kapitulli 33

887 71 11
                                    

Zoi POV



Po endeshim rrugeve po destinacion. Mberritem ne parkun Azenhauer. U ulem ne nje stol dhe po qendronim ne heshte,ashtu te kapur dore per dore.



Ndjehesha si ne shtepi kur isha prane tij. Ishte sikur une I perkisja atij dhe ai mua. Asgje tjeter nuk kishte rendesi.




As babai im, askush tjeter.



Vetem ne te dy,ne qetesine e nates.


Arrija tja ndjeja rrahjet e tij te zemres,por te mijat po rrihnin si te cmendura.



Drita e henes binte lirshem ne fytyren e tij duke ja bere tiparet me te dukshme.



Syte e zinj perhumbeshin ne naten e qete dhe dukeshin se Benin gare me njeri tjetrin kush ishte me e erret.



Buzet e tij arrija ti ndjeja akoma ne buzet e mija,ka kaluar kohe por une e ndjej dhe nuk besoj se kam per ta harruarr ndonjehere.



Ai e ka kete efekt tek une. Ne te njejten kohe dua te jem prane tij,por edhe ta ngacmoj pak.



Ai nuk eshte se flet shume,por kjo gje do te ndryshoje se shpejti.



Por tani nuk dua te luaj,dua vetem ate dhe driten e henes qe na rrethon.




Mbeshteta koken ne supin e tij. Mora fryme thelle dhe e nxora.



Mbylla syte per pak sekonda dhe I hapa prap dhe pashe ate.



Ai ishte duke me veshtruar mua. Mos ndoshta kam ndonje gje ne fytyre.



"Cfare ke" I thash pa e hequr koken nga supi I tij



"Po shijoj pamjen" dhe qeshi.



Nuk thash gje e si mund te thosha thjesht shikimi I tij shprehte ndjenjat e tij.



Ai me donte. Edhe une e doja. Dhe doja te ishim bashk dhe do te jemi.



Vazhduam te shiheshim ne heshtje ashtu edhe si ndjenjat tona ishin rritur ne fillim ne heshtje. Ne ate heshtej qe ne e donim dhe na mbeshtillte.



Nuk e di se si do te shpetonim nga babai im por do ta gjenim nje zgjidhje.




Do te kete nje zgjidhje.



Duhet te kete,per te miren tone.




U afrova pak dhe I dhashe nje puthje te vogel ne buze.



Ai u cudit,mesa duket nuk e priste



"Po kjo per cfare ishte" dhe nje buzeqeshje u krijua ne fytyren e tij



"Sepse me shpetove"



"Po gjithe ajo pune nuk mund te blihet me nje puthje te thjesht"



Dhe ja ku doli ana e tij e erret




"Me te vertete? Atehere me cfare mund ta kompesoj zoteri" dhe vura gishtin ne faqe sikur po mendohesha.



"Keshtu" tha dhe me rrembeu ne prehrin e tij. Vuri duart ne faqet e mija dhe me puthi.




Me kishte mare malli per puthjet e tij.Aroma e tij me cmend. Kafshoi buzen time lehte duke me bere qe te berrtisja pak.



Pastaj tha ato fjale qe me lene pa fjale sa here qe I degjoj.



La buzet e mija dhe tha



"Te dua Zoi"



"Edhe une te dua"



E doja,aq sa nuk thuej.




"Le te largohemi qe ketu" dhe pash syte e tij ne qofte se mos po bente shaka,por jo ato ishin serioz si kurre me pare.



"Cfare do te thuash" akoma e perhumbur.




"Largohemi nga ky vend,ikim bashke atje ku nuk mund te na gjejne kurre"




Po e imagjinoja jeten time me Alexin,krah per krahe pa e vrare mendjen per asnje. Atje ku gjithcka do te Ishte e persosur.



"Une nuk mund te jap dot jeten qe ti je mesuar por ne do te jemi bashke"


Dhe me kapi duart



"Sigurisht qe dua" arrita te thosha me ne fund " Mua sme interesojn parate Alex




ti duhej ta dije kete tashme. Mua me intereson vetem ti dhe me ty dua te qendroj pergjithmone"



Buzeqeshi perseri.



"Po po po" u ngrit ne kembe dhe filloi te berrtisje.



"Ajo tha po njerez a e degjoniiii"



Ai eshte I cmendur. Edhe pse ne park nuk kishte njerez ne kete ore perseri ishte shume e bukur ta shikoje ate tekasa berrtiste si nje femije I vogel I pafajshem.



"Une mund te jetoj dhe te vdes vetem nga fjalet e tua. Do te shkaterrohesha ose do te lumturohesha vetem nga ty e dashur"



Nje nenqeshje e bere nga une shkaktoi ngritjen e velulles se tij.



"Cfare me quajte?"




"Do te jetej ose do.."



Po une e nderpreva



"Pas ketyre?"



"Mmm... nuk e mbaj mend"



"Ashtu? Mire atehere mirupafshim"


Dhe fillova te ecja duke I kthyer shpinen



"Prit prit prit" dhe me kapi doren



"Mos u largo shpirt"



Pastaj e putha une. Ato ishin fjalet qe doja te degjoja kaq shume. E putha sikur e gjithe bot a mos te egzistonte.



Leshova buzet e tij dhe pa u normalizuar akoma frymarjet tona i thash




"Me kap"



Dhe te dy filluam te vraponim si te shkalluar pas njeri tjetrit duke qene me te lumtur se kurre

••~•~•~••~•~•~••~•~•~•~•~•~•~•••~••~•
Te dashur lexues kesaj historie po i vjen fundi shpresoj qe te jeni Duke e lexuar edhe ne keto kapitujt e fundit
Love for all of you guys
Dhe degjoni kengen lart eshte cover po videoja nk ka lidhje me pjesen por permban nje histori dashurie shum te bukr

Me trego sa me doDonde viven las historias. Descúbrelo ahora