jou vertellen wat ik ga doen.' zei ze. En ze verliet de Common Room.

ik zuchtte. Fijn. Nu ook al geen Faith om te pesten. Ik keek op mijn horloge. Het duurde nog minstens twee uur voordat we naar de trein zouden gaan. Wat kon ik doen? Stefan en Maddison bespieden.. Nathan zover krijgen om mij 'het grote geheim' te vertellen.. Jake irriteren..