The Signs (COMPLETED)

The End

#TSTeamAries #TSTeamVirgo on twitter.

Twtr: pluviophilexxWP

--

Thea's POV

"Get down!" My mom screamed! I immediately looked down the closed my eyes! Ilang segundo lang ang nakalipas ay agad kaming nakarinig ng isang nakakabinging pag sabog mula sa kalangitan.

I can feel some objects are falling down above us, but thanks to my mom's 'unbelievable-water-skills' ay hindi kami natatamaan nito. We are all covered of water, the water that protected us.

"That was freaking loud." Narinig kong ani ni Blaine mula saaking tabi. Agad akong nag mulat ng mga mata kasabay nang pagka wala ng tubig saaming paligid. Marahas akong napatingin sa gitna ngunit hindi ko natagpuan ang taong hinahanap ko. Nag babakasali akong napa angat ng tingin.

"They're gone T." Napalingon ako sa nag salita, It was Maxeen. Tinanguan ko na lamang ito at malalim na napa buntong hininga. Well, rules are rules.  They can't still be with us.

"Shit, we're alive!" Naagaw ang atensyon ko sa pag sigaw ni Ansley. Kasabay non ay ang mga hiyawan at palakpakan ng aming kasamahan! Tipid akong napa ngiti, finally. Peace at last.

Nag yayakapan,nag iiyakan dahil sa tuwa ang nangingibabaw na nangyayare sa Castra. Linibot ko ang aking paningin at kitang kita ko kung gaano kasaya at kung gaano lumuwag ang pakiramdam ng aking mga kasamahan.

Ngunit hindi iyon ang nakaagaw ng aking pansin.

I felt my heart softened. My gang and the other group's gang are hugging each other,laughing with each other but most importantly, ang isa't isa ang nagiging sandalan nila sa kabila ng lahat ng nangyare.

Isa isang tinanggal ng mga taong naka itim ang kanilang saklob sa mukha, at ngayon ay kitang kita na namin ang mga tunay na ekspresyon na nag tatago sa ilalim ng mga nakakatakot na maskara na iyon.

"What a scene." Bahagya akong napatingin saaking tabi, It's Vlad. Bahagya ko itong liningon at sa unang pagkakataon ay binigyan ko ito ng isang tipid ngunit totoong ngiti. "Woah, the mermaid can smile." Pangangantyaw nito, napailing na lamang ako at aalis na sana nang maramdaman ko ang pag hawak ni Vlad saaking kamay.

"You know I'll be damn hurt kung kaninong lalaki ka lang mapupunta." Ani nito sa seryosong boses. Napa kunot ang aking noo at liningon siya. "But, Cooper Montemayor is not just someone, at kampante na akong malaman na siya ang pinipili mo." malalim itong napa buntong hininga. Hindi ako mapakali, hindi ko mahagilap ang aking boses. Vlad chuckled. "Don't worry I didn't ask for any answers so don't be nervous Thea. But I want you to always remember this Sandoval.." Lumapit ito saakin at hinagkan ang aking noo. "...I will always break my own rules for you." huling ani nito saakin bago humiwalay at ngitian ako ng punong puno ng sinseridad.

Na estatwa ako saaking kinatatayuan, hindi sigurado kung ano ba ang dapat kong gawin. Hindi ko man lang siya nakausap, hindi man lang ako nakapag salita.

Malalim akong napa buntong hininga habang tinatanaw ang papalayong likod ni Vlad.

"Thank you." Pabulong na ani ko rito.

Muli akong napa buga ng hininga..

"Isang milagro kung maitatawag ang kanina lamang na black hole na nakita sa kalangitan, matapos ang ilang sandali ay agad na nakarinig ang mga residente ng malakas na pag sabog na nag resulta sa tuluyang pagkaka wala nito. Ang haka haka ng mga residente ay may kung anong nag ligtas daw sa buong mundo, ngunit iba iba man ang spekulasyon ng bawat tao ay marami pa rin ang nag papasalamat dahil tapos na ang trahedyang ito.."