Let's Play My Game

🌹👑Κεφάλαιο 19🌹👑

!ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΊΟ ΑΥΤΌ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΔΕΧΤΕΊ ΔΙΟΡΘΏΣΕΙ ΌΜΩΣ ΘΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΏΣΩ ΣΎΝΤΟΜΑ ΔΕΝ ΈΧΩ ΧΡΌΝΟ ΌΠΟΤΕ ΠΡΟΣΠΑΘΏ ΤΟ ΚΑΛΎΤΕΡΟ!

ΚΑΛΉ ΑΝΆΓΝΩΣΉ ΜΠΙΦΤΈΚΙΑ ΜΟΥΥ

~Αλέξης pov~
Ο ύπνος την έχει πάρει για τα καλά. Το σώμα της είναι πανω στο σώμα μου, Τα μαλλιά της γαργαλανε τον λαιμό μου και το κεφάλι της σκεπάζει το στερνό μου. Το παιχνίδι αυτοσυγκρατησης έχει αρχίσει και πολύ φοβάμαι ότι πρεπει να εξαφανισω τα θέλω μου. Αν και δεν μπορω να δω το πρόσωπο, της ξέρω  πόσο όμορφη είναι . Τα χέρια μου αγγίζουν την ζέστη της επιδερμίδα και τα πόδια μας είναι  μπλεγμένα μαζι, θαρρείς και είμαστε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι, αλλά δεν είμαστε! Και ξέρω ότι αν το θέλω,  πρέπει να πολεμήσω. Το κινητό μου χτυπάει, με αποτέλεσμα να χαλάσω αυτή την πανέμορφη εικόνα.

-Αλέξη, μουρμουρίζει μέσα στον ύπνο της.

-Κοιμήσου Αναστασία, είπα και ανοιξα το παράθυρο για να μπορέσω να μιλήσω.

-Αλέξανδρε, άκουσα την αυστηρή φωνή του πατέρα μου από το ακουστικό.

-Αλέξη με λενε και πες μου τι θες βραδιάτικα, είπα όσο πιο ήρεμα μπορώ, για να μην ξυπνήσω περισσότερο την Αναστασία.

-Ήθελα να δω αν είσαι καλά, εσύ και η Άννα.

-Μπα τώρα νοιαζόμαστε? Ρώτησα με ένα ειρωνικό γελακι και άκουσα βήματα από πίσω μου.

-Καλύτερα να του μιλάς, άκουσα την φωνή της Αναστασίας διπλα μου.

-Αναστασία ,ύπνο! Ειπα αυστηρά και την ειδα να φευγει.

-Ποια Αναστασία? Ρώτησε ο πατέρας μου, από την γραμμή του τηλεφώνου και τότε θυμήθηκα πως μιλάω και σε αυτόν.

-Γαμωτο απλώς πες τι θες και κλείσε βραδιάτικα! Απάντησα ψυθιροφωνάζοντας.

-Να δω αν είσαι καλά.

-Τώρα που δεν είσαι εδώ να κάνεις σκατα την ψυχολογία της μαμάς, καλά είμαι.

-Εγώ κάνω σκατα την ψυχολογία της μητέρας σου? Τον άκουσα να λέει θυμωμένος

-Δεν άκουσες καλά ? Ρώτησα γεμάτος ειρωνεία.

-Μικρέ,εχω αρχίσει και χάνω την ψυχραιμία μου με αυτά που λες! Είπε εξαγριωμένος.

-Άκου Χρήστο- πήγα να πω αλλά με διεκοψε.

-Ο πατέρας σου ειμαι! Πλέον φώναζε.

-Έστω, δεν ξέρω πόσες γκομενες έχεις ή τι κάνεις και η μαμά είναι συνέχεια χάλια, αλλα εσύ φταις για όλα αυτά, προσπαθούσα να κρατήσω την ψυχραιμία μου ,αλλά ο τόνος μου ανέβαινε συνεχώς.