Confessions of the past - Harry Potter Fanfic

Hoofdstuk 6. New friends

Faith Mary Jones

Zenuwachtig liep ik door de lange gang. Wat als niemand met me in een coupé wilde zitten? Wat als ze me uit zouden schelden, of dat ze me weg zouden sturen? Ik wilde net de trein weer uitstappen toen ik iemand hoorde zeggen: 'Je mag hier wel zitten hoor.' Ik draaide me om en zag vier jongens in een coupé zitten. Eentje had zwart haar, twee hadden bruin haar en de andere jongen had krullen. Ik keek om me heen of ze het niet tegen iemand anders hadden gehad die toevallig in de buurt stond, maar de gang was leeg. Ik ging tegenover de jongens zitten. 'Hoi,' zei de jongen met de krullen. 'Ik ben Sirius. En dat zijn James, Remus en Peter..' Hij wees naar de andere jongens. 'ik ben Faith.' zei ik. Op dat moment begon de trein te rijden. We sprongen op en keken uit het raam. Ik zag vader, Edward, Cedric en Alyssa naar me zwaaien. Ik zwaaide terug, tot ik ze niet meer kon zien.

Doei Faith!' hoorde ik Cedric nog schreeuwen, ik keek uit het raampje van de trein maar zag hem niet meer. Afscheid nemen was moeilijk, hoewel ik er wel ontzettend veel zin in had om naar Zweinstein te gaan.

We gingen weer zitten. Niet veel later kwamen er een meisje met donkerrood haar en een jongen met vettig zwart haar de coupé binnen. 'Mogen we hier zitten? De rest zit vol.' zei het meisje. James knikte. De jongen ging bij het raam zitten en staarde naar buiten, maar het meisje begon vrolijk te praten. 'Ik ben Lily Evers, en dit is Severus Sneep,' zei ze. 'Hoe heten jullie?'

'Faith Jones.' zei ik. 'James Potter.' zei James. 'Remus Lupin.' zei Remus. 'Peter Pettigrew.' zei Peter. 'Sirius Black.' zei Sirius als laatst. Lily knikte. 'Black?' vroeg ze daarna. 'Die naam heb ik gelezen in Volbloed families en waar ze te vinden zijn.' Sirius knikte. 'Klopt,' zei hij. 'maar ik ben adners dan mijn familie, je hebt zeker gelezen dat iedereen van de Black-familie in Slytherin zit?' Lily knikte. 'Ik wil niet in Slytherin,' ging Sirius verder. 'Griffyndor lijkt me beter. In welke afdeling willen jullie?' James antwoorde: 'Gryffindor natuurlijk, mijn hele familie zat daarbij!' Gryffindor.. Slytherin.. Afdelingen? Waar hadden ze het over? 'Ik weet niet hoor Sirius,' zei ik. 'Ik ken die afdelingen helemaal niet.'

James en Sirius reageerden alsof ze net ontzettend tragisch nieuws gehoord hadden. 'Wat?! Je weet niets over de afdelingen?' riep James. 'Onvoorstelbaar!' riep Sirius. Ze sprongen op. 'Je hebt Gryffindor, Ravenclaw, Huffelpuf en Slytherin, iedereen wordt gesorteerd in één van die afdelingen. Gryffindor is voor dappere mensen, Ravenclaw voor slimme, Huffelpuf voor trouwe en Slytherin voor sluwe.'

Opeens hoorde ik een geluid. 'Wat was dat James?' vroeg Sirius. 'Weet ik niet? Hoezo moet ik dat weten?' zei James. 'Omdat jij het dichtst bij de deur zit, Potter.' hoorde ik Severus opeens zeggen. Hij had de hele treinreis nog geen woord gezegt. James stond op en opende de deur. Er rolde een meisje met donker haar naar binnen, die ik met een herkende. Het was Amy, het meisje van Diagon Alley, dat geen woord tegen me gezegd had. Ze stond op en wilde weglopen. 'Wacht eens even!' riep James boos. 'Stond je ons af te luisteren?' Amy schudde haar hoofd. 'Nee, je stond zeker even uit te rusten tegen de deur?' vroeg Sirius. 'Kop dicht, Sirius.' zei Amy. Ik keek haar verbaasd aan. Hoe wist ze zijn naam?

Amy keek ons nog één keer boos aan en liep toen weg. 'Zie je,' zei Sirius. 'Dat is nou waarom ik niet bij Slytherin wil, dan kom je bij dat soort types in.'

'Hoe wist ze je naam?' vroeg Peter nieuwsgierig. Sirius zuchtte. 'Ze is mijn achternichtje,' zei hij. 'En ze weet nu al dat ze in Slytherin komt, net zoals haar broers en zus.' Severus kuchtte. 'Is er soms iets mis met Slytherin?' vroeg hij. 'Wat denk je zelf?' zei James. 'Die leerlingen daar zijn sluw en arrogant. Je wil me toch niet vertellen dat je graag bij Slytherin in wil, hè?'

Severus stond op. 'Ik heb geen zin om bij jullie stelletje.. sukkels in één coupé te zitten.' En toen was hij weg. Lily stond ook op. 'Sorry,' mompelde ze. 'Hij doet soms nogal.. Raar. Maar verder is hij aardig.' En toen was ook zij weg. 'Rare snuiter, die Severus..' mompelde Sirius.

Opeens viel het me op dat de jongen die tegenover Severus had gezeten, aan de andere kant van het raam zat, nog niets gezegd had, ik wist zijn naam niet eens meer. Hij zag er een beetje vreemd uit, hij had veel schrammen op zijn armen en zijn jas was gescheurd. Hij zat alleen maar uit het raam te staren.

Toen hoorde ik een belletje. 'Willen jullie iets kopen?' vroeg een oude vrouw die een karretje vol snoep duwde. 'Eten!' riep Peter, en hij rende naar het karretje. Hij kocht wat van bijna alle soorte snoep en zat even later te eten. 'Willen jullie niets?' vroeg de vrouw. Ik schudde mijn hoofd.

Toen ik uit het raam keek zag ik dat het al donker was. In de verte zag ik een klein perron. 'We zijn er bijna, we zijn er bijna!' begon Peter met zijn mond vol snoep te zingen. We stonden op en pakten onze spullen. We liepen de trein uit, en even later stonden we op het perron.