The Signs (COMPLETED)

Chapter 8: Control

Malalim akong napa buntong hininga nang marating ang kwarto ko. I am freaking sore and I don't want to move anymore. I just want to sleep for two days straight. Dahil dalawang araw na ring bugbog sarado ang katawan ko sa training with sunny.

Damn.

She's really nice and all pero kakaiba siya kapag nag ttraining na. Para bang nagiging iba siyang tao pag dating sa mga seryosong bagay. Kaya naman wala rin akong nagawa kundi saluhin lahat ng pangaral niya.

I'm thankful dahil sa dalawang araw na yun ay ramdam ko rin ang progress ng aking katawan. Training hard is not new to me dahil yun ang madalas kong gawin noong ang alam ko lang ay swimmer ako. But this? It is hardcore yes but, I can keep up with that.

Dumiretso ako saaking bintana at naupo sa gilid. Tinitigan ko ang malawak na dagat at napangiti.

Sa dalawang araw kong pag ttrain, dagat ang laging kumocomfort saakin. When I'm staring at it, I can feel that nothing is impossible. Kaya ito ang isa sa mga hinuhugutan ko ng lakas.

Sa dalawang araw kong pag ttrain ay hindi ko rin nakita kahit anino nila Maxeen. Ani ni sunny ay napagkasunduan daw nilang apat na hindi ako pwedeng istorbohin kapag nag ttraining ako.

You see, they are really putting an effort helping me. Kaya naman pinangako ko saaking sarili na no matter what happens, mas gagalingan ko pa sa training and soon...I'll protect them if they need me.

Nagpalumbaba ako saaking bintana habang mataman pa ring nakatitig sa dagat. Hindi ko maiwasang hindi isipin ang aking Mama. Is she looking at me right now? Alam niya kaya na nag sisimula na akong mag training? I wonder kung ano ang masasabi niya saakin? Winaglit ko ang naiisip saaking utak nang makaramdam ako ng lungkot.

One week. One week na ang tinatagal ko dito sa Castra Signum. May mga panahon na naiisip ko ang dati kong buhay, but Maxeen and the others are there for me kaya naman agad din itong nawawala saaking isipan.  I will always be grateful to them.

Ilang hikab ang nagawa ko at unti unti na rin akong hinihila ng antok. Bago pa ako tuluyang nakatulog ay may huling bagay ang pumasok sa isipan ko.

Being a moiety isn't bad afterall.

"Wow. You're early." Napalingon ako sa nag salita at bumungad saakin ang kulay dilaw at mapupungay na mga mata ni Ansley.

"Sunny taught me really well. Lalo na sa pag gising ng maaga. " Ngisi ko rito. Tumayo ito saaking harapan at tinitigan ako ng maigi.

Nanlaki ang aking mga mata nang hugutin niya ang espada sakanyang gilid at itinutok saakin ito. By instincts. Iniwasan ko iyon at lumipat sa kabilang side.

Kinapa ko ang espada saaking gilid at hinawakan iyon. Ansley's serious eyes bore into mine. Sinugod niya ako at tinama saakin ang kanyang espda, nasalag ko iyon at umatras. Ako naman ang kumilos at pinag tama ko ang aming espada, napa atras siya nang lagyan ko ng pwersa ang bigat ng aking espada. Muli niyang sinubukan akong tamaan ngunit naunahan ko siya ng ikot at naitapat na sakanyang leeg ang blade ng espada.

He grinned.

"She really did a great job." Ani ni Ansley habang nakangisi saakin. Binaba ko ang aking espada at ibinalik sakanya ang ngisi. "Indeed." Sagot ko nang hinihingal.

"But you still need to work on not flinching when you see someone draw their sword." Yes. I know. I'm getting used to that. Tumango ako dito at saglit na uminom ng konting tubig saaking bottle. Tumingin ako kay Ansley nang ibaba niya ang kanyang espada.

"So, what's our lesson for today?" Ani ko rito.

"You'll know. Eventually." Nag kibit balikat ito at nag lakad. Naguguluhan man ay sumunod nalang ako sakanya.