Η Πεντάμορφη και τα Τέρατα

Κεφάλαιο 1

Η Κάθριν Γουίλιαμς είναι ένα ιδιαίτερο κορίτσι. Από τότε που γεννήθηκε βλέπει πράγματα που οι γύρω της αγνοούν. Η γονείς της πίστευαν ότι είχε την αρρώστια της τρέλας και την έκρυβαν από τον κόσμο για να μην την κατηγορήσουν ως μάγισσα και την δουν να καίγεται στην πυρά. Ήταν δύσκολο να την πιστέψουν όταν δεν μπορούσαν να δουν τις σκιές, που ισχυριζόταν ότι έβλεπε. Αν και μόνο σαν σκιές μπορούσε να περιγράψει αυτά που έβλεπε χωρίς όμως να είναι ακριβώς σκιές. Σε κάποιους ανθρώπους έβλεπε το πρόσωπο τους να τρεμοπαίζει όπως η φλόγα του κεριού μια νύχτα με αέρα. Πίσω από το τρεμόπαιγμα έβλεπε μια μαύρη σκιά. "Δαίμονες" είχε πει η γιαγιά της "μπορεί να δει τους δαίμονες". "Μόνο μια μάγισσα μπορεί να δει τους δαίμονες" είχε τότε πετάξει γεμάτη δηλητήριο η μητέρα της. "Σκάσε γυναίκα" ο πατέρας της έφτυσε σχεδόν τα λόγια.

Η Κάθριν έζησε σε έναν κόσμο γεμάτο σκοτάδι μέχρι που μια μέρα πέθανε ο πατέρας της. Θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να τη κατηγορήσει ότι χάρηκε περισσότερο από ότι έπρεπε για τον θάνατο του. Ποιος όμως θα κατηγορούσε αυτό το δύσμοιρο κορίτσι, το οποίο ήταν, εξαιτίας του, σαν φυλακισμένο στο ίδιο του το σπίτι; Η μητέρα της το έκανε. Την πέταξε έξω από το σπίτι κατηγορώντας την ως κύρια υπεύθυνη για τον θάνατο του άντρα της. Το κακόμοιρο κορίτσι κατέληξε στους δρόμους πιστεύοντας και το ίδιο ότι εκείνο έφταιγε για τον θάνατο του πατέρα της, καθώς είχε ξεκινήσει ένα μακρύ ταξίδι να βρει ένα φάρμακο. Ένα φάρμακο, από το πιο σπάνιο είδος τριαντάφυλλου, για το οποίο είχε ακούσει φήμες ότι μπορούσε να γιατρέψει την αρρώστια της κόρης του.

Βέβαια, δεν έμεινε στον δρόμο αρκετό καιρό. Μια όμορφη κοπέλα σαν και εκείνη, με μακριά μαύρα μαλλιά και καταγάλανα γατίσια μάτια, είχε πολλές προσφορές. Δεν δέχθηκε καμία μέχρι που η πείνα της έριξε ένα δυνατό χαστούκι και τελικά λύγισε στην προσφορά μιας παχουλής και ξινής γυναίκας. Της είχε πει ότι χρειαζόταν μια όμορφη κοπέλα, σαν και την ίδια, να κάνει το μοντέλο σε ένα από τα σουαρέ της. Απλά θα στεκόταν και θα χαμογελούσε, σε αντάλλαγμα θα της έδινε φαγητό και καινούργια ρούχα. Πόσο δύσκολο θα ήταν αυτό; Έτσι τώρα βρίσκεται μέσα σε ένα τεράστιο σπίτι με ασημένιους πολυελαίους, με υπηρέτριες να την κάνουν μπάνιο και να την ετοιμάζουν, για τέταρτη συνεχόμενη φορά για τα διάσημα σουαρέ της κυρίας Μπιμπλ, όπου το κρασί έρεε απεριόριστο και η μουσική δεν έπαυε ποτέ.

"Θέλετε το κίτρινο ή το κόκκινο φόρεμα για απόψε δεσποινίς Γουίλιαμς;" η ξανθιά υπηρέτρια έδειξε τα δύο φορέματα στην Κάθριν. Εκείνη έκανε ότι τα κοίταζε με ενδιαφέρον ενώ στην πραγματικότητα δεν ήξερε πιο θέλει. Άμα μπορούσε να φορέσει και τα δύο θα ήταν χαρούμενη. Αντί να απαντήσει έχωσε άλλο ένα σοκολατάκι στο στόμα της. Η γλυκύτητα του την αγκάλιασε και έφτασε μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών της, τα οποία τυλίχτηκαν από την ευχαρίστηση. "Μην είσαι χαζή Μάργκαρετ, προφανώς και θα φορέσει το μπλε" η κυρία Μπιμπλ εμφανίστηκε πίσω από την πόρτα "είναι ήδη χλομή από μόνη της, δεν χρειάζεται να το κάνουμε πιο ορατό". Κούνησε την βεντάλια της στον αέρα για να φύγουν οι υπηρέτριες. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί η κυρία Μπιμπλ κρατούσε βεντάλια μαζί της αφού έξω έκανε αρκετό κρύο. "Πρέπει να είσαι πολύ πιο όμορφη σήμερα, μικρό μου ασχημόπαπο. Ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη φορά". Το βάρος της κυρίας Μπιμπλ δημιούργησε ένα μεγάλο βαθούλωμα στο κρεβάτι και ανασήκωσε την αρκετά αδύνατη Κάθριν. "Τι εννοείτε;" ρώτησε καθώς έπαιρνε άλλο ένα σοκολατάκι. Πόσα λάτρευε αυτές τις μικρές μπουκίτσες παραδείσου. "Εννοώ, μικρό μου ασχημόπαπο, ότι σήμερα θα έχουμε κάποιους πιο ιδιαίτερους καλεσμένους" της κοπάνησε το χέρι με την βεντάλια καθώς πήγαινε για άλλο ένα σοκολατάκι. Να γιατί θέλει την βεντάλια σκέφτηκε. "Θέλω να είσαι απλά τέλεια" τοποθέτησε την βεντάλια κάτω από το πηγούνι της Κάθριν και της σήκωσε το κεφάλι "αχ γλυκό μου ασχημόπαπο, σήμερα θα είσαι ένας κύκνος". Της χαμογέλασε γλυκά και τα μάγουλα της απέκτησαν και άλλα δύο χαμόγελα. "Αυτό είναι. Μάργκαρετ. Ρόζα" φώναξε "το γαλάζιο βγάλτε της".