AUTHOR: This story is entitled The Happy Ending. I wrote this story when I was in 4th year high school. It has 26 chapters all in all including the prologue and the epilogue. Every chapter has its own title. Some little parts of this story were contributed by my friend, Mark Jayson Vilches. You may observe some typographical errors (wrong grammars) in the story but just ignore it, you can still understand the story anyway. I hope you'll take time reading this story, and I'm also hoping you could get something from it. I assure you, it's a worth-reading story. HAHA! Enjoy! Your comments will be so much appreciated! Thanks! God bless everyone! ;D
“Changing Lives…”
Ito na ang katuparan ng mga pangarap ko. Matagal ko ng ginustong makaabot o makatapak man lang sa lugar na ‘to. Ngayon, ilang hakbang na lang at abot-kamay ko na ang bagay na inakala ‘kong hanggang panaginip na lang.
Nakatayo ako ngayon sa harap ng RMI Building. Ito ang building na pagmamay-ari ng RMB Broadcasting Network, ang isa sa pinakamalaking television company sa bansa. I didn’t waste any second. I don’t wanna miss this chance. It’s now my time. This, is my dream…. coming true!
“Teka! Teka…” Ooopps! Hinarang ako ng guard. Ano ba ang problema?
“Sir, ano pong gagawin niyo sa loob?” Tinanong ako nung guard na para lang isa akong trespasser.
“I have an appointment with Mr. Jaime Kameron today. Didn’t he call? Is he there already?” I said it with an accent. Para lang maniwala siya na pormal akong tao.
“I’m sorry sir but Mr. Kameron didn’t call and he haven’t told us about this. We’re so sorry for the inconvenience we may have caused you but thus is for our security purposes. Sino ho ba kayo?” Hanep! Galling ng training sa English ah... galing ng pinanggalingang agency… whoa!
“Ako? Tinatanong mo kung sino ako?” Nagmadali akong kunin ang I.D ko sa aking bag pack. At pinamuka ko ‘yon sa kanya.
Ako si Ram Benitez. 23 years old. Laking Gensan pero dito ako sa Maynila ipinanganak. Graduate ako ng Communication Arts sa isa sa mga pinakasikat na unibersidad ng Gensan. Mahigit dalawang taon din akong nagtrabaho sa RMB Regional Network Team bilang headwriter ng mga locally produced TV series sa Mindanao at ngayon pati na rin sa Visayas. Nagging parte ito ng “Changing Lives” program ng RMB. We are aiming for the young teens to get in to acting. Lalong-lalo na sa mga out-of-school youth. Gusto kong mabago ang buhay nila katulad ng nangyari sa buhay ko. RMB gave me my biggest break. Tulad nga ng sabi ko, ito na ang katuparan ng mga pangarap ko. Ang makapagsulat ng isang pelikula. I want this because this is what my heart really desires. This is what my dream is all about. Alam ‘yon ng buong sistema ko.
Pero ang lahat ng ‘yon ay siguradong mapo-postponed kapag ‘di pa rin ako pinapasok ng mga letseng guard na ‘to. Isang itim na kotse ang tumigil, at isang lalaki ang lumabas mula rito. Hindi ko kilala ang lalaking ‘yon. Hindi ang tipo ng mukha niya ang inaasahan ‘kong mukha ni Mr. Kameron.
“Anong nangyayari rito?” Very formal voice. Ano ba siya rito? Sino ba siya?
“Eh sir, may problema po sa mamang ‘to. Nangungulit po na makausap si Mr. Kameron.”
“Ba’t ba kasi ayaw niyo maniwala? May appointment nga ako kay Mr. Kameron at exactly 9:00 am. Medyo late na nga ako eh.” Ewan kung bakit at paano pero pakiramdam ko matagal ko ng kilala ang lalaking ‘to.
“Mr. Benitez? Sige,… papasukin mo na.”
