Confessions of the past - Harry Potter Fanfic

Hoofdstuk 30.

Faith Mary Jones

'Dus kinders, ik zal graag van jullie horen wat jullie na spertijd nog uit jullie slaapzalen doen.' Professor Perkamentus klinkt niet echt boos. Eerder nieuwsgierig. Alwetend. Zoiets. 'Wij... Uhm..' begint Sirius. 'Wij hoorden geschreeuw!' ult James hem aan. 'Och gunst, geschreeuw?' vraagt Professor Perkamentus. 'Ja.. Geschreeuw van.. van..' James weet blijkbaar niets meer te bedenken. 'Van een beer!' roept Edward.

Perkamentus draait zich naar hem toe. 'Een beer? In het kasteel? Goh, wat speciaal zeg..' Ik geef Edward een stomp. Goed, hij kan dan misschien pas zes zijn, dit is wel erg dom..

'En, neem het me niet kwalijk, maar.. Jullie zien er niet uit alsof jullie net uit bed komen. Eerder alsof jullie aangevallen zijn door een groep gemene eekhoorntjes!' zegt Perkamentus dan.

'Je moest eens weten..' hoor ik James mompelen. Ik kan er niet meer tegen. Waarom liegen we tegen professor Perkamentus?

'Het is.. We zijn.. We komen van..' begin ik. Oké, dat ging niet goed. Perkamentus glimlachtte. 'Zeg het maar gerust, hoor. Of nee, wacht. Laat me raden.. Leek een nachtelijk tochtje door Zweinsveld jullie wel leuk?'

'Nee!' riep Sirius opeens. 'Nee, u begrijpt het helemaal verkeerd! We hebben Faith en Edward moeten redden van hun creepy grootmoeder! Ze heeft hun broertje en zusje vermoord! We hebben uren door het bos gelopen, we zijn bijna opgegeten door Remus.. Amy heeft een eenhoorn moeten vermoorden en is nu emotieloos! En dan denkt u dat we in Zweinsveld geweest zijn?!'

Hij stopt met schreeuwen en wordt meteen vuurrood, alsof hij nu pas beseft dat hij tegen een leraar heeft staan schreeuwen.

'Vermoord? Opgegeten, door.. Een Eenhoorn vermoord? Maar..?!' stamelt professor Perkamentus. 'Is dat echt waar?'

Ik knik langzaam. 'Ja.. Het is waar.' zei ik. 'Ik.. Ik werd wakker in een slaapkamer. Nathan, Amy's broer, vertelde me dat ik vermoord zou gaan worden, maar dat hij me zou gaan helpen om te ontsnappen.. Ik werd naar een andere kamer gebracht, waar Edward en Cedric vastgebonden zaten. En toen kwam zíj.. Ze vertelde dat Alyssa al dood was, en toen.. Toen haalde ze Cedric los en ze vermoordde hem ook..'

Ik merk dat, terwijl ik vertel, er weer tranen in mijn ogen komen te staan. James ziet blijkbaar dat ik het moeilijk heb, want hij verteld verder.

'Sirius, Remus, Peter, Amy en ik hadden een brief gevonden, van Nathan. Waarin stond wat er gebeurt was en dat we moesten komen. Nou, dat deden we.. We gingen via het Haardrooster naar het huis van de grootmoeder van Amy en Faith. Zonder dat we een plan bedacht hadden, konden we Faih en Edward bevrijden. We namen ze mee, maar we stapten bij de verkeerde haard uit. We liepen een eind het bos in, maar het werd volle maan.. Remus werd een weerwolf, en viel mij en Sirius aan. Amy heeft toen een eenhoorn doodgestoken.. Zodat wij zouden overleven.' Hij zucht even. 'En nu heeft ze geen emotie meer.'

'Waar staat dat huis?' vraagt Perkamentus aan mij. Ik haal mijn schouders op. 'Barrow Street, Wiltshire.' antwoord Sirius, die het blijkbaar wel weet. Perkamentus knikt. 'Excuseer me even, lopen jullie anders maar naar jullie leerlingenkamers.'

We knikken en lopen een eindje door het kasteel, Totdat we bij een trap komen waar ik en Edward naar beneden moeten, en de rest naar boven.

'Wat is het hier donker..' fluistert Edward. Ik grinnik. 'Als jij ook in Slytherin komt later, zul je hier ook in moeten hoor.'

We komen bij het schilderij waar ik het wachtwoord zeg. Het schilderij zwaait open. 'Wow!' roept Edward. 'Hoe kan dat?'

'Mag het wat zachter? We proberen hier te slapen!' één van de schilderijen.. 'Hoe kan het dat ze.. Dat ze praten?' zegt Edward bewonderend. Ik haal mijn schouders op. 'Dat is gewoon zo in de toverwereld.' zeg ik.

We lopen de leerlingenkamer in. 'Amy? Amy, ben je hier?' zeg ik. Er klinkt gestommel vanuit de slaapzaal en Amy komt naar me toelopen met een chagrijnige blik op haar gezicht. Edward en ik zakken neer op de bank, terwijl Amy op een zetel gaat zitten. 'Wat willen jullie, Halfbloedjes.' vraagt ze treiterig. 'Amy.. We willen je helpen..' begin ik. Amy houdt haar hand op als stopteken en praat verder. 'Ik wil niet geholpen worden door jullie achterlijk uitschot van deze tovenaarswereld. Jullie zijn minderwaardige tovenaars. Ik hoef geen hulp. Van niemand, trouwens. Ik vind mezelf veel beter zo.' zegt ze kwaad.

