yn; direk smut uyarısı koymuyorum ama sonlara doğru biraz var gibi. okumak istemeyenler atlayabilir.
🐣
Pekala, bu garipti.
Yani, tamam, son zamanlarda hayatımda olan bir çok şey garipti ama bu.. daha çok garipti?
Büyükanne Kim, bizi öyle gördükten sonra zorla kendine yemek hazırlatmış, getir götür işlerini yaptırmış ve omzunu ovalatmıştı. Hepsi zaten başlı başına eziyetlerdi ve bir de bütün bunların üzerine Yoongi'nin gitmesine müsaade etmemişti. Akşam yemeğinde babamlara bizi nasıl yakaladığını ballandıra ballandıra anlatmış, muhtemelen bize kızmalarını beklerken sırıtarak arkasına yaslanmıştı ama aksine Jin babam sevinç çığlıkları içerisinde "Daha ilerisi oldu mu?" dediğinde kalp krizi geçirmeye başlamıştı.
Tamam, kalp krizi değildi ama ne bileyim işte, kendinden geçiyor gibi "Ay bana bir şeyler oluyor!" diye bağrınca ben kalp krizi geçiriyor sanmıştım. Sonuçta oluru vardı, kadın 81 yaşına girmişti değil mi?
Her neyse bütün bu karmaşayı atlattığımızı düşünüp salonda saçma bir aile filmine takılı kaldığımız anda Büyükannem Yoongi'yi yanına çağırmış, fısıldayarak ama hepimizin duyacağı bir seste olduğundan habersiz "Torunumu üzme senin kelleni keserim." demişti. Birde üstüne bütün bunları söyleyen o değilmiş gibi bacağına yatırıp saçlarını okşamaya başlamıştı.
Hiçbirimizin normal olmadığını kabul ediyorum.
"Yoongi, annen aradı." Jin babam mutfaktan elindeki telefonla çıktığında, Yoongi yattığı yerden doğruldu. "Sanırım amcandan nefret ediyormuşsun."
"Şey, evet ama.. bunu söylemek için aramış olamaz galiba?"
"Hah, evet tabii." Babam güldükten sonra aniden nötr haline dönünce şaşkınlıkla baktım. O ve ruh halini kontrol etme biçimi beni cidden etkiliyordu. "Rahatsızlanmış, hastaneye kaldırıyormuş da Daegu'ya gidiyorlar. İsterse orada kalsın isterse gelsin anahtarı vereyim dedi."
"Burada kalsa daha iyi." diyetek araya girdiğimde bütün gözler üzerime döndü. "Yani Yoongi salak biraz kendine yemek falan hazırlayamaz ondan dedim."
"Tamam biz anladık seni oğlum." dedi Namjoon gülerek.
"Geçen ki gibi birlikte mi yatacaksınız yoksa Yoongi için bir yer ayarlayayım mı?" Jin babam gülerek sorduğunda daha ben cevap veremeden Büyükanne Kim araya girerek "Geçen ki gibi mi?" dedi.
Babamgil kesinlikle ona aldırış etmediğinde bende güldüm. "Jiminle yatabilirim, sorun değil." dedi Yoongi.
"Evet, bencede siz bana şimdi hiç zahmet vermeyin, uğraştırmayın hadi odanıza." Jin babam büyük bir oyunculukla duvardaki saate baktı. "Aaaaa, saat dokuz olmuş. Haydi çocuklar uykuya!"
"Aaaa evet." dedim bende onun gibi ardından yerimden kalktım hemen. "Biz sağlıklı büyüyebilmek için hep dokuzda yatarız, hadi Yoongi."
"Oh, oh çok iyi. Sonunda düzgün bir yönünüzü görebildik." Büyükanne Kim bu sefer cidden yüzüne gururlu bir gülümseme yerleştirdiğinde işin aslını bilse ne yapardı diye düşündüm.
Pekala, umrumda değildi.
***
Kapıyı kitledim.
