Λένε ότι για να γυρίσεις την επόμενη σελίδα θα πρέπει να έχεις εμπεδώσει την προηγούμενη τέλεια, αλλά να μην κρατήσεις σημειώσεις στην επόμενη . Λένε ότι πρέπει να μην κοιτάξεις πίσω σου την ώρα που αποφασίζεις να προχωρήσεις μπροστά. Λένε ότι πρέπει να αποχαιρετησεις με σιγουριά τα άτομα που πλέον δεν είναι κοντά σου για να ζήσεις μαζί με τα άτομα που σε περιμένουν μπροστά. Λένε, λένε, λένε και εγώ μένω στην μέση και τους ακούω. Δεν ξέρω πως είναι το συναίσθημα της σιγουριάς, ξέρω όμως πως το έχω πάρει απόφαση.
-Τι σκέφτεσαι? Άκουσα την βαριά από τον ύπνο φωνή του Αλέξη.
-Την σημερινή μέρα, κοίταξα προς το μέρος του.
Μου πρότεινε να μείνει το βράδυ μαζί μου και έτσι έγινε. Το λευκό πάπλωμα τον κάλυπτε μέχρι την λαιμό ενώ το κεφάλι του ακουμπούσε στο λευκό μαξιλάρι. Είναι τόσο όμορφος όταν ξυπνάει. Τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα και κάποιες τούφες έπεφταν στο πρόσωπο του ,ενώ τα μάτια του προσπαθούσαν να συνηθίσουν το φως.
-Θες να μην πάμε? Δεν θέλω να στεναχωριέσαι. Ανασηκωθηκε ώστε να είμαστε στο ίδιο ύψος και ακούμπησε την πλάτη του στον τοίχο.
-Όχι, θέλω να τελειώσω με αυτή την ιστορία, θέλω να προχωρήσω παρακάτω,απάντησα πιάνοντας του το χερι.
-Είσαι πολύ δυνατή, το ξέρεις? Οι ματιές μας είχαν κλειδωθεί και τα χέρια μας ήταν ενωμένα, ένιωθα τόσο ασφαλής απέναντι του.
-Δεν είμαι τόσο σίγουρη , ειπα κόβοντας την οπτική επαφή, πάμε κάτω να πάρουμε πρωινό και να φύγουμε, συμπλήρωσα και κατεβήκαμε κάτω.
-Καλημέρα σας, είπαμε και οι δυο βλέποντας την Ελένη και τον πατέρα μου.
-Γεια σας παιδιά, έχω φτιάξει κρέπες και καφέ, θέλετε? Μας ρώτησε η Ελένη και καθησαμε να φάμε όλοι μαζί.
-Μπαμπά σήμερα είναι η κηδεία του Μάνου και θα πάω, ανακοίνωσα με σιγουριά. Αμέσως είδα την απορία και την ανησυχία να σχηματίζεται στο πρόσωπο του.
-Μπράβο Αναστασία, πήρε τον λόγο η Ελένη κρατώντας το χέρι του πατέρα μου. Θέλει πολύ θάρρος και αποφασιστικότητα για να κάνεις ένα τέτοιο βήμα, σου αξίζουν συγχαρητήρια.
Αυτή ήταν η τελευταία κουβέντα που έπεσε στο τραπέζι. Καθίσαμε όλοι μαζί σαν μια οικογένεια και απολαύσαμε το πρωινό μας. Μετά από λίγο σηκώθηκα και πήγα πάνω να ετοιμαστώ.
-Είσαι σίγουρη? Με ρώτησε ξανά ο Αλέξης μόλις έβαλα την ζώνη μου.
-Είμαι, ειπα και ξεκίνησε το αμάξι.
YOU ARE READING
Let's Play My Game
Teen Fiction-Εγώ μικρή μου δεν ερωτεύομαι, μόνο με ερωτεύονται.Kαι ξερω, οτι εισαι ερωτευμενη μαζι μου, είπε και ήρθε υπερβολικά κοντά μου, σε απόσταση αναπνοής. -Ξέρεις, ότι μπορώ να σε κάνω να με ερωτευτείς, απάντησα κοιτάζοντας τα γαλάζια μάτια του , χωρίς...