Ik sta versteld. Zelfs twee jaar geleden toen we elkaar nog haatten, heeft ze me nooit zo uitgescholden. En het doet best wel pijn. Ik bedoel, ze is wel mijn nicht. Ik open mijn mond om wat te zeggen, maar ik weet geen woorden te bedenken. Ik sluit mijn mond dus weer en kijk Amy besluiteloos aan. Ze zucht geërgerd en staat op van haar stoel. Ze geeft Edward een tikje op zijn neus als ze voor hem staat en zegt treiterig 'Mis je je broertje? En je zusje? Och wat jammer, ze zijn dood. D-O-O-D.' en dan loopt ze kwaadaardig lachend weg. Edward snikt zachtjes. Ik neem hem in mijn armen en knuffel hem. 'Het komt wel goed. Dit meende ze niet.' fluister ik in zijn oor.

Het schilderij zwaait weer open en professor Slakhoorn komt de leerlingenkamer in. 'Faith!' zegt hij met een bezorgde blik. 'En.. Wie is dit?' hij wijst naar Edward, die zich snel achter mij verschuilt. 'Mijn broertje, Edward.' zeg ik. 'Vindt u het erg als hij hier nog even is?' Professor Slakhoorn schudt zijn hoofd. 'Nee, maar waar ik eigenlijk voor kwam.. Albus vertelde me over wat er gebeurd is. Het spijt me voor je, Faith..'

Hij kijkt de leerlingenkamer rond. 'Is Amy hier ook?' wil hij weten. 'Ik hoorde ook van haar.. Wat ze gedaan heeft.'

Ik zucht. 'Kunt u er niet iets aan doen?' Hij schud zijn hoofd. 'Helaas niet. Ik zou willen dat ik het wèl kon, maar het is onmogelijk..'

Ik stond op. 'Dus.. Ze blijft voor altijd.. Zó?' vraag ik.

Professor Slakhoorn negeerd mijn vraag. 'Professor Perkamentus heeft alle leraren bijeen geroepen en verteld wat er gebeurt is. Een paar zijn nu naar het huis, om te kijken of ze nog iets kunnen vinden.'

Ik slikte. Vinden? Wat vinden? Lichamen..? Langzaam knik ik. 'Faith, misschien is het beter als jij en je broertje even gaan slapen. Wellicht, omdat deze kamers best vol zijn, willen jullie wel bij jullie vrienden, de Gryffindors slapen, ik hoorde van Minerva dat daar nog vrije bedden zijn.' zegt Professor Slakhoorn. Ik knik en pak Edward's hand vast. 'Ja professor, dat moeten we maar eens doen. Maar ik weet het wachtwoord van de Gryffindor Common Room toch helemaal niet.' Professor Slakhoorn knikt begrijpend en zegt dan: 'Geen zorgen, Professor Anderling wacht jullie op voor het schilderij van de dikke dame.' Ik knik weer en Edward en ik lopen de Slytherin Common Room uit.

Beiden zwijgen we als we de trappen oplopen naar de Gryffindor Common Room. Edward werpt af en toe een paar verwonderde blikken op de schilderijen en op de trappen die veranderen. maar hij lijkt te snappen dat ik totaal geen zin heb om te praten.

'Goedennacht Professor Anderling.' groet ik de mentrix van Gryffindor. Ze knikt en opent het schilderij voor ons. ik bedank haar en dan lopen Edward en ik de Gryffindor Common Room in. Het is er licht, ondanks dat het nacht is, en er komt veel licht van het haardvuur. De kamer is bezaaid met goud en rood tinten. Zoals de banken, de wandkleden, de vloerkleden, de zetels, van alles. 'Kom Edward, we gaan naar James, Sirius, Remus en misschien Peter.' Peter.. waar zou hij geweest zijn al die tijd?

De deur van de jongens slaapkamer kraakt als ik hem openduw en vlug stappen Edward en ik de kamer binnen. Veel jongens leven er niet in deze kamer, ik zie de drie jongens en nog drie andere bedden, waarvan er twee leeg zijn. Sirius kijkt me slaperig aan. Hij ligt al in bed en zijn gezicht kijkt me verbaasd aan. Remus en James zitten beiden op een bed en praten zachtjes met elkaar, maar kijken verstrooid op als ze mij en Edward opmerken. In het andere bed, dat niet leeg is, ligt een bobbel onder de dekens. Er is redelijk luid gesnurk te horen en ik vermoed dat Peter daar ligt.

'Faith? Wat doe je hier?' vraagt Remus uiteindelijk na een best wel schamende stilte. Ik schraap mijn keel en knijp even in Edward's hand. 'Professor Slakhoorn en Professor Anderling vertelden dat wij hier mogen slapen.. dat is toch niet erg? Of wel?' vraag ik zachtjes. James en Sirius schudden allebei hun hoofd en Remus laat een klein lachje door op zijn gezicht. 'Tuurlijk is dat niet erg.' zegt hij aardig. James knikt en Remus zegt: 'We moeten toch plannen beramen als we Amy weer normaal willen hebben en deze hele situatie uitgelegd aan onze ouders en de leraren.'

Ik knik langzaam en kruip naast Remus op het bed. Edward ziet er erg moe uit, dus die is in één van de bedden gekropen en ligt nu lekker te slapen. Sirius is naast James gaan zitten en met ons viertjes overleggen we over onze situatie.