Hindi na-postponed ang biggest break ko. Hindi rin ako makakapayag na isang hamak na guard lang ang magiging hindrance sa pagtupad ko ng mga pangarap ko. Umalis na rin ‘yong mamang nagpapasok sa akin. Ewan pero, pamilyar talaga siya.
Kinakabahan ako. Hindi ko alam kung anong kalalabasan ng pag-uusap namin ni Mr. Kameron. Si Mr. Jaime Kameron ang business unit head ng I FILMS. Maya-maya pa’y dumating na rin siya. At mas lalo ‘kong kinabahan.
“Ow, Mr. Benitez… andito ka na pala. Mabuti naman at nakarating ka rito.” Kung alam niyo lang ang nangyari sa akin kanina… kung alam niyo lang.
Sa pagtayo ko para kamayan siya, nakita ‘kong na-head to foot na niya ‘ko. Malamang dahil na rin sa suot ko. Simpleng black polo shirt at jeans, ok na sa ‘kin. Hindi rin ako ganon ka pormal na tao. Hindi naman pala nakakatakot ang mukha ni Mr. Kameron. Mukha nga siyang anghel eh.
“Ngayong araw na ‘to, pipirma ka ng kontrata at makilala mo na rin ang direktor na makakasama mo.” What?? Sign the contract? Meet the director? Today? That fast??
Hindi ako maka-get over sa sobrang bilis ng mga pangayayri. Parang kanina lang, ayokong papasukin ng guard, tapos ngayon, gagawa na kami ng pelikula? This is cool…
Mr. Kameron let me sign the contract immediately. Excited na rin akong makatrabaho ang magagaling na direktor ng RMB. This is something I’ve been looking forward to. I even asked Mr. Kameron kung bakit walang press people ang dumalo sa contract signing ko.. but of course I was just kidding.
“You’re not an actor Ram. You’re a writer and we don’t really need those press people para sa contract signing mo. And besides ‘di ka rin sikat para i-cover ng press itong pangyayari sa buhay mo.” I got his point. Kahit gaano ka pa kasaya, kahit na gaano kalapad ang mga ngiti mo… may mga tao pa ring nasasaktan at masasaktan. You can’t get all the happiness but you can always feel all the sadness. It’s unfair, pero ‘yon ang totoo.
“Handa ka na bang makilala ang direktor niyo? In a few minutes, he’ll be here…” Na-curious akong magtanong tungkol sa director na ‘yon. Syempre hindi ko tinanong ‘yung pangalan para maramdaman ko pa rin ‘yung thrill at suspense na nararamdaman ko ngayon.
“He is one of the best young directors ng RMB. And this will be his first film also. Parehong-pareho kayo. He’s a graduate of AB Filming in the University of the Philippines… and I must tell you again, he’s good, he’s the best.” Malakas na talaga ang kutob ko kung sino ‘to. Pakiramdam ko kilalang-kilala ko ‘to e.
“Saan po siya nag-high school?”
“He studied high school in…” Mr. Kameron opened a folder. “Magkababayan pala kayo.. He’s from Gensan… you’re hometown!..” Mukang kilala ko na nga ‘tong tinutukoy ni Mr. Kameron.
“I’m sorry Mr. Kameron, medyo natagalan ako ng konti…” I think I’m right… siya nga ba talaga ‘yon?..
“It’s ok Ark, by the way, I want you to meet the writer of your film, Ram Benitez..” Tinignan niya ko na para bang may bahid ng pangingilala. Iba talaga e. “And Ram, this is the director… Mr. Ark Villanueva…”
“Ark?.... Ark Villanueva?” Siya na nga ‘yon!
“You’ve heard it right Mr. Benitez…” He offered me to have shakehands with him. And I happily responded. I just can’t believe this is happening! Ark was one of my close friends in high school at hindi ako makapaniwalang, eto na siya ngayon. He is now one of the most brilliant directors of this generation! I’m starstrucked actually. Wala akong masabi. I’m speechless.
