Let's Play My Game

🌹👑Κεφάλαιο 18🌹👑

Κάθομαι στον καναπέ και περιμένω να έρθει η Άννα, διαβάζοντας Χημεία. Δυστυχώς,δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, όσο και αν προσπαθώ. Κάθε λέξη θυμίζει τον Αλέξη! Προσπαθώ να βρω παραδείγματα με τον Αλέξη, για να μάθω το μάθημά και αυτό είναι κουραστικό. Δεν πρέπει να χαλάσω τους βαθμούς μου για ενα αγόρι.Πρέπει να κάνω χαρούμενο τον πατέρα μου, σκέφτηκα και η πόρτα χτύπησε.

-Μερέντα! Άκουσα την γνώριμη φωνή της Άννας και άνοιξα την πόρτα.

-Πρέπει να αλλάξουμε σύνθημα, αυτό το έχουμε από την τετάρτη Δημοτικού, γέλασα και την αγκαλιασα.

-Άστα αυτά και πες μου που ήσουν, βγήκε από την αγκαλιά μου και πήγα προς τον καναπέ.

-Με ποναγε το στομάχι μου, έφερες τα μαθήματα?

-Φυσικά φυτό μου! Ούτε ο αδελφός μου δεν ήρθε σήμερα στο σχολείο, λογικά θα ξέμεινε με καμία γκόμενά.

-Αα τόσο καλά, είπα και σκέφτηκα, ότι η γκόμενά ήμουν εγώ.

-Τέλος πάντων, τι θα φάμε ?

-Πάμε να φτιάξουμε κάτι γρήγορα και μετά να δούμε ταινία, απάντησα, καθώς σηκωνομουν απο τον καναπέ.

-Ωραία και μετά να σου πω, τι έγινε με την Μαρία.Καλά, η κοπέλα δεν παίζετε! ειπε και με ακολούθησε προς την κουζίνα.

Στην συνέχεια, αρχίσαμε να φτιάχνουμε τοστ και πατάτες τηγανίτες, κάνοντας πολλα πειράματα, με τα πράγματα που υπήρχαν στο ψυγείο και στα ντουλάπια. Μόλις καθησαμε, η Άννα άρχισε να μου λέει, τι είχε γίνει με την Μαρία, οσο εγώ δεν ήμουν στο σχολείο. Χάρηκα στην σκέψη, ότι η Μαρία βγήκε λανθασμένη, καθώς εγώ ήμουν με τον Αλέξη σήμερα. Μετά από έναν μικρό τσακωμο, για το τι ταινία θα δούμε, ανοίξαμε 2 πακέτα πατάτακια και πατήσαμε play. Η ταινία λεγόταν the visit (η επίσκεψη ) και ήταν θρίλερ. Μάλλον δεν θα κοιμηθώ σήμερα...

-Εγώ κάπου εδώ θα πρέπει να φύγω, είπε η Άννα, μόλις έκλειναν τον υπολογιστή.

-Σωστά έχουμε σχολείο αύριο,είπα, ενώ πηγαίναμε προς την πόρτα.

-Θα τα πούμε αύριο Αναστασία μου! Είπε ενώ με αγκαλιαζε.

Μόλις έφυγε από το σπίτι μου, άρχισα να τακτοποιω την κουζίνα που την είχαμε κάνει ανω κάτω.

Η Άννα φαινόταν πολύ ανέμελη και χαρουμενη σήμερα, πράγμα που με έκανε και εμένα να χαρώ. Για πρώτη φορά, μετά από καιρό είδα την παλιά Άννα. Ίσως, να της εκάνα καλό ο περισσότερος χρόνος με την μητέρα της και ένα σπίτι χωρίς φωνές. Ίσως, η αγαπημένη μου φίλη να βρει τον εαυτό της. Το σταθερό χτύπησε και βγήκα από της σκέψεις μου.