Confessions of the past - Harry Potter Fanfic

Hoofdstuk 3. Diagon Alley

Amy Julia Campbell

'Amy doe eens rustig!' Geïrriteerd keek mijn moeder me aan. Blijkbaar was ik heel irritant. Ik zat wiebelend op een keukenkruk en draaide rondjes. Ik had onze huiskat Feli al een keer geschopt. Ik was echt ongelooflijk zenuwachtig. Wat nou als er geen brief kwam? Wat als ik niet goed genoeg was?

~Oehooeeee~ Er vloog een uil ons huis binnen. Opgewonden sprong ik van de kruk en rende naar onze Huisuil Kobus af. 'Kobus, Kobus kom hier jongen!' Kobus vloog op mijn arm en gaf me een kopje. Ik aaide hem kort en pakte toen de envelop die hij in zijn snaveltje had. Ik scheurde de envelop open en haalde hem eruit.

Wiltshire Campbell Manor

Geachte juffrouw Campbell,

Het doet me een genoegen u te kunnen mededelen dat u in aanmerking komt voor een plaats voor Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus.

Bijgaand treft u een lijst aan van schoolboeken en andere benodigdheden.

Het schooljaar begint op 1 September, gelieve vóór 31 Augustus reageren per uil.

Hoogachtend,

Minerva Anderling.

Assistend-schoolhoofd.

Ik gilde van vreugde en enthousiasme. Mijn broer Stefan rende geschrokken de trap af en vroeg of alles wel goed ging. Blij knikte ik en duwde de brief in zijn gezicht. Hij moest lachen en deed vrolijk met mij mee. 'Kom sissie wij tweetjes gaan vast naar Diagon Alley!' zei hij. Ik lachtte vrolijk en we liepen richting de haard. Hij gaf mij een handje Brandstof en stapte zelf de haar in. 'Diagon Alley' zei hij duidelijk. Hij verdween. Nadat hij weg was liep ik zelf de haard in. 'Diagon Alley' zei ik ook.

****************************************************************************************************

Ik rolde de haard uit. Ik was bij Madam Malkin's (Mevrouw Mallekin's) terecht gekomen. Ik stond op, klopte het stof van mijn kleding en liep naar de voordeur. Het belletje klingelde toen ik de deur opendeed en ik stapte glimlachend de straat op. Stefan stond al op me te wachten en lachtte me vrolijk toe. Kom je Amy, dan gaan we eerst je boeken halen.' Ik knikte en huppelde vrolijk achter hem aan.

Ook deze winkel had een belletje dat vrolijk klingelde als je binnenkwam. Stefan liep meteen naar de balie toe om mijn en zijn boeken te regelen. Ik liep echter naar de grote kasten die hele wanden van het winkeltje bedekten en pakte willekeurige boeken die me leuk leken. Ik pakte het boek: "Volbloed toverfamilies en waar e te vinden zijn." Benieuwd of wij er ook instaan. Geïntresseerd bladerde ik het boek door en bekeek de vele families. En ik had onze stamboom gevonden! Er stond een heel hoofdstuk bij elke familie geschreven over de geschiedenis enzovoorts. Ik vond het wel intressant en besloot het boek te kopen. Stefan keek even naar het boek toen ik het bij de andere boeken legde maar glimlachtte tevreden bij het zien van mijn keuze.

Ik had al een gewaad, alle boeken, alle benodigdheden (Ketel, etc.) het laatst en belangrijkst. Een toverstok. Met trillende knieën liep ik naar Olivander's toe. Ook deze winkel had een belletje. Stefan liep naar Olivander toe en schudde hem vriendschappelijk de hand. '26,34 lang, iepenhout, kern is eenhoornhaar, lichtelijk flexibel. Is het niet?' Stefan knikte en wees naar mij. 'Mijn zusje heeft een toverstok nodig.' Olivander knikte en liep naar mij toe. Hij pakte mijn hand en trok me mee. Hij liet mijn hand los en klom een trapje op. Er waren 3 wanden bedekt met allemaal kastjes vol toverstokken. Hij haalde één kastje los en pakte de stok eruit. Hij overhandigde de stok aan mij. Ik vond hem niet heel goed aanvoelen. De stok voelde koud en kil. De stok mocht mij geloof ik ook niet want er schoten rode vlammetjes uit. Gehaast pakte Olivander de stok en gaf mij een andere. Deze stok was al niet veel beter. 'Probeer eens een simpele spreuk, zoals Reparo.' zei Olivander. Ik knikte en sprak de spreuk uit. 'Reparo!' riep ik. De stok deed niks. Er kwam enkel een klein rookwolkje uit het puntje. Stefan grinnikte zacht en ik wierp hem een kwade blik. Olivander kuchtte en zei tegen Stefan: 'Stefan weet je nog hoeveel stokken jij wel niet geprobeerd hebt?' Ik grijnsde toen Stefan naar de grond keek. Olivander knikte naar mij en gaf me een andere stok aan. Deze voelde veel fijner en warm aan. Ik glimlachtte tevreden en uit de stok kwamen kleine gouden sterretjes. Olivander lachtte blij. 'Lieve Amy, jouw stok hebben we gevonden.' Blij knikte ik. 'Hoeveel kost deze stok?' vroeg ik hem. Olivander dacht even na en sprak toen: 'Eikenhout, 26.35 cm, niet erg flexibel, de kern is het bloed van een drakenhart... 7 galjoenen.' Ik knikte en gaf hem het geld. Hij pakte mijn stok en stopte hem in een mooi doosje met een rood fluwelen binnenkant. Tevreden liepen we weer de straat op.