Chapter 35

936 22 4
                                    

We were in the middle of talking about Jivril when I suddenly remembered something that made me curious.

Tinignan ko ulit ang binigay nyang papel kanina kung saan naka-sulat ang address ni Jivril. Ang nakasulat na address ay sa Tagaytay. Pero bakit sa Palawan sya galing?

Kung sa Tagaytay lang sya galing, bakit kaylangan nya pang mag-eroplano? At bakit flight galing Palawan ang eroplanong sinakyan nya?

Tumikhim sya nang mapansin ang pagtahimik ko.

I looked at him with my curious look. "May I ask you something?" I asked.

He nodded before answering. "Sure. Shoot." He said then put the bottle he was holding on the center table.

"Diba galing ka kina Jivril kaya ka nawala ng isang buwan?" Tanong ko ulit. Tumango lang sya at hindi nagsalita.

Inangat ko ang papel para ipakita iyon sa kanya. "Ang nakasulat na address dito ay nasa Tagaytay. Pero bakit flight galing Palawan ang sinakyan mong eroplano?" I asked looking at the paper. Did he lie to me? Did he really give me the right address? Siguro kaya ang dali nyang ibinigay ito sakin ay dahil hindi naman talaga dito ang address ni jivril.

He looked taken aback by my question. Hindi sya agad makasagot.

"Collin?" I asked when he still did'nt answer. "Is this really Jivril's address?" I asked.

He looked then laughed awkwardly. He seems to be feeling uneasy. Bakit kaya?

"Ah... Ano... Cole kase..." He rubbed the back of his head before laughing awkwardly again. "Ano... A-alam ko kaseng may koneksyon kayo sa Airport. Natunugan ko na yon. Kaya pinalabas ko na galing akong Palawan, para mailigaw kayo at mahirapan sa paghahanap kay Jivril... Oo.. Ayun nga." Sabay tango nya ng alanganin.

I knew he's lying. "Nag-eroplano ka galing Tagaytay?" Sarkastiko kong tanong. Nakakatawa. Hindi ko alam na pwede pala yon samantalang 3 to 5 hours lang naman yon kung magda-drive sya. He's hiding something. I know it. Now I want to squeeze it out of him.

He sighed in defeat before looking at me as if I won. "Alright, you got me." He said raising both his hands in mid air as a sign of surrender. "But don't tell Jivril, ok? Ang alam nya dederetso ako ng uwi pagkagaling sa kanila. Don't worry, I didn't lie. Totoo yang address na ibinigay ko sayo" Sabay irap nya.

I frowned. "So anong ginawa mo sa Palawan?" I asked again. Why do I feel like he's hiding something from me?

He faked a cough before he answered. "It's getting late, Cole. Don't you think you should go home and think of a plan? May gagawin pa kase ako." He laugh awkwardly. "Pasensya na." Then he scratched the back of his neck.

I knew it. He is hiding something.

Magsasalita pa sana ko para pilitin syang sabihin kung ano ang tinatago nya nang mag-ring ang phone ko. Napairap nalang ako at sinagot iyon.

"Sir Cole, we need you at the meeting."

I rolled my eyes. These people just cant make a move with out me. Masyado silang dependent.

"Cant you handle that, Lorna?" I asked irritatedly.

"Sorry Sir, but this is your decision to make. I'm afraid you-" I cut her off

"Alright, fine. I'm coming." I said then rolled my eyes before ending the call.

I looked at Collin who is now looking relieved.

"I'm sorry. I have to go. Salamat ulit." I said.

"Company?" He asked with a knowing look.

I grimaced. "Yes. Inuunti-unti ko na ang pagte-take over. Anyway, thank you. I must be there immediately. I'll look forward to seeing you again." I said in a—Ehem, 'friendly' tone. I'm just really not good at it.

SMB2: Chance of LoveWhere stories live. Discover